Vera - 01.08.2004, Blaðsíða 18

Hildur Helga Gísladóttir
munur á því að fleiri konur styðja flokkinn
heldur en karlar. „Á þessa staðreynd viljum
við að sjálfsögðu minna og gerðum það
m.a. á málþinginu sl. vor,” segir Hildur
Helga.
Þrjár Framsóknarkonur í
ríkisstjórn
Þær rifja upp að styrk kvenna inn-
an Framsóknarflokksins megi
rekja til kröftugrar vinnu meðal
þeirra í flokknum. Hún hófst með
markvissum hætti fyrir 23 árum
þegar LFK var stofnað, 1981, að tíl-
lögu Sigrúnar Magnúsdóttur fyrr-
verandi borgarfulltrúa. Fyrsta
verkefnið var að fara um landið og
kenna konum félagsstörf og funda-
sköp og var oft mikið fjör í þessu
starfi. Annað sem konurnar gerðu
var að útbúa möppu með nöfnum
kvenna sem væru til í að taka að sér
störf fyrir flokkinn. Þessa möppu
afhentu þær forystumönnunum þegar þeir
báru því við að erfitt væri að fínna konur
til að starfa í nefndum fyrir flokkinn. Því
framtaki má líkja við Kvennaslóðir.is í dag.
Jafnréttisáætlun flokksins er einnig af-
rakstur af þessu öfluga kvennastarfi en hún
var samþykkt árið 1996. Þar er kveðið á um
að hlutur hvors kyns í hinum ýmsu
ábyrgðarstörfum skuli ekki vera minni en
40%.
Það var mikill gleðitími hjá konum í
Framsóknarflokknum í byrjun ársins 2000
þegar þrjár konur úr þeirra hópi voru
komnar í ríkisstjórn, þær Siv Friðleifsdótt-
ir, Ingibjörg Pálmadóttir og Valgerður
Sverrisdóttir. „Við héldum fagnaðarsam-
komu og Hekla tók undir með okkur og
fór að gjósa,” rifjar Hildur Helga upp og
ÞAÐ VAR LJÓST AÐ EINHVER AF RÁÐHERRUM
FRAMSÓKNARFLOKKSINS ÞYRFTI AÐ VÍKJA
EN AÐ SJÁLFSÖGÐU ERUM VIÐ KONUR EKKI
SÁTTAR VIÐ AÐ SIV HAFI ÞURFT AÐ TAKA
ÞAÐ Á SÍNAR HERÐAR. OKKUR FINNST ÞETTA
ÍSMEYGILEGAR AÐFERÐIR OG BERA KEIM AF
ÞVÍ AÐ VERIÐ SÉ AÐ VEIKJA KONUR, EINS OG
GERIST OFT ÞEGAR ÞÆR ERU ORÐNAR OF
STERKAR
finnst sjálfsagt að eldfjall með kvenmanns-
nafni hafi tekið undir gleðina með þeim.
„Á næsta flokksþingi veittum við þing-
flokknum Jafnréttisviðurkenningu fyrir
ráðherravalið því við vildum hvetja hann
til að halda áfram á sömu braut. LFK veitir
jafnréttisviðurkenningu á hverju flokks-
þingi og síðast fékk fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri flokksins, Egill Heiðar Gísla-
son, viðurkenninguna en hann gætti þess
vel að farið væri eftir jafnréttisáætluninni
þegar skipa þurfti í nefhdir og ráð á vegum
flokksins.
Þegar konur eru orðnar
of sterkar
Konurnar sem Framsóknarkonur
eru ósáttar við að sitji ekki í ríkis-
stjórn, þær Jónína Bjartmarz og Siv
Friðleifsdóttir, eru með mun meira
fylgi á bak við sig en sumir karlar í
ríkisstjórninni. Til dæmis eru Hall-
dór Ásgrímsson og Árni Magnús-
son með um 13% atkvæða saman-
lagt, jafn mikið og Jónína, en Siv
hefur 20% atkvæða í sínu kjör-
dæmi. Það er umhugsunarefni að
slíku fylgi skuli ekki sjálfkrafa fylgja
örugg staða í ríkisstjórn en við
stjórnarmyndun eftir kosningar 2003 var
staða Sivjar strax sett í uppnám.
„Þá var tilkynnt að 15. september 2004
myndi Halldór Ásgrímsson taka við sem
forsætisráðherra og Sjálfstæðisflokkurinn
fá umhverfisráðuneytið. Síðan hef-
ur þessi óvissa ríkt. Ef vilji hefði
verið fyrir hendi hefði verið hægt
að tilkynna strax að uppstokkun
yrði í ráðuneytunum og að Siv
myndi taka við öðru ráðuneyti.
Það var ljóst að einhver af ráðherr-
um Framsóknarflokksins þyrfti að
víkja en að sjálfsögðu erurn við
konur ekki sáttar við að Siv hafi
þurft að taka það á sínar herðar.
Okkur finnst þetta ísmeygilegar
aðferðir og bera keim af því að ver-
ið sé að veikja konur, eins og gerist
oft þegar þær eru orðnar of sterkar.
Þá er jafnvel farið að tala illa um
þær og koma af stað kjaftasögum
sem þær eiga erfitt með að verjast.”
Þeim fínnst nýleg ráðning ráðuneytis-
stjóra í félagmálaráðuneytinu bera sömu
merki, þ.e. ótta við að ráða of sterka konu
sem sótti um og var ekki ráðin, Helgu
Jónsdóttur borgarritara. „Ég lít á Reykja-
víkurborg sem höfuðvígi jafnréttis í land-
inu og hefði fundist frábært fyrir félags-
málaráðuneytið að fá konu úr því um-
hverfi til að innleiða þau vinnubrögð í
ráðuneytið og stofnanir þess. Helga hefur
auk þess gífurlega reynslu af sveitarstjórn-
armálum sem ráðuneytið hefur yfirumsjón
með. Það er athyglisvert hvernig mikil
18 / 4. tbl. / 2003 / vera