Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Side 72

66
Annars er það sem hann sé að stíga dans, kvikur,
djarfur, öruggur.
Og að lokunriysjáum við hann standa beinvaxinn, fölan
með fast samanvitnar varir, eldurinn leikur sér í dökkum
lokkunum, fötin loga.
Hann lyftir upp styrkum armlegg ineð blikandi exi og
heggur henni af öllu afli í gaflaðið, lítur upp og brosir. —
Eldskúrin hrynur yfir.
Sigrún Ingólfsdóttir.
Aths.
Þetta er ritgerð, sem skilað var seni verkefni i aðalnámsgrein
þessa nemanda í eldri deild skólans. Hún var valin til að
birtast hér í Ársritinu af þvi að hún pótti einna frumlegust og
skemtilegust af þeim ritgerðum, sem skilað var, og var par
að auki önnur stysta ritgerðin. Það hefði verið gaman að
birta hér fleiri pessar ritgerðir. En tvær aðrar bestu ritgerð-
irnar voru of langar til pess, önnur þriðjungi Iengri en þessi
og hin meir en prefalt Iengri.
A. S.