Líf og list - 01.05.1952, Blaðsíða 21

Hjörleifur er enginn hávaðamaður
sinni grein, heldur sér í skefjum, þræðir
villugjarna stigu myndrænna vandamála
hægt og bítandi, án flugs og heljarstökks,
að því er bezt verður greint. Myndir hans
þrjár frá Noregssýningunni eru komnar
hingað aftur, og hinar myndirnar, eldri
sem yngri, sverja sig í ætt við þær, þetta
er ein og sama fjölskyldan, sami tónninn,
sama tæknin, sérkennileg og talsvert per-
sónuleg, einkum við fyrstu kynni, og eitt
er víst: Hér liggur mikil ástundun og este-
tískur lærdómur til grundvallar. Það er
eftirtektarvert, hvernig Hjörleifi tekst
stundum að ná ísmeygilegum áhrifum með
þessum breiðu, stílfærðu flötum og kyrr-
látu litatónum, eins einföld - næstum ódýr
(billeg) - og aðferðin virðist við fyrstu sýn.
Þó er deginum ljósara, að heiðarlega er
unnið og samhljómun línanna og litanna,
málarinn er laus við að sýnast meira en
hann getur, enda þótt hann keyri sumar
myndirnar oft að miklu leyti á estetískri
dútlvinnu, eins og greinilega kemur fram
í stóru myndinni, sem hann kallar: OFIÐ
ÚR MÖRGUM ÞRÁÐUM. Engu að síð-
ur vekur þessi dempaði, dumbleiti rökkur-
bjarmi litanna (sem er næstum alger í
öllum myndum hans) hjá manni nota-
leikakennd, ekki ósvipaða kvöldskini á hallanda
sumri, þegar síðasti roði sólarinnar er að hverfa af
himninum og litir loftsins og jarðarinnar eru að
fjara út með lognmjúkum hljóðleik.
Hjörleifur er hánatúralistiskur málari að eðlis-
fari; abstraktionir hans byggjast allar á litbrigðum
jarðarinnar og loftsins, en hann leggur sýnilega
mikla áherzlu á einfaldleik litanna; hann beitir
örfáum litum jafnaðarlegast og áþekkri litatækni
Hjörleifur Sigurðsson: Mannsmyna
í flestum myndunum, og hann forðast að stilla litina
svo hátt, að þeir verði forminu ofviða. Hins vegar
er eins og á vanti, að hann leggi fyrir sig flóknar
og harðsnúnar myndrænar gátur: Honum hættir
til að stílfæra myndir sínar eftir of einhlítri formúlu,
svo einhlítri, að hugljómunin bíður við það sáran
hnekki.
4. maí '52
STEINGRÍMUR.
ÁVARP
Handíða- og myndlistaskólinn
ENGINN, ER TIL ÞEKKIR, gengur þess dulinn, að með
°g vegna stofnunar Hanclíðaskólans haustið 1939 hcfir af-
staða og aðstaða almennings til vcrkriáms og listnáms gjör-
breytzt og batnað að mun.
Mcð skólanum og starfi hans síðflr var komið á inulcndri
scrmcnntun kcnnara í smíðum, teiknun og handavinnu
kvcnna.
Opnaðir voru mögulcikar fynr almcnning, konur scm
karla, börn og fullorðna, til náms og tómstundastarfa í fjöl-
mörgum hagnýtum grcinum og listum, m. a. í útskurði, bók-
LÍF og LIST
21