Birtingur - 01.04.1955, Blaðsíða 34

JOHN MILTON
Greinarhöfundur Helgaiells gengur þess
ekki dulinn, að ýmisleg vandamál fylgja sam-
búð við erlendan her. En samkvæmt skilningi
hans stafa vandamálin eingöngu af því, hve
bandarískir hermenn hér séu óvandir að vin-
um, að þeir gangist mest fyrir „viðhlæjend-
um“, en gleymi því, að til séu líka góðir menn,
sem hafi sig lítt í frammi, þótt þeir kunni
engu síður að meta ágæti dollarans en hinir.
Harðast veitist þó greinarhöfundur að þeim
stjómmálamönnum, sem mestan þátt áttu í
að koma hernáminu í kring. En ástæðan er
alls ekki sú, að hann sé á móti hernáminu,
heidur finnst honum þessir stjórnmálamenn
allt of hálfvolgir í þjónustu sinni við hinn er-
lenda her. Og er þetta í fyrsta skipti sem nokk-
ur sér ástæðu til að núa þeim því um nasir.
En mergurinn málsins er sá, að annað hvort
erum við í hernaðarbandalagi eða við emm
það ekki, og þess vegna álítur greinarhöf-
undur það heilaga skyldu okkar að þegja yfir
öllu sem aflaga fer í sambúðinni við þennan
her. Öll sú vanvirða og allur sá skaði, sem
hernámið kann að baka okkur, skal framvegis
heyra undir hernaðarleyndannál, og þessi
uppástunga kemur frá íslendingi!!!
Sú puntstétt, sem ein ber ábyrgð á þessu
hernámi, á sér líka annað veizlupunt en ætt-
jarðarástina, og það veizlupunt er Fjallræðan.
En jafnvel Fjallræðan dugir þeim ekki lag-
færingarlaust: I stað þess, sem áður var kennt,
að rífa hið hneykslanlega hægra auga í burtu,
þá eiga menn nú að loka því.
Svo segir í gamalli íslenzkri þjóðtrú, að ef
naut voru skilin eftir hálfbirkt á blóðvelli, þá
hljóp í þau andi og magnaði til afturgöngu.
Því miður virðist sá andi sem hlaupið hefur
í Helgafell ekki vera af betri endanum, en
það er von allra góðra manna, að jafn ágætir
ritstjórar og þar eiga hluta að máli hýsi hann
ekki til frambúðar.
Blíða
á íslenzku eftir Jón Þorláksson (1744—1819)
Blíður er árblær,
blíð er dags koma,
fylgja henni tónar
töfrafullir
árvakra fugla,
sem er eyrna lyst.
Blíður er röðull,
þá er breiðir hann
austan árgeisla
á unaðs foldir,
yfir grös, eikur
og aldini,
sem þá deig glansa
fyrir döggfalli.
Blíður er sá ilmur,
sem upp af jörð
eftir regn rakri
rauk í blóma;
blíð er kvöldkoma
í kælu mildri
og hljóðlát gríma
með helgum sér
fagurrödduðum
fugli þessum.
Og með mána þeim,
er svo milt lýsir,
meður gimsteinum,
er glóa svo
livervetna himins
á hvelfingu,
stjarna fjölfylktu
föruneyti.
(Úr Paradísarmissi)
32