Vera - 01.10.1987, Page 37

Fundað með
ítölskum konum
Kvennalistanum hafði borist boð um
að senda fulltrúa til Ítalíu um miðjan júní,
fulltrúinn átti að segja frá okkur á fundi,
sem konur í ítalska kommúnistaflokkn-
um stóðu fyrir. Meira vissi ég varla,
þegar ég flaug til Rómar þ. 29. júlí.
Fundurinn reyndist vera liöur í sumarhátíð kommún-
istaflokksins, L’Unita, sem haldin hefurveriöárlegasvo
áratugum skiptir einhvers staðar á Ítalíu. í sumar var
konunum faliö að sjá um skipulag og dagskrá hátíöar-
innar, sem aö þessu sinni var haldin í Tivoli — litilli borg
í fjöllunum fyrir ofan Róm. Tivoli er fræg fyrir aldagaml-
ar hallir eða villur, þangaö sem fyrirmenn Rómaborgar
flýöu undan sumarhitunum niöri á láglendinu. Sú elsta
er byggö af Hadrian keisara á annarri öld eftir Krist. Og
miðstöö L’Unita reyndist vera í einni af þessum villum;
Villa d’Este, sem kardinálinn Ippolitus II d’Este byrjaði
aö láta reisa áriö 1550. í þessari villu — í hverjum saln-
um á fætur öörum, undir fagurlega skreyttum loftum,
höföu konur hreiöraö um sig. í einum sal var bókasýn-
ing, í öörum handavinnusýning, í enn einum sífelld kvik-
myndasýning. Og í enn einum — lárviðartrén bæröust
fyrir heitri nægurgolunni úti fyrir gluggunum, var hald-
inn fundur um kraftinn sem stafar af kvenfólkinu. (Mér
var sagt aö Lucretia Borgia heföi gróðursett lárviöinn en
ég sel það ekki mjög dýrt!)
Konurnar í ítalska kommúnistaflokknum höföu sýnt
af sér mikinn kraft í ný-yfirstaðinni kosningabaráttu.
Þær gáfu út sína eigin stefnuskrá („stefnuskrá flokks-
ins okkar er fagurlega orðuö en hún segir lítið. Viö sögö-
um hvers vegna og hvernig og til hvers og fyrir
hverja. . .“) þær héldu sérstaka kvennafundi, gáfu út
blöö og bæklinga, sem þær töldu höfða til kvenna og
skorðuð á konur að kjósa kynsystur sínar vegna þess
aö konur yrðu sjálfar aö vinna aö sínum málum og það
áeigin forsendum. Óflokksbundnum konum, sem starf-
aö hafa með óháöu kvennahreyfingunum var boðið aö
taka sæti á listum. Þó svo fyrirkomulag kosninga í Ítalíu
sé að þvi leyti líkt okkar, að þar er kosið um framboðs-
lista ber þaö þó á milli, aö ítalskir listar eru óraðaðir.
Hver kjósandi hefur því sex atkvæði, eitt handa flokkn-
um en hin fimm notar hann til aö kjósa ákveðnar
persónur af þeim lista, þ.e. listanum er raöaö samhliöa
þvi sem kosið er. í Kommúnistaflokknum fengu konur
því framgengt aö listarnir voru jafnt skiptir á milli kynja
og í kosningabaráttunni lögöu þær höfuöáherslu á aö
kvenkjósendur kysu konurnar. Árangur baráttunnar var
að konum í þingflokki Kommúnistaflokksins fjölgaöi úr
um 30 í 76 og þær eru nú 30% þingflokksins. (Á ítalska
þinginu eru nú um 10% þingmanna konur.) Þó svo þær
sem ég hitti í Róm, væru svekktar yfir tapi flokksins f
kosningunum, voru þær þó harla ánægðar meö úrslitin
hvað þær sjálfar varöaöi og hafa fullan hug á aö halda
baráttunni áfram innan flokksins fyrir auknum hlut
kvenna þar. Nú — fundurinn, sem ég sótti fyrir hönd
Kvennalistans okkar var kynning á konum, sem sitja
Evrópuþingið — ég hef grun um aö okkur hafi verið
bætt við eftir þaö umtal sem úrslit íslensku alþingis-
kosninganna fékk í ítölskum fjölmiðlum. Við vorum
þarna fimm gestirnir: Barbara Schmidbauer frá þýska
socialdemokrataflokknum, Birgitte Heinrich frá þýsku
Græningjunum, Bodil Boserup frá danska socialista-
flokknum og Marisa Rodano frá ítalska kommúnista-
flokknum en allar þessar konur eru fulltrúar landa sinna
áEvrópuþinginu. Á milli 50 og 100 mannssóttu þennan
fund, mest konurog þærvoru áöllumaldri. Þó vakti þaö
athygli mína hversu mikiö var af fullorðnum konum.
Hver og ein erlendu kvennanna sagði frá störfum
kvenna innan síns flokks. Barbara sagöi t.d. frá því aö
fyrir fimmtán árum heföu konurnar í SPD fariö fram á
kvótaskiptingu í nefndum og ráðum flokksins en það
heföi verið fellt þá. Hins vegar samþykkti flokkurinn
slíka skiptingu fyrir þremur árum og er nú skylt að hafa
ekki minna en 40% af hvoru kyni. Þetta heföi aukið
virkni kvenna í störfum innan flokksins og hún geröi sér
vonir um að sú aukning myndi skila sér í bættum hlut
kvenna sem fulltrúa flokksins út á viö, t.d. á þinginu.
Barbara kvaöst vera þeirrar skoöunar aö konur og karl-
ar yröu að vinna saman aö málum, ekki sér. Hún reynd-
ist vera sú eina okkar, sem var þessarar skoðunar og sú
eina sem ekki sýndi skilning (ath! ekki sama og stuðn-
ingur!) á sérframboði kvenna.
37