Húsfreyjan - 01.07.1963, Side 20

Muri'ré.t Jónsdóttir, skáldkona, varð sjötug 20. ág.
síðastliðinn. „Húsfrcyjan“ árnar henni allra heiliu
utn ókomin æviár og þakkar henni ljóð og sögur,
seni flestir Islendingar þekkja.
Margrét Jónsdóttir:
í biðstofunni
ViS sitjum hér allmörg,
systur og þjáningabrœ&ur.
og sagt ar aft langt finnist ávallt
þeim sem bíSur.
Og margir rýna í myndablöS gömul
og skrœSur,
og margur á klukkuna gœgist,
en tíminn USur.
Unz læknirinn kemur í dyrnar
í kufli hvítum,
og kallar upp „nœsti“ og hleypir inn
nýjum gesti.
En viS sitjum eftir og enn
ái klukkuna lítum,
og inn fyrir tínast menn
þetta á luílftíma fresti.
En golt er aS margur á
gnótt aj þolinmœSi,
aS geta hímt svona og beSiS,
þaS vir&ist ei gaman.
En sjálfsagt í þeirri von, aS sárin
læknirinn græSi
og setji lianda þeim réttu meSulin
saman.
Margrét Jónsdóttir.
Þarna er einn, sem orSinn er
sárlega þreyttur,
svo augu hans lokast og væran
blund liann festir.
Og annar er fölur á vanga, á enninu
er hann þó sveitlur,
og alltaf baitasl viS nýir og nýir
ge.stir.
Gluggi er opnaSur, einhver
í vindlingi kveikir,
aSrir byrja aS spjalla um
daginn og veginn.
Stjórnmálarígurinn brá&lega
hátt sér hreykir,
þaS hristir af drungann, og ég verS
gu&slifandi fegin.
Ég lít út um gluggann
og úl í eilífan bláinn,
Þar úti er fcgur&in,
Ijómandi sólskin og voriS.
En einhver hér inni er merktur
manninum dökka meS Ijáinn.
Og máske e.r þaS ég. Getúr doktorinn
úr því skoriS.
20
HÚSFRE YJAN