Vera - 01.07.1994, Page 11

Guðný Guðbjömsdóttir, Þórunn Sveinbjarnardóttir, Jóhanna María
Lárusdóttir, Sigríður Lillý Baldursdóttir, Dóra Hlín Ingólfsdóttir, á
bakkanum Þórhildur Þorleifsdóttir og Anna Kristín Olafsdóttir
koma einstaka konu til valda. Þess vegna mætti aldrei
gleyma því veganesti sem Kvennalistinn lagði af stað með.
Helga Sigurjónsdóttir telur að margir karlar í áhrifastöðum
vilji eyðileggja Kvennalistann og lykilatriðið i því sé að
sundra samstöðu kvenna. Töldu sumar meiri líkur á að það
gerðist í sameiginlegum framboðum, en sá ótti virðist
fremur bundinn við höfuðborgarsvæðið en landsbyggðina
þar sem lengri reynsla er fyrir sameiginlegum framboðum.
„Það er staðreynd að Kvennalistanum hefur gengið illa í
sveitarstjórnarkosningum allar götur frá 1982 en núna
vinnum við stórsigur,'1 segir Kristín Astgeirsdóttir. „Þessar
kosningar eru því „gennembrud" fyrir Kvennalistann. Og
það eru konur af sameiginlegum framboðslistum sem
komast inn, þannig að við getum elcki sagt annað en það að
báðar þessar leiðir skila árangri, það fer eftir aðstæðum á
hverjum stað og tíma. Grundvallarspurningin er livað við
ætlum okkur og hvernig við náum þeim markmiðum."
Kristín Astgeirsdóttir flutti erindi um hugmyndafræði
Kvennalistans. Rætt var um hvað hefði staðist tímans tönn
og hvað ekki. I dag er t.d. lítið gert úr tengslum kvenna við
náttúru, en hér áður fyrr var mikið talað um að konur væru
friðsamari en karlar vegna tengsla þeirra við lífíð. Hin síð-
ari ár hefúr Kvennalistinn einkum verið gagnrýndur fyrir
mæðrahyggju, íhaldssama þjóðernisstefnu, einangrunar-
stefnu og að einoka kvennabaráttuna. Kristín benti á að
hugmyndafræðin hefði verið mótuð fyrir rúmurn tólf árum
og staðið nánast óbreytt síðan. Mikið vatn hefur hinsvegar
runnið til sjávar og konur virtust sammála um að full þörf
væri á að kryfja hugmyndafræðina til mergjar. Á að leggja
áherslu á það sem sameinar konur, eða á margbreytileika
kvenna?
Þórhildur Þorleifsdóttir óttast að áhersla á margbreyti-
leikann muni drepa konum á dreif. Hún varpaði einnig
Snjólaug Guðmundsdóttir og Sigurbjörg Ásgeirsdóttir
fram þeirri spurningu hvort hinu ríkjandi kerfí hafi tekist
að beina sjónum kvenna að þeim sjálfum þannig að þær
leiti nú skýringa þar í stað þess að leita þeirra í fyrirstöð-
unni. Guðný Guðbjörnsdóttir lagði áherslu á að Kvenna-
listinn yrði að vera í takt við það sem væri að gerast í
kvennafræðunum. Með því að leggja áherslu á hið sameig-
inlega værum við að undirstrika kúgunareinkennin, en ef
áherslan væri á hið margbreytilega þá klifum við það upp.
Hún sagði að kvennalistakonur yrðu að velta því fyrir sér
hvað væri líklegt til að fleyta þeim áfram sem kvennabar-
áttuafíi. Drífa Hrönn Kfistjánsdóttir benti á að kvennapóli-
tísk umræða væri á mörgum nótum og margar konur sæju
sig ekki í kvennabaráttunni eins og hún væri rekin í dag.
Hún minnti á að það væri ekki sjálfgefið að allar konur
hefðu alltaf sömu hagsmuna að gæta og nefndi sem dæmi
umræðuna um sam- eða sérsköttun hjóna, en Kvennalist-
inn hefur aldrei getað fundið viðunandi lausn á því máli.
Það sem yrði að gera væri að finna hvar konur næðu sam-
an og vinna út frá því. Kristín Ástgeirsdóttir benti á að
Kvennalistinn væri fyrst og fremst pólitísk kvennahreyf-
ing og það væri ekki hægt að reka hana öðruvísi en á sam-
Ása Richardsdóttir og Guðný Guðbjömsdóttir
eiginlegri stefnu. Kvennalistinn vildi koma hugmyndum
sínum á framfæri og ef hann hefði ekki hljómgrunn þá
dytti hann uppfyrir. „Kvennalistinn er tæki en ekki mark-
mið í sjálfu sér,“ sagði Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og
lagði áherslu á að nú yrðu Kvennalistakonur að standa vel
saman. í stað þess að fara í gegnumlýsingar ættu þær að
ígrunda vel hvað það væri sem þær vildu og vinna af krafti
og gleði að því.
Vorþingið var fjölmennt og bar töluven á nýjum konum
sem og konum sem hafa ekki verið virkar í Kvennalistan-
um árum saman. Félagsfundir Kvennalistans í Reykjavík
hafa einnig verið með fjölmennara móti undanfarið og
gæti hvort tveggja bent til þess að þátttakan í Reykjavíkur-
listanum og sú staðreynd að Kvennalistinn er kominn til
valda í Reykjavík hafi kveikt í konum nýjan áhuga og
kraft. Vorþingskonur voru á einu máli um að Kvennalist-
inn væri nú á tímamótum. Þau tímamót þurfa alls ekki að
marka upphafið að endalokunum. Allar þessar nýju konur,
þær „gömlu" sem hafa nú mætt aftur til starfa og þær sem
hafa verið virkar hin síðari ár, marka frekar upphaf nýrra
tíma. Sigur Kvennalistans í Kópavogi, á ísafirði, sigur
Reykjavíkurlistans og sá árangur sem sameiginlegu fram-
boðin náðu er sigur kvenna - þeirra er framtíðin.
Ljósm. og texti: RV