Freyr - 15.02.1952, Blaðsíða 5

XLVII. ARGANGUR NR. 4-5
REYKJAVÍK, FEBRÚAR-MARZ 1952.
Um mjólk
Eitt hinna mikilvægustu fœðuefna, sem
mannkyninu er ómissandi, er mjólkin.
Mjólkin er fyrsta nœringin, sem ungviðið í
riki spendýranna fœr og gildir þá einu hvort
það er mannsharn eða kalfur, yrðlingur eða
grís eða kópur í söltum sœ. Mannkynið nær-
ist af mjólk allt frá œsku til elli og nytjar
búfé i því skyni að framleiða og hagnýta
mjólk i ýmsum myndum og með ýmsu móti.
Hér á landi hafa menn nytjað kýr, kind-
ur og geitur í þessu skyni. í öðrum löndum
eru önnur og fleiri dýr nytjuð, sem mjólk-
urgjafar. Mjólk úr hraustum og heilum
skepnum er alhliða, að því er snertir nœr-
ingargildi, en svo bezt er hún góð fœða og
holl, að hún mengist sem minnst og breyt-
ist sem minnst frá því hún er tœmd úr spena
skeynunnar unz hennar er neytt.
Við mjólkina loðir sá annmarki, að henni
er mjög hœtt við skemmdum og gallar af
ýmsu tagi geta með auðveldu móti komið
fram í henni. Hún er ágætis nœring fyrir
aðrar lífverur en spendýr — þar með talið
fólk — og meðal annars fyrir bakteríur. En
neyti þœr nœringarinnar, sem í henni er,
þá er jafn víst, að hún spillist mjög. Þetta
og margt fleira gerir það að verkum, að
mikill vandi er á höndum er framleiða skal
fyrsta flokks mjólk og koma henni á borð
neytandans sem likastri því er hún kom úr
spena skepnunnar, eða á annan veg fram-
reiddri, ef viðeigandi þykir.
Um þessi efni fjallar þetta blað FREYS
fyrst og fremst.