Vera - 01.06.1996, Blaðsíða 39

rómaða akademíska heimi eða T heimi
stjórnmálanna. Við skulum ekki gleyma því
að femínísk hugmyndafræði er fyrir allar
A konur og er ætlað að ná til allra kvenna,
sama hvaða geira þjóðfélagsins þær til-
heyra. Ég veit að margar konur sem standa
framarlega í baráttunni telja það ekki í sín-
um verkahring að ná til allra kvenna. Því er
ég ekki að öllu leyti sammála. í jafn litlu
þjóðfélagi og ísland er, hlýtur það að vera
áhyggjuefni hversu einsleitur og fámennur
hópur er í dag þátttakandi í umræðunni um
réttindamál sem snerta að meira eða
minna leyti allar konur. Það er auðvitað mitt
að skilgreina þá baráttu sem ég ætla að
Hættum að vera pirraðar út í stöðuna í dag,
brettum heldur upp ermar og tökumst á við þær
áskoranir sem nú blasa við baráttu kvenna.
leggja út í og einhver önnur kona leggur út í
\ baráttu út frá allt öðrum forsendum, frelsi
kvenna er jú afstætt og það sem hentar
einni hentar ekki annarri. Það er hins vegar
á ábyrgð okkar sem erum og ætlum að gera
eitthvað að halda umræðunni opinni og að-
gengilegri.
Hvar er umræðan!
Ef eitthvað hefur farið verulega úrskeiðis f
baráttu íslenskra kvenna þá myndi ég nefna
skort á umræðugrundvelli sem höfðar til
allra. Kvennabaráttan þarf að vera sýnilegri
og aðgengileg fyrir sem fjölbreytilegastan
hóp. Vissulega höfum við Veru og 19. júní
en fyrir hverja eru þau blöð, hver er mark-
hópurinn? Hefur enginn haft áhyggjur af því
að einungis afar takmarkaður hópur lesi
blöðin og sæki fundi er varöa beint réttinda-
mál kvenna. Er ekki vilji fyrir því að reyna að
gera markhópinn fjölbreyttari? Það hefur
ekki tekist að koma umræðunni í íslenskri
kvennapólitík nógu víða, það er staðreynd
sem tími er kominn til að horfast í augu við.
Kannski er það einmitt þetta sem hefur átt
stóran þátt í því að ungar íslenskar konur
upp til hópa í dag, standa að miklu, ef ekki
öllu, leyti fyrir utan kvennapólitík. Ég er
nokkuð viss um að ástæðan er ekki sú að
þær hafi ekki áhuga. Ungar konurí dag hafa
áhuga á kvennapólitík, þær hafa áhuga á
þeim réttindamálum sem varöa þær sjálfar
beint. Ungar konur hafa kraft og áhuga til að
berjast fyrir jöfnum rétti kvenna og karla en
margar þeirra hafa ekki fundið sigí umhverfi
Tslenskrar kvennabaráttu.
Kvennapólitík á íslandi á morgun!
Það er ekkert að þvT sem hefur verið gert.
Ef markmiðið er gott þá er hver skipulögð
aðgerð að því markmiði að sama skapi
góð. Svo einfalt er það. Hættum að velta
okkur upp úr því hvað var gert rangt, hætt-
um að pota hver í aðra í leit að sökudólg-
um. Það gerir alla baráttu kvenna hlægi-
lega. Beinum heldur sjónum okkar að
stöðunni í dag og því þjóðfélagi sem við
búum nú T. Hvað þarf að gera, hvaða leiðir
er best að fara og hvernig virkjum viö fleiri
til að taka þátt í baráttunni?
Mig langar að Ijúka þessu spjalli mínu á
því að fjalla stutt um ráðstefnu sem ég stóð
fyrir ásamt kvennafulltrúa Stúdentaráðs og
Þórnýju Jóhannsdóttur félaga okkar f októ-
ber síöastliðnum. Ráðstefnan bar yfirskrift-
ina „Kynlegir dagar" og fjallaði um jafnrétti
kynjanna. Þegar við félagarnir, ég, Sigrún
og Þórný settumst niður til þess aö skipu-
leggja dagskrá ráöstefnunnar, sáum við
fljótlega að við stefndum í að fara troðnar
slóðir. Af reynslu vissum við að í dag eru
þessar annars ágætu slóðir ekki líklegar til
árangurs, a.m.k. ekki til þess að ná því
markmiði sem við settum okkur strax T upp-
hafi. En markmiðið var að jafnréttisboð-
skapurinn næði til breiðs hóps fólks á öllum
aldri, bæði kvenna og karla. Við vildum sér-
staklega virkja ungtfólk sem ekki hefurtek-
ið þáttí umræðunni um jafnan rétt kynjanna
og það sem verra er,
hefur ekki talið þá
umræðu koma sér
við.
Við rifum allt sem
við höfðum punktað
niöur og byrjuðum
upp á nýtt. Við þurft-
um ný sjónarhorn og
nýtt fólk til að nálg-
ast umræðuna, T
bland við það sem
áður hafði komið
fram.
Mikill tími fór T
það að ganga á milli
fólks og spyrja hvað
það vildi heyra á
fimm daga ráð-
stefnu um jafnrétti
kynjanna. Við spurð-
um fólk á öllum
aldri, karla jafnt sem
konur, fólk úr sem
flestum geirum þjóð-
félagsins. Að lokum
stóðum við uppi með fullt af hugmyndum,
sumum nýjum og öðrum gömlum sem hafði
bara láðst að ræða á opnum grundvelli.
Með þessu móti tókst okkur að ITta á mál-
efni jafnréttisumræðunnar út frá fjölbreyttu
sjónarhorni og að fá til liðs við okkurfyrirles-
ara sem ekki höfðu tekið þátt T þessari mik-
ilvægu umræðu fýrr.
Ég segi ykkur frá þessu af því að ráð-
stefnan var viss sigur, við náðum því mark-
miði sem við settum okkur. Okkur tókst að
breikka hópinn, okkur tókst að ná til ungs
fólks og vekja upp áhuga. Margir komu til
okkar Sigrúnar eftir að ráðstefnunni lauk og
vildu vera meðíframhaldinu, taka þáttí bar-
áttunni og ekki síst, taka þátt í umræðunni
ef hún væri einhver.
Af einhverjum ástæðum stendur þetta
unga fólk í þeirri trú að kvennapólitík og
femínTsk hugmyndafræði sé bara fyrir ein-
hverja aðra, róttækar kerlingar í mussum!
En um leið og hlutirnir eru settir á annað
form, poppaðir örlítið upp, skilja þessir
sömu einstaklingar ekki, af hverju þeir hafa
ekki látið til sín taka fyrr.
Hættum að vera pirraðar út í stöðuna í
dag, brettum heldur upp ermar og tökumst
á við þær áskoranir sem nú blasa við bar-
áttu kvenna. Það er áskorun að koma þess-
um málum sem víðast inn, að láta sem
breiðastan hóp taka þátt. Verum bjartsýnar,
þetta er hægt.
Starfslaun listamanna
Auglýst er eftir umsóknum um starfslaun
listamanna hjá Reykjavfkurborg.
Menningarmálanefnd borgarinnar velur þá
listamenn er starfslaun hljóta. Þeir einir koina
til greina við úthlutun starfslauna sem búsettir
eru í Reykjavík.
Starfslaun skulu veitt í allt að 12 mánuði. Þeir
listamenn sem starfslaun hljóta skuldbinda sig til
að gegna ekki fastlaunuðu starfi á meðan þeir
njóta starfslaunanna.
Starfslaunin verða kunngerð á afmælisdegi
Reykjavíkur hinn 18. ágúst n.k. og hefst
greiðsla þeirra 1. október eftir tilnefningu.
Umsóknum um starfslaunin skal skila til
Menningarmálanefndar Reykjavíkurborgar,
Kjarvalsstöðum, v/FIókagötu fyrir 1. ágúst n.k.
kvnnapólitíkin