Vera - 01.02.2000, Blaðsíða 46

Glamúrinn, glansið og kórónurnar
Heiðrún Anna Björnsdóttir er söngkona og tónlistarmaður í Englandi.
Hún lýsir hér reynslu sinni af þátttöku í fegurðarsamkeppnum og fyrirsætustörfum.
Það eru 8 ár síðan ég tók
fyrst þátt í Ungfrú Island. Á
þeim tíma fannst mér það
mjög spennandi þar sem
ég hafði frá ellefu ára aldri
fylgst með keppninni og
horft með stjörnur í aug-
unum á fegurðina, glamúr-
inn, glansið og kórónurnar.
Hólmfríður Karlsdóttir varð
átrúnaðargoðið mitt og ég
klippti út hverja einustu
mynd sem ég fann af
henni og hengdi upp á
vegg. Hún var svo falleg.
Þegar hringt var í mig
einn góðan veðurdag og
ég spurð hvort ég vildi
taka þátt í Fegurðarsam-
keppni Islands var engin
spurning um að vera með.
Auðvitað var mér strax
hugsað til baka til míns
unga aldurs þegar ég
hafði svo mikið dáðst að
Hófí og nú hafði óskin á
einhvern táknrænan hátt ræst.
Ég sló til og lenti í öðru sæti í Fegurðarsam-
keppni Islands árið 1992. I verðlaun fékk ég alls-
kyns snyrtivörur, íþróttagalla og Ijósakort. Þær
sem lentu í þremur efstu sætunum fengu að auki
að fara fyrir Islands hönd f keppnir erlendis. Og
strax í framhaldi af íslensku keppninni fór ég að
keppa í alþjóðlegum fegurðarsamkeppnum. Ég
vann tvær keppnir; Miss World University sem
haldin var í Kóreu og síðan Miss International
Tourism sem var haldin á Kýpur. Á þessu tímabili
mínu ferðaðist ég um heiminn, lenti f ævintýrum,
sá og lærði heilmikið um fólk og aðrar ólíkar
þjóðir. Ég vildi ekki hafa misst af þeirri upplifun
þótt margt misjafnt hafi á daga mína drifið.
Sigraði í alþjóðlegum keppnum
Keppnin í Kóreu var haldin með heldur óhefð-
bundnum hætti því hluti af henni var hæfileika-
keppni. Ég söng, sumar dönsuðu ballet og svo
framvegis. Ég var svo heppin að vera sigurvegari í
Miss World University. Stúlkan sem var í öðru sæti
var frá Rússlandi. Ég var eiginlega viss um að hún
myndi vinna vegna þess að stundum eru þessar
keppnir svolítið pólitískar og Island var kannski
ekki alveg það sem Kórea þurfti á að halda.
Allt var æðislegt og yndislegt þangað til ég átti
að fara að skrifa undir einhvern samning við eig-
anda keppninnar. Sá samningur var eitthvað á þá
leið að ég myndi helga mig störfum keppninnar f
ár, sem var jú allt í lagi, en svo var eitthvað fleira f
þessum samningi sem mér
líkaði ekki við og því neit-
aði ég að skrifa undir
hann og allt varð brjálað.
Eigandi keppninnar varð
fokillur og sagði konunum
sem sáu um okkur, yndis-
legar konur frá Kóreu, að
ef ég skrifaði ekki undir
yrði ég send heim á stund-
inni. Þetta voru átök og ég
hringdi heim hágrátandi til
að segja hvað hefði komið
upp á. Ég ákvað svo að
fara á fund með eig-
andandum og útskýra af
hverju ég vildi ekki skrifa
undir neina samninga.
Þetta sama kvöld hittumst
við og allt féll í Ijúfa löð.
Ég útskýrði hvað mér
fannst rangt og sagði að
ef það væri eitthvað sem
ég þyrfti að gera fyrir
keppnina þá myndi ég
auðvitað vera tilbúin til
þess. Hann bað mig afsökunar og gaf mér gullúr
að gjöf.
Fólkið í Kóreu var yndislegt. Mér var til dæmis
gefinn þjóðbúningur Kóreu sem var mjög skrýtinn
kjóll. Því miður var honum stolið frá mér og eina
sem var skilið eftir var undirkjólinn, sem var einnig
frekar undarlegur.
Síðan fór ég til Kína I keppnina Bride of the
World. Þar lenti ég í 7. sæti og fékk I verðlaun
brúðarkjól sem kostaði um 250 þúsund krónur.
Þetta var meðal annars keppni um fallegasta
brúðarkjólinn. Enn og aftur var farið með okkur
eins og prinsessur. Við heimsóttum Klnamúrinn
og Forboðnu borgina, sem er með fallegustu
stöðum sem ég hef séð.
Næst fór ég til Kýpur og vann keppni sem hét
Miss International Tourism. Ári seinna þurfti ég
sfðan að fara aftur út til að krýna arftaka mína og
var einnig dómari I báðum keppnunum. Ég söng
í beinni útsendingu fyrir milljónir manna kvöldið
sem ég gaf kórónuna frá mér I Miss International.
Allt byrjaði rosalega vel, fullt leikhúsið þar sem allt
fór fram í beinni útsendingu í sjónvarpinu. Nema
hvað að í miðju lagi fór hljóðneminn allt í einu úr
sambandi. Mér dauðbrá og neyddist til að leggja
hann frá mér og halda áfram að syngja. Þetta var
ágæt reynsla en mér leið ekki vel eftir á og þurfti
að halda höfði þar sem ég átti eftir að krýna. Þeg-
ar ég labbaði síðan inn í salinn í dómarasætið
fékk ég innilegt klapp frá salnum sem hlýjaði mér
um hjartarætur. Ég gæti endalaust haldið áfram
með frásagnir úr keppnunum sem ég tók þátt í en
ég læt þetta nægja í bili.
Ég vona að fólk skilji nú kannski betur ástæð-
una fyrir því að ég mæli ekki á móti fegurðarsam-
keppnum sem þessum. Ég hef auðvitað verið
heppin. Ég ferðaðist víða á þessum tíma og lærði
mikið um lífið og mannleg samskipti.
Vildi verða eitthvað annað
en misskilin Ijóska
Nokkrum árum síðar fór ég til Mílanó með þrem-
ur öðrum stelpum að módelast. Ég skemmti mér
mjög vel og sá ekki mikið af þessu sem kom fram
í hinum margumtalaða BBC þætti. En auðvitað
voru allskyns furðufuglar á sveimi. Ég myndi til
dæmis ekki senda litlu systur mína sem er 16 ára
þangað án fylgdar. Þar sem ég var aðeins eldri þá
vissi ég hvað ég vildi og hvað ég vildi ekki.
I dag ber ég ekki titilinn fegurðardrottning
heldur titilinn tónlistarmaður. Á tímabili í lífi mínu
var ég ekki sátt við þann stimpil sem ég hafði
fengið á mig út af keppninni. Það var eins og
sumt fólk héldi að ég væri ekkert annað en bros-
andi Ijóska. Auðvitað vill fólk halda þetta og það
lagðist því ekkert vel í það að þessi Ijóska ætlaði
að þykjast vera tónlistarmaður. Það eyðileggur
náttúrulega alveg heimsstrúktúrinn hjá þessu
fólki. Þó raunin væri sú að frá fjögurra ára aldri
hafi ég staðið með pískarann I hendi og verið við-
riðin tónlist alla tíð eftir það - og ætlaði svo sann-
arlega að verða eitthvað annað en misskilin
Ijóska. Tónlistarferill minn hér heima gekk mis-
jafnlega og þegar ég flutti til Englands ákvað ég
að segja engum frá fegurðarleyndarmálinu í von
um að það yrði tekið mark á mér. Mér varð að
þeirri ósk minni.
Ég verð samt að viðurkenna að enn I dag
finnst mér ég ströggla sem kona í tónlistarheim-
inum. Ég labba inn í gítarverslun með gítarleikara
bandsins sem er karlkyns og það er ekki yrt á mig
í versluninni. Við hittum pródúsent og þeir beina
talinu meira að strákunum en mér. Þangað til þeir
átta sig á því að ég er ekki bara söngkona bands-
ins heldureinnig lagahöfundur. Þá breytist viðhorf
þeirra um leið þvl þeir áttu einfaldlega ekki von á
því að ég væri lagahöfundurinn þar sem ég er
enn með Ijósa lokka, rass, brjóst og bros.
Lífsreynsla sem styrkti mig
Og hver var tilgangurinn? spyr fólk. Ætli þetta
hafi ekki verið mín leið sem unglingur með of lítið
sjálfstraust til að fá viðurkenningu. Ég vissi að ég
væri góð stúlka. Ég passaði yngri systur mínar fyrir
mömmu, var snyrtileg, samviskusöm og stóð mig
vel (skólanum og íþróttum. Og þó ég hafi fengið
mjög uppörvandi uppeldi og mikið hrós var ég
rosalega óánægð með mig á unglingsárunum. Ég
Heiörún Anna á Fegurðarsamkeppni
Islands 1993, áður en hún afhenti naestu
stúlku sem lenti i öðru saeti kórónuna.
46 • VERA