Vera - 01.12.1991, Síða 23

því að taka ljósmyndir sem
fylgja viðtölum og greinum.
Mig langar að vera eitthvað
áfram hér í New York og þreifa
frekar fyrir mér með mögu-
leika á sýningum. Þetta er
áhlaupaverk þvi að á þessu
sviði er gífurleg samkeppni,
rétt eins og hjá öðru listafólki
hvort sem það eru málarar eða
myndhöggvarar. Spurningin
er ævinlega sú sama: Vill
einhver kaupa verkin mín. Það
er í raun mun auðveldara að fá
sér vinnu í öðrum greinum
ljósmyndunar eins og aug-
lýsinga- og fréttaljósmyndun
svo dæmi séu tekin. Flestir
sem leggja listljósmyndun íýrir
sig selja engin verk til að byrja
með, í raun ekki fyrr en þeir
hafa skapað sér nafn. Þetta er
svo mikill viðskiptaheimur að
það liggur við að bisnessinn
skipti meira máli en listrænt
gildi verkanna sjálfra.
EIN KLASSÍSK AÐ LOKUM,
HVAÐ MEÐ FÓSTURJÖRÐINA?
- Mig langar til að setja upp
vinnustofu á íslandi. Draum-
urinn er að geta unnið heima
hluta úr árinu og hinn hlut-
ann í útlöndum jafnframt því
að halda sýningar erlendis. Ég
held að ég muni alltaf sækja á
önnur mið til að fá innblástur,
ísland er jú svo smátt og eins-
leitt í menningarlegu tilliti.
Hér í New York mætast hins
vegar menningarstraumar úr
öllum áttum og borgin telur
jafnmarga ef ekki ileiri útlend-
inga en Ameríkana. Mér flnnst
þetta íjölbreytta mannlíf vera
einhver stærsti sjarmi borgar-
innar. Þessi reynsla, eins og öll
önnur reynsla, hlýtur alltaf að
skila sér í einhverju formi í
verkum manns. Þó ef til vill sé
ekki hægt að benda á eitt
fremur en annað þá er næsta
óhugsandi að halda áhrifa-
völdum úr umhverfinu að-
skildum frá listsköpun
manns.
Ég þakka Björgu fýrir skemmti-
legt spjall, við yflrgefum kaffl-
húsið og göngum saman út í
Austurþorpið sem iðar af
fjölskrúðugu mannlífi.
New York í október
Hallfríður Þórarinsdóttir
LISTRÆN LJÓSMYNDUN
23