Vera - 01.06.1993, Blaðsíða 9

Wlalla var ein af stofnendum Veru og sat í ritnefnd
blaðsins um margra ára skeið. Við áttum mikið og gott
samstarf, meðan ég var starfskona Veru. Malla lét sig
blaðið miklu skipta. Hún skrifaði greinar og viðtöl og
„lay-outeraði", gekk í allt sem gera þurfti af sínum al-
kunna krafti. Hún las óhemju mikið hvers kyns kvenna-
fræði og var óþreytandi að miðla þvi sem hún las. Ég
undraðist oft hvað hún kom miklu i verk, hvað hún íylgd-
ist vel með alþjóðlegu umræðunni, og hvernig hún fann
sér tima til að skrifa um allt sem hún las, til þess að við
roættum öll njóta þess með henni.
Við héldum áfram að vinna saman eftir að ég hætti á
Veru, gerðum útvarpsþátt um Simone deBeauvoir og
seinna fékk hún mig til að búa til með sér spumingar í
spurningakeppni framhaldsskólanna. Þá komst ég að þvi
a& hún var ekki einungis vel að sér í kvennafræðunum
heldur fjölmörgum öðmm greinum, enda ótrúlega vel
lesin og fróð. Á þessum tima kynntist ég henni enn bet-
ur en áður. Ég fékk að reyna það hve mikill vinur hún var
í raun og hve hún átti mikla hlýju i hjartanu. Þar bærð-
ust lika ljóðin hennar, sem hún flíkaði ekki mikið, en
áttu svo sannarlega erindi. Malla haiði skáldæðina í sér
°g við hefðum örugglega átt eftir að sjá meira af ljóðun-
uro hennar, heíði henni enst aldur.
Ég dáðist alltaf að kraftinum í henni Möllu, hvað hún
var ákveðin, úrræðagóð og baráttuglöð. Allt var hægt og
urtölur hrinu ekki á henni. Enda kom hún miklu í verk
°g islensk kvennahreyílng fékk að njóta þess. Ég fékk að
ujóta vináttu hennar, bæði i gleði og sorg. Það er mér
bæði ómetanlegt og ógleymanlegt.
SONJA B. JÓNSDÓTTIR
Stundum verða orð á blaði fátækleg þótt
mann langi til að segja svo margt. Kannski
vegna ákveðinnar uppgjafar eða af þvi að
sannfæringarkraftinn vantar. Ég upplifl
hvort tveggja nú þegar ekki þýðir annað en
horfast í augu við það að Malla sé dáin. En
Malla hefði sagt okkur að það þýddi ekkert
að gefast upp, herða bara upp hugann og
halda áfram. Það gerði hún alltaf.
Möllu skorti ekki sannfæringu og uppgjöf
kom aldrei til greina. Það endurspeglast
best í skrifum hennar. í ræðum, greinum
og pistlum sem innihalda vangaveltur um
stjórnmál, dægurmál, fjölmiðla, bók-
menntlr, gagnrýna þjóðfélagsumræðu og
krefjandi kvennapólitískar vangaveltur.
Enginn uppgjafartónn þar, baráttuvfljinn
allsráðandi. Það segir kannski meira en
mörg orð að sumt skuli jafnvel skrifað með
annarri hendi, á gamlan ritvélarjálk, á
bakhliðina á skýrsiueyðublöð á sjúkra-
húsi.
Skriíin hennar Möllu, sannfæringin henn-
ar, eru mikilvægur arfur til annarra
kvenna og vonandi eiga sem flestar eftir að
fá notið hans sér til fróðleiks og andlegrar
næringar. Þau bera þvi vitni að Malla var
stolt af þvi að vera kona. Ég er stolt af því
að hafa verið vinkona hennar.
KRISTÍN A. ÁRNADÓTTIR
Ljósmynd: Anna Fjóla
•■vernig er hægt að náfgast konu
sem maður ber djúpa virðingu
fyrtr — en er um leið fullur af van-
roáttarkennd gagnvart? Finnst
henni við vera að eyðileggja Veru,
betrumbæta hana eða halda í
horflnu? Þvílíkar hugsanir flugu
um kollinn fyrsta sumarið mitt á
Veru. Malla átti oft leið hjá, kom
roeð tillögur að efni, hugmyndir
sem mætti vinna úr, en skipti sér
annars ekki af. Það olli mér
óhyggjum. Það var ekki fyrr en
hún reis upp Veru til varnar á vor-
Pinginu í Skálholti að það rann
UPP fyrir mér ljós. Vera, sem hún
hafði lagt grunn að og átti svo
roikil ítök í, var henni mjög kær en
hún lét ekki ást sína blinda sig.
J h'n treysti arftökunum fullkom-
jega fyrir þessu afkvæmi sínu, en
*agði áherslu á að möguleikarnir
V0eru óþrjótandi og það væri okk-
ar að skifgreina þá.
Ljósmynd: Svala
Smátt og smátt kynntumst við
betur. Þegar veikindin tóku sig
upp vildi ég stytta henni stundir á
spítalanum og sendi henni póst-
kort. Næstu vikur spannst hin
skemmtilegasta framhaldssaga
þar sem við á Veru þóttumst yflr-
leitt staddar í suðrænni sól með
dökkhærðum kavaler en Malla
þvældist meðal annars til Sviss,
Spörtu (Iowa, USA), eða að Flúð-
um. í Sviss var hún í svifdreka-
flugi, á Flúðum henti hún öllum
íslenskum nútimabókmenntum
eftir karlmenn ofan í sprungu á
Langjökli og í kortinu sem kom frá
Spörtu stendur:
/ þessu heimshorni heldur Jólk ad
,Jeministi“ sé skráð vöruheiti á
ryksugu og þar með ad ég sé sölu-
kona. Gengur þess vegna vel að
útbreiða orðið. Sting upp á því í al-
vöru að Vera taki Jajnréttisráð á
beinið Jyrir að skipta sér aj
brjóstaauglýsingum og velti því
Jyrír sér hvort allar brjóstamyndir
séu ærumeiðandL Farið varlega í
rúminu. Skram
Ég dáðist að því hvernig her-
bergið á Landakoti varð umgjörð
hfandi félagsstarfs og sifelldra
umræðna um málefni líðandi
stundar. Samverustundirnar
voru svo skemmtilegar að það var
hægt að útiloka um stund þá al-
vöru sem að baki bjó.
Það hvað okkur þótti báðum
vænt um Veru tengdi okkur. Við-
horf hennar til blaðsins og til okk-
ar sem deildum því með henni,
kenndi mér svo margt. Orð megna
ekki að lýsa þeirri þökk og þeim
söknuði sem mér býr í bijóstí.
RAGNHILDUR VÍGFÚSDÓTTIR
9