Freyr - 15.02.1952, Blaðsíða 17

FREYR
63
Það tekur um 5 minútur að
mjalta hverja kú. Síðan er skipt
um vélfötu.
Á að vélmjalta allar kýr?
Vandræðagripir eru þær kýr, sem ekki
vilja selja, þegar mjaltað er með vélum.
Það getur átt rót sína að rekja til þess, að
skakkt er að farið, að þær eru tilfinninga-
næmari en fjöldinn, gagnvart slitnu spena-
gúmmí, of mikilli loftþynningu eða undir-
búning skortir fyrir mjaltir. En jafnvel þó
að allt sé eðlilegt, hittir maður við og við
kýr, sem naumast verða mjaltaðar með
vél svo vel sé, og getur það stafað af því,
að spenarnir séu svo grófir, að spenagúm-
míið verki ekki, þeir geta verið svo langir
(meira en % af lengd spenahylkisins)
að alltaf er loftþynning umhverfis spen-
ana, eða þeir eru stuttir (minna en af
lengd spenahylkisins), svo að þeir nuddast
ekki af spenagúmmíinu.
Ástæðan getur líka verið sálræn, og er
þá stundum hægt að kenna skepnunni
betri háttu með því að eftirmjalta ekki, svo
sem tvisvar sinnum (oftar má það ekki
vera sökum hættu á júgurbólgu eða af-
urðamissi).
Vandræðakýrnar skal ætíð mjalta síðast
til þess að þær trufli ekki starfsganginn í
fjósinu. Til greina getur komið að hand-
mjalta þær til þess að fá sem beztar af-
urðir af þeim, en annars eru slíkar kýr
naumast eigandi og getur verið ástæða til
að farga þeim vegna þessa annmarka.
Vafasamt er og hvort ala skal upp af-
kvæmi slíkra gripa.
Spurninguna um geldstöðu og vélmjaltir
má skoða frá tveim hliðum. Sumir tala um,
að þegar mjaltað er með vélum geldist
kýrnar fyrr en æskilegt er. Sé svo, er það
bein afleiðing af rangri notkun vélanna;
Víða er nú hreytt með vélunum, en til þess að það sé
vel og rétt gert, þarf sérstök handtök og sérstakar að-
ferðir við mjaltirnar i heild, miðaðar við, að ekki sé
handhreytt á eftir vélmjöltum.