Birtingur - 01.04.1955, Blaðsíða 44

HJÖRLEIFUR SIGURÐSSON :
. i . .
Þrjár listsÝningar
Þorsteínn Þorsteinsson
fyrir framan eina af
myndum sínum
Sízt af öllu vildi ég fylla flokk þeirra manna, sem
lofa það, er þeir kalla persónulegt sköpunarverk af svo
mikilli áfergju að manni finnst, að sérvizkuleg meðal-
mennska sé þeim hjartfólgnari en fágað heimssnið. En
þegar myndir Þorsteins Þorsteinssonar eru skoðaðar verð-
ur ljóst, hve óendanlega mikils virði það er, að lista-
maður upplifi eitthvað sjálfur, þótt hann sé óhræddur
við að færa sér reynslu annarra manna í nyt. Relief-mynd-
ir hans, sem sýndar voru í húsi Þjóðminjasafnsins og
skömmu síðar einnig í Listamannaskálanum voru bragð-
daufar vegna þess, að þær voru ekki annað en endur-
skin sólar, sem áður var komin hátt á loft. Samt skal
ég ekki fortaka, að með Þorsteini leynist neisti hinnar
dýru listgáfu.
Hafnfirzki málarinn Sigurbjörn Kristinsson sýndi á
sér tvær harla ólíkar hliðar: aðra iðandi af lífi sjávarpláss
en einhvern veginn utan við alla Iistræna strengi, hina
„fígúrulausa" en stórum fýsilegri til nánari kynna. Þar
voru nokkur snotur málverk unnin af alúð og vand-
virkni og gædd lífi.
Líklega er Bragi Ásgeirsson bezt listamannskostum
búinn þessara þriggja. Hann hefur þeyst um veröldina,
kynnzt ótal málurum og tileinkað sér margt í fari þeirra
og háttum. Formsköpun í myndum hans er mjög háð
ýmsum samtíðarmönnum og kennurum enda virðist
hann ekkert feiminn við að láta það vitnast. Þrátt fyrir
þetta eiga myndirnar einhvern samnefnara, einkum hvað
litinn snertir. Hann glóir eins og gullsandur í lófa mál-
arans en virðist fremur liggja ofan á léreftinu en vera
gróinn við það. Með árum og reynslu verður hann sjálf-
sagt fyllri og dýpri og tengist fastara innri lífæðum
listaverksins.
42