Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1881, Síða 61

2 merltur, en sjeu jian fiutt í minni íláturn, skal greiða sama
gjald af kverjum 3 pelum sem af potti í stærri ílátum. (Lög
7. nóvbr. 1879.)
Tóbakstollurinn á Islandi er 10 aurar af bverju
pundi, hvort beldur það er reyktóbak, munntóbak eða nef-
tóbak, en 25 aurar af hverjum 100 vindlum. Sektir fyrir
tollsvik 200—2000 kr., og fær sá helminginn, er kemur þeim
upp. (Lög 11. febr. 1876.)
Siglingar og verzlun. Rjett eiga menn í kaup-
stöðum og löggiltum kauptúnum á Islandi á því að verzla,
ef leyst er til þess borgarabrjef hjá sýslumanni eða bæjar-
fógeta, og greitt er fyrir 50 krónur, er renna í sýslusjóð eða
bæjarsjóð. Borgarabrjef gildir að eíns fyrir kauptun það,
sem leyfi er fengið til að verzla í. Til þess að geta fengið
borgarabrjef, þarf eigi að bafa vörubyrgðir þær, er á skilið
er í eldri lögum.
Heimiit skal kaupmönnum, er reka fasta verzlun á Is-
landi, að verzla á skipurn hvar sem þeir vilja, án alls tíma-
takmarks; þó skulu þeir í einbverju löggiltu kauptúni vera
búnir að fullnægja ákvæðum laganna um tollgreiðslu og
sóttvarnir. En eigi mega þeir þó selja vínföng sje áfenga
drykki annarstaðar en á löggiltum kauptúnum.
þeim sem eigi reka fasta verzlun á íslandi, er heimilt
að verzla að eins af skipum sínum sem lansakaupmenn á
löggiltum böfnum. Utanríkisskip þurfa eigi að koma fyrst á
nokkurn af hinum sex helztu verzlunarstöðum landsins, sem
áður var: Reykjavík, Yestmannaeyjar, Stykkishólm, ísafjörð,
Eyjafjörð og Eskifjörð; þó skai þess gætt sem fyrir skipað er
um tollgreiðslu og sóttvarnir.
Rjett er bverjum þeim búanda, er sýslunefnd bans telur
til þess hæfan, að verzla með allan varning, nema vínföng
og áfenga drykki, en til þess skal hann leysa leyfisbrjef, er
sýslumaður veitir, og greiða 50 kr., er renna í sýslusjóð.
í>ó befur sýslunefnd vald til að neita um slíkt leyíi, þar sem
bún álítur slíka verzlun óþarfa eða hætt við að hún verði
vanbrúkuð. (Lög 7. nóvbr. 1879.)
Uppfræðing barna í skript og reikningi. Auk
þeirrar uppfræðsluskyldu, erprestar bafa álslandi, skulu þeir
sjá um, að öll börn, sem tii þess eru hæf að áliti prests og
meðhjáípara, læri að skrifa og reikna.
Reikningskennsla þessi skal að minnsta kosti ná yfir
samlagning, frádragning, margföldun og deiling, í heilum
tölum og tugabrotum.
Rita skal prestur árlega í húsvitjunarbókina álit sitt
um kunnáttu hvers barns í skript og reikningi, sem og um
hæfileika þess til bóknáms, og skal prófastur á skoðunar-
íerðum sínum hafa nákvæmt eptirlit á, að'slíkt sje gjört.
Ivomist prestur að raun um að unglingar á einhverju
lieimili njóti eigi fullnægjandi uppfræðingar í þessu tilliti,
annaðhvort fyrir hirðuleysi eða mótþróaliúsbænda, berhonum
(57)