Vera - 01.10.1987, Síða 24

<
I myrkrinu kemur hann til mín
sorg hans er söngurinn um gleymsku þjóðar
gleymt hefur hún
að standa vörð um frelslð.
Þannig lýsir Nína Björk svarta hestinum sem Ijóða-
bókin „Svartur hestur í myrkrinu" dregur nafn sitt af.
Um tilurð hans segir hún: ,,Mér fannst hann koma á
gluggann og stara á mig. Þannig kom þessi hestur
til mín.“ í Ijóðinu sér hún hestinn stefna í heiðina með
logandi augu sem vildu vera vopn þjóðarinnar,
en enginn sat hann
og hófatak hans skall
eins og ekki á veginn
Seinna í Ijóðinu syngur hesturinn:
ekki syngur frelsið
í sporum mínum lengur
enginn situr mig lengur
e/tri er vætt
í veginn.
Á þennan hátt tjáir Nína Björk ósk sína um herlaust
Island, en sú ósk hefur undanfarið færst í alþjóðlegri
búning en áður tíðkaðist, um leið og ,,gleymskan hef-
ur ofið net í vitund þjóðar/' eins og segir í Ijóðinu
„Hún“ í sömu bók. Hún — í Ijóðaflokknum „Fugl ótt-
ans“ heyrir raddir og í hana hellast óstöðvandi grát-
köst, því hún er svo hrædd um að hesturinn sé dáinn.
Um tíma eignast hún vináttu Manneskjunnar, sem
kallar sig lambadrottningu þessa lands og flytur
sunnudagsboðskap til „vesalings ágirndavarga og
valdaseggja sem geyma helsprengjuna í lófa sér.“
En manneskjan gefst upp á að bera boðskap sem
nær aðeins til vesalinga og lamba. Liðið gefur henni
sprautu og syngur ættjarðarljóð meðan hún sofnar
með uppljómað réttlætisbros á vörum.
í Ijóðabálknum er blandað saman mikilli alvöru og
grátbroslegu skopi, en það tel ég megin einkenni á
skáldskap Nínu Bjarkar. Sú leið er vandrötuð, en Nína
hefur fullt vald á þessum undarlega seið.
24