Vera - 01.12.1991, Qupperneq 9

ÍÞRÓTTAKONUR
>

Ibyrjun september sl.
var haldin í Garðabæ
námstefna um þjálf-
un íþróttakvenna. Að
henni stóð kvennanefnd
ÍSÍ, sem vinnur að úrbót-
um í kvennaíþróttum. Á
námstefnunni voru hald-
in níu erindi um mismun-
andi atriði sem snúa að
konum og iþróttum. Það
kom fram í mörgum
erindanna að þáttur
kvenna í keppnisíþróttum
er allt of rýr. Það segir þó
ekki alla söguna um
þátttöku kvenna í íþrótt-
um þvi að þær stunda
líkamsrækt af miklum
þrótti þótt þær séu sjald-
séðari í keppnum heldur
en karlarnir.
Ingimar Jónsson dok-
tor í íþróttasögu velti því fyrir sér hvers vegna þátttaka
kvenna væri svo lítil sem raun ber vitni. Eina af
orsökunum taldi hann vera takmarkaða hvatningu til
stúlkna. Þar taldi hann mæður eiga nokkurn hlut að máli,
þær ætluðu dætrum sínum annað hlutskipti en að verða
íþróttakonur. Hann benti einnig á að konur hafi lítið barist
íyrir jafnrétti innan iþróttahreyfingarinnar þótt þær haii
verið duglegar á öðrum sviðum kvennabaráttunnar.
Margar keppnisgreinar eru dæmigerðar „karlagreinar" þar
sem líkamsburðir eru alls ráðandi, þær höfða síður til
kvenna og þóttu ekki við hæfi þeirra hér á árum áður.
Fram kom á námstefnunni að stelpur séu smeykar við
að stunda kraftlyftingar og styrktarþjálfun, m.a. af ótta við
að verða eins og kraftajötnar í laginu og að það þyki ekki
kvenlegt að vera sterk og þrekin. Þórdís Gísladóttir
íþróttafræðingur og íþróttakona færði rök fyrir þvi að
vöðvar kvenna stækki ekki eins og vöðvar karla. Konur
hafa ekki það magn af karlhormónum sem þarf til að auka
vöxt vöðvana. Hún taldi það mikilvægt að konur auki styrk
sinn með réttri þjálfun.
Það er mjög óraunhæft og óréttlátt að bera saman styrk
karla og kvenna þvi talið er að konur haíi um 63% af
vöðvastyrk karla.
Svandís Sigurðardóttir lektor í sjúkraþjálfun fræddi
námstefnugesti um að
hlutfall vöðva og íitu er
mjög ólíkt hjá kynjun-
um. Hjá konum er
vöðvamassinn 23% af
líkamsþyngd en 40% hjá
körlum. Konur hafa
j_ meiri fitu en karlar og er
io það ókostur fyrir konur í
o íþróttagreinum sem
5 byggja á krafti og hraða
.■§ en getur verið kostur í
q íþróttum eins og sundi.
I 4
>- tíðahring kvenna. Stelp-
,g ur sem þjálfa mikið og
■r reglulega byrja oft síðar
á túr en þær sem þjálfa
ekki. Tíðir eru óreglu-
legri hjá stelpum sem
þjálfa mikið en þetta
virðist ekki hafa áhrif á
frjósemina. Helstu vandamál kvenna sem æfa langhlaup
er beinþynnig, það veldur þvi að þeim er hættara við
beinbroti en öðrum. Helstu ráð sem þessar konur fá eru að
minnka þjálfunina um 10%, þyngjast um ca 2 kg eða fara
í hormónameðferð. Það er sem sagt ekki alveg fórnalaust
fyrir konur að ná árangri í langhlaupi. Þessi ráð eru heldur
ekki alltaf ásættanleg því hver vill minnka æflngar og
þyngjast þegar verið er að undirbúa mikilvæga keppni?
Námstefnan var vel skipulögð og fróðleg, kvennanefnd ÍSÍ
á þakkir skildar fyrir framtakið. Mjög margir sóttu nám-
stefnuna og komust færri að en vildu, er þvi full ástæða til
að vera bjartsýn á að konur muni halda áfram að sækja
fram á öllum sviðum íþrótta. Það er mikilvægt að við
tökum þátt á okkar forsendum. Afrek kvenna á að bera
saman við árangur annarra íþróttakvenna en ekki segja að
árangur kvenna sé svo og svo mikið lakari en karlanna.
Jæja stelpur, þá er bara að bretta upp ermarnar, flnna
út hvaða iþrótt þið haflð áhuga á að stunda og byrja. Hvort
þið veljið almenna leikflmi eða keppnisíþróttir er ekki
aðalatriðið, heldur að taka þátt og berjast sé þess þörf en
alltaf á okkar forsendum
Hulda Ólafsdóttir
9