Birtingur - 01.04.1955, Blaðsíða 12

THOR VILHJÁLMSSON:
Japanskar
danssýningar
í Þjóðleikhúsinu
Frammi fyrir þeirri japönsku list sem okkur
var sýnd í Þjóðleikhúsinu erum við Evrópu-
menn eins og böm. Við sjáum og heyrum og
hrífumst en við skiljum ekki forsendur þess
sem fram fer.
Við njótum þeirra mynda sem augun nema
og hljómháttanna, hugurinn grípur einstaka
þætti táknmálsins sem beinast liggja við en
hin dýpri merking er okkur hulin líkt og
skilningur goðsvars almúganum.
I þessari japönsku list renna margar kvíslir
saman: myndlist, dans, skáldskapur, hljómlist
og trúarbrögð. Þær mætast sem jafngildir að-
ilar, miða sameiginlega að heildaráhrifum, þar
þjónar ekki eitt undir annað, heldur vinna öll
öfl saman: það er monistisk list sem svo hefur
veríð kölluð.
Sá er þetta ritar hefur ekki hrifizt af öðru
sem hann hefur séð á svið'i hérlendis meira
en japönsku listinni. Fýsti mig mjög að fá að
vita fleira og fagnaði tækifæri er gafst til að
eiga tal við' listafólkið.
Fátt skal rakið af því sem þar fór á milli,
það samtal varð enn frekar en áður var orðið'
til að afhjúpa höfundi fáfræði hans. Þegar ég
kom á Hótel Borg þar sem floklcurinn bjó
var mestallt listafólkið statt í anddyri gisti-
hússins. Hinar léttu dansmeyjar flögruðu sem
iitskrúðug fiðrildi um salinn og skemmtu sér
og nokkrum áhorfendum við að festa pappírs-
ræmur aftan í grunlausa hótelgesti sem gengu
hjá eins og þá væri japanskur öskudagsfagn-
aður1 og ríkti mikil gleði, skríkt og tíst eins
og söngfuglar úr hirðsölum míkadóins. En
innst í salnum biðu mín stýrandi flokksins
frúin Miho Hanajakví sem telst ein merkasta
10