Vera - 01.08.2004, Blaðsíða 11

Kvennamennmg
á Hróarskeldu?
» Hljómsveitirnar, mannfjöldinn og notalega andrúmsloftið á þessum ofboðslega þéttbýla tún-
bletti - í eina viku á ári heimsækja Danir draumana sína og bjóða okkur hinum með. Alltumlykjandi
er þessi mikla væntumþykja og tillitsemi fyrir náunganum, allt að því stressandi afslappelse og sú
hugsun að taka ekki meira en fólk þarf, hvort sem það er í sturtunni, á tjaldstæðinu eða í þvögunni
fyrir framan sviðið.
Lýsingin hér að ofan á kannski ekki við um alla hátíðargestina, en
velflest þeirra þó. Alltaf eru nokkur dæmi um þjófnað og slagsmál,
en sárast var þó að heyra um þær þrjár nauðganir sem tilkynntar
voru í ár'.
Ég verð alltaf jafn undrandi á framkomu fólks fyrstu tvo dagana
eða svo eftir að búið er að stinga niður tjaldinu. Fólk er svo nota-
legt eitthvað, tilbúið að hjálpa til þegar eitthvað bjátar á og hikar
ekki við að bjóða ókunnugum það sem er afgangs og fólk sér ekki
frarn á að þurfa að nota. Nokkrir lesendur eru eflaust farin að
hugsa eitthvað á þessa leið: „Er það ekki bara allt hassið?” Jú, ef-
laust á kannabisnotkun sinn þátt í þessari stemningu, en fleira
held ég að komi til.
Sveitarómantíkin
Fyrst ber að neíha að langflest þeirra sem að hátíðinni koma starfa í
sjálfboðavinnu, það eina sem þau fá í staðinn er aðgöngumiðinn. Stór
hluti vinnur við gæslu og er ekki laust við að gestir fái á tilfinninguna
að þessar „mömmur” í appelsínugulu vestunum séu að „passa” okkur
hin og sjá til þess að við eigum sem ánægjulegasta hátíð.
Á þessu stóra „heimili” er afskaplega mikið af fallegum hlutum
og er sérstaklega mikið lagt upp úr að finna nýstárlegar leiðir við
að innrétta. Miðlungsstór mannvirki þar sem hægt er að fá sér sæti
og dreypa á öli eða borða nestið sitt, jafnvel leggja sig á milli stríða,
eru vítt og breitt um tónleikasvæðið og þetta árið fannst mér
takast sérlega vel til við smíðina.
Fólk virðist ekkert vera að flýta sér þótt margt sé að gerast sam-
tímis á þeirn sex sviðum sem notuð eru undir tónleikahaldið. Þegar
svo rignir dembist yfir rnann sveitarómantíkin við að sjá bomsur,
stígvél og regnstakka arka yfir drullumallið sem áður var fallegur,
grænn túnblettur - þó ekki endilega fallegri en leðjan, bara öðruvísi.
Allur ágóði af hátíðinni er gefinn til góðgerðamála og í þetta
sinn verður féð notað í heilsugæslu á þeim svæðum í Israel og
Palestínu þar sem múrinn umdeildi hefur gert það að verkum að
fólk á sums staðar ekki möguleika á læknisþjónustu. Múrinn virð-
ist nefnilega hafa verið reistur án tillits til þess hvort hann loki á
aðgengi fólks að sjúkrahúsum og heilsugæslustöðvum.
Kvennamenning þrátt fyrir kvennafæð
Margt af því sem fyrir augu ber á Hróarskeldu virðist falla ágæt-
lega inn í það sem stundum er kallað kvennamenning, menningar-
arfur kvenna frá formæðrum sínum. En samt virðast konurnar í
minnihluta á flestum sviðum á Hróarskeldu. Af þeim stóra hópi
vera/4. tbl. / 2003 / 11