Vera - 01.12.1991, Blaðsíða 10

GOÐMENNSKAN
m
WMBBSbSÍ
§£$5
¦¦'¦ ' flpH
mm
m
m&

r
STENDUR - -
GÓÐMENNSKAN
F Y R I R
¦.:>-.¦
R I F U M
Þaö er aliö á því aö viö eig-
um aö vera góöar, gjaf-
mildar, hjólpsamar, fórnfúsar
og óeigingjarnar. Viö eigum
aö vera góöar viö lítilmagn-
ann, góöar eiginkonur, góö-
ar mœöur, góðar dœtur,
góöar systur, góöar vinkon-
ur, góðar konur. Þegar ó
unga aldri gera stúlkur sér
Ijóst að þœr eru góðar ef
pœr hjdlpa öðrum. Og þeg-
ar við erum góðar eigum við
aðdóun skilda og það sem
meira er, við erum óstarinnar
verðar. Margar lenda síðar í
þeim vítahring þegar þcer
eldast að reyna að öðlast
ást og virðingu með því að
vera sífellt að rétta öðrum
hjálparhönd. Engin er al-
góð, nema ef til vill Móðir
Teresa, og margar konur
gjalda góðmennskuna dýru
verði.
Sífellt fleiri gera sér grein fyrir
því hve hættuleg góðmennska
getur verið ef hún gengur út í
öfgar. í Ameríku kom nýlega út
sjálfshjálparbók íyrir „of gott"
fólk og sífellt fleiri konur leita
sér sérfræðihjálpar til að geta
sagt NEI og til að læra að biðja
aðra um hjálp þegar þær þurfa
sjálfar á aðstoð að halda. Hafa
verður í huga að fólki hættir til
að gefa jafn mikið og það
þarfnast sjálft. Mörgum kon-
um reynist örðugt að segja nei
10
af því að þær óttast höfnun og
eiga erfitt með að taka því ef
bón þeirra er neitað. Þær sem
eru ávallt boðnar og búnar til
að hjálpa öðrum vonast til að
fá hið sama á móti, en eiga
hins vegar oft erfitt með að láta
óskir sínar uppi. Þó þú hafir
orð á þér fyrir að vera yndisleg
og hjálpsöm kona þýðir það
ekki að þú þurfir sífellt að vera
að til að viðhalda ímyndinni.
Þó þú hjálpir einhverjum einu
sinni þýðir það ekki að þú ætlir
að gera það til eilífðar. Þú ættir
aðeins að hjálpa öðrum ef þig
langar til þess og hefur tök á
því, en ekki af því að þér finnst
þú verða að gera það.
Hér á landi hefur verið lítil
umræða um þetta vandamál
sem allt of margar konur eiga
við að glíma. Þess vegna sperrti
VERA eyrun þegar Anna S.
Björnsdóttir gerði góð-
mennsku að umtalsefni í þætti
sínum um daginn og veginn í
útvarpinu í sumar.
Anna er fjögurra barna
móðir og hefur verið grunn-
skólakennari í 22 ár. Þar af var
hún skólastjóri á Ströndum í
tvö ár, en hefur annars kennt í
Reykjavik og Kópavogi. Árið
1988 gaf hún út ljóðabókina
Örugglega ég og tveimur árum
síðar ljóðabókina Strendur.
Þriðja ljóðabók hennar er ný-
komin út og heitir Blíða
myrkw.
Anna kom víða við i erindi
sínu, en fór svo að tala um
fæðingu barna sinni. Hún
sagði meðal annars:
- Reyndar hafði ég sótt
námskeið í slökun og leikíími
fyrir tuttugu og einu ári þegar
til stóð að ég fæddi fyrsta
barnið mitt og rætt var um
sársaukalausa fæðingu sem
sjálfsagðan hlut. Önnur varð
reyndin. Og varð ég fyrir áfalli
við þessar aðstæður. Því ein-
hvern veginn hafði gleymst að
það kynni að verða sárt. Mín
kynslóð fékk ekki næga um-
fjöllun um sársauka og þján-
ingu og þess vegna þegar það
mætti mér siðar á lífsleiðinni,
varð ég skelfingu lostin. Ég
man að í fæðingunni náði ég að
hugsa sem svo: Hvernig geta
konur um allan heim þolað
þennan sársauka aftur og
aftur? En svo þegar við sjáum
þessi nýfæddu kríli og sár-