Vera - 01.04.1993, Blaðsíða 25

SÆNSKAR
Sœnskar óperur aö gefa bra bra ósamt börnum sínum. Ljósmynd: Anna Fjóla
Ekki er vitað hversu margar
erlendar au-pair stúlkur eru
ó íslandi. En samkvœmt
lauslegum hugarreikningi
eru sœnskar „óperur" í
Reykjavík ekki fœrri en 20.
í sænska au-pair samfélaginu eru
aðallega stelpur um tvítugt. Þær
hafa tekið sér frí frá námi eftir
stúdentspróf til að kynnast heim-
inum og sjálfum sér. Atvinnuleysi
er mikið í Sviþjóð og ungum
stúlkum býðst fátt annað en
afleysingar á dagheimilum. Og þá
er eins gott að fara út í heim að
passa börn.
Saman uppgötva sænsku
stelpurnar og íslensku börnin
Reykjavík. Þau fara í sund, á söfn
og niður á Tjörn að gefa bra bra.
Stundum hittast þau heima,
mála með fingramálningu eða
syngja barnagælur á báðum mál-
unum. Susanne Hendriksson er
prímus mótor í þessu upp-
eldisstarfi. Susanne er svolítið sér
á báti því hún er útlærð fóstra
með átta ára starfsreynslu.
Hvernig dettur 26 ára fóstru í hug
að fara til íslands sem au-pair?
- Ég var þreytt á Sundsvall og
þreytt á því að allir nema ég
eignuðust eiginmann og börn.
Svo sá ég í blaði að auglýst var
eftir au-pair til íslands. Ég hef
alltaf haft áhuga á íslandi og eftir
margra vikna umhugsunarfrest
ákvað ég að hringja. Og þar sem
ég var þetta gömul og menntuð
fóstra fannst fjölskyldunni ég
áhugaverður kostur. En mörgum
finnst skrítið að 26 ára fóstra í
góðu starfi verði au-pair - og ekki
síst sjálfri mér!
- Hún neyðist til að að um-
gangast okkur, börnin, segja hin-
ar og hlægja. En Susanne finnst
gott að eiga þær að.
- Það er svo gaman hjá okkur.
Líklega er ég í leit að glataðri
æsku!
Af hverju ísland?
Þær segja tilviljun hafa ráðið því
að þær lentu hér á landi. Ein frétti
af lausu plássi, en hinar rákust á
auglýsingar í blöðum og fannst
ísland spennandi.
- Ég kemst örugglega aldrei til
Íslands ef ég nota ekki tækifærið
núna, segist Maria Eliasson hafa
hugsað.
Þær komu flestar síðla sumars
og núorðið finnst þeim ekkert
skrítið að vera hér, þó að veðr-
áttan venjist seint. En það sem
kom þeim mest á óvart er hversu
fátt kom þeim á óvart! ísland er
ekki eins framandi og þær héldu.
Þó koma ýmis smáatriði þeim
kostulega fyrir sjónir. Til dæmis
það að íslenskir bréiberar eru
ekki einkennisklæddir og stund-
vísari en klukkan eins og þeir
sænsku. Og þeim finnst undar-
legt að skipt skuli um dekk á
felgum bíla vor og haust í stað
þess að eiga sumardekk og vetr-
ardekk á felgum. Og Elisabet
Dahlbark segist hafa hlegið sig
máttlausa þegar hún fór í Blóma-
val fyrir jólin og komst að þvi að í
þessu skóglausa landi væri hægt
að kaupa köngla til jólaskreyt-
inga. Svíanum hafði aldrei dottið í
hug að könglar gætu verið sölu-
vara. Elisabet segir líka skemmti-
lega sögu af málfarslegum mis-
skilningi. Á leið sinni niður í bæ
hafði hún oft séð lítið hús, um-
kringt bílum og á þaki þess var
skilti sem á var letrað stórum
stöfum að guð væri til: GUD
FINNS. Hún velti mikið fyrir sér