Vera - 01.06.1993, Blaðsíða 7

LESENDABRÉF
MEGUM VIÐ FÁ
MEIRA AÐ HEYRA
KÆRA VERA
Þakka þér fyrlr að vera! í síð-
asta hefti þínu var fjallað um
bakslagið og hvernig það
berst eins og bylgja um löndin
og beinist gegn konum. Hvort
sem það er staðreynd eða
ekki, því að kvennabarátta
virðist ævinlega ganga með
hæðum og lægðum, þá frétt-
um við af skipulegri athugun
á þvi að utan, frá Ameríku. Þó
að hollustan byrji heima og
hverri okkar sé nauðsynlegt
að rækta sinn garð og huga
fyrst og fremst að íslenskri
kvennabaráttu og aðstæðum
er okkur samt mikill fengur í
þvi að fylgjast með öðrum
konum erlendis. Það færir
hlutina í stærra samhengi,
gerir mótbyr bærilegri og
sannfærir okkur um það að
við erum ekki einar.
Tiguleg og óbuguð blökku-
kona í Kenya, Wangari Maat-
hai, hefur átt frumkvæði og
hlúð að hreyíingu íimmtiu
þúsund kvenna sem hafa
gróðursett þar meira en tíu
milljón tré til að binda jarðveg
og eiga sprek í eldinn. Hún
brosir til mín af sjónvarps-
skjánum og fyllir mig trú á
konur, á sjálfa mig. Nokkrum
sinnum í viku rekst ég á ein-
hveijar fréttir af konum í öðr-
um löndum og því sem þær hafa fyrir stafni.
Ekki eru allar fréttirnar góðar en alltaf langar
mig að segja íslenskum konum frá því og stund-
um kem ég því í fréttabréfið okkar en oftar þiýt-
ur timann og örendið. Því ber mig nú brátt að er-
indinu við þig Vera góð. Hvernig væri að hafa
eina síðu þína með fréttum að utan? Þá gætu
konur sent ritstjórninni það sem rekur á fjörur
þeirra, jafnvel útbúið stutta frásögn sjálfar.
Kannski yrðu síðurnar tvær ef ástæða þætti til
og stundum gætu erindin orðið að greinum,
kveikt hugmynd að þema o.s.frv. Það fennir svo
ótrúlega fljótt í sporin okkar kvenna og við verð-
um að vera duglegar að sópa úr sporum samtim-
ans til að sjá hvert leið kvenna liggur, vita um
verk þeirra, læra af mistökum, styrkjast af vel-
gengni, fá nýjar hugmyndir, vaxa af samstöð-
unni sem vaknar með okkur.
Hjá mér liggja nú úrklippur um listsýningu
kvenna í tilefni af 125 ára afmæli samtaka lista-
kvenna í Berlín, fréttir af fyrsta málþingi og meg-
instefnumálum sænska kvennalistans, val
Clintons Bandaríkjaforseta á konum í embætti
og hvernig þeim farnast, starfsöiyggi og aðstæð-
ur austur-þýskra kvenna sem láta gera sig ófrjó-
ar til að halda vinnu, frásögn af frönskum fem-
inistum og erótískri bók sem ein þeirra 72 ára
hefur skrifað (það er greinilega aldrei of seintlj,
samþykkt fundar evrópskra stjórnmála- og á-
hrifakvenna um vald og konur sem haldinn var í
Grikklandi sl. haust, umfjöllun um val á hinni
Evrópsku Konu Ársins 1993, blaða- og mann-
réttindakonunni Zuzana Szatmaiy, en hún er
forstjóri Charta 77 í Slóvakíu. Einnig viðtöl við
aðrar konur sem sóttust eftir þessari útnefn-
ingu, en hún er viðurkenning sem stofnað var til
af níu barna móður, Angéle
Verdin, sem var stjórnmála-
kona og fannst vanta fyrir-
myndir fyrir konur. Þessum
konum er svo reyndar jafn-
framt ætlað að vinna dyggi-
lega að sameiningu Evrópu,
(og hvað vilja svo evrópskar
konur innan og utan EB þeg-
ar öllu er á botninn hvolft?),
ný bók króatísku blaðakon-
unnar Slavenku Drakulic um
stríðið á Balkanskaga, um-
fjöllun um bók eftir Al-
essöndru Piontelli, barnageð-
lækni og sálgreinanda sem
hefur greint persónubundna
hegðun einstaklinga allt frá
fósturstigi að fjögurra ára
aldri með sónarskoðun og at-
hugun á hegðun þeirra eftir
fæðingu, umdeild bók sem
gæti nýst þeim vel sem eru
andvígir fóstureyðingum en
hún segist þó afdráttarlaust
siyðja rétt kvenna til að velja
sjáfar, bréf frá konu í Chile
sem ætlar að bjóða sig fram til
þings og vantar m.a. fjárhags-
legan stuðning. Ýmislegt fleira
liggur og skýtur rótum hjá
mér í stað þess að ferðast og fá
vængi í hugskotum kvenna.
Svona hlýtur þetta að vera hjá
mörgum öðrum konum.
Hvernig líst þér á Vera mín? □
GUÐRÚN AGNARSDÓTTIR
TÍMAMÓT
Spare Rib er dáið, 22 ára gamalt! Þetta kann enga
þýðingu að hafa fyrir ykkur „ungu konur“ en fyrir
mörgum öðrum er dauði tímaritsins vissulega “an
end of an era”. Lesið greinina, ekki síst síðustu orð-
in frá Robin Morgan (ritstjóra Ms) og segiði í
smáklausu í Veru að Spare Rib hafi farið á hausinn.
Við getum e.t.v. lært af reynslu þeirra í Englandi.
Kveöjur, Malla
P.s. Sendi líka búta i draumadálkinn minn „Að
utan“, hlýtur að vera hægt að stytta, endursegja...
Kæru Gu&rún og Malla,
Bréfin ykkar vöktu miklar og fjörugar umræður,
bæði á ritnefndarfundum og meðal okkar starfs-
kvenna. Auðvitað þyrfti Vera að ftytja fleiri frétt-
ir utan úr heimi, en bæði þiýtur stundum pláss-
ið og þó ekki síður þrek okkar og tíma. En mikið
væri gott ef lesendur sendu okkur úrklippur eða
— sem væri enn betra— þýddu, styttu og endur-
segðu áhugaverðar greinar eða fréttir sem við
reyndum svo að koma að á „utan-úr-heimi“ síð-
unni. Þökkum ykkur kærlega fyrir sendingarn-
ar, en sumt úr þeim komst í þetta blað, annað
bíður betri tima.
Ritstýrur
P.s. Kíkið á sendinguna frá Guðrúnu Gísladóttur
á bls. 12.