Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2006, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2006
Menning ðV
r
wW
I

| Pétur
[ Östlund Einn
I úr Útlendinga-
hersveitinni.
Útlendingar
í Eyjum
Meðlimir Útlendingahersveit-
arinnar, sem flestir eru búsettir er-
lendis, hafa að tilstuðlan Djasshá-
tíðar Reykjavíkur, náðst saman eftir
sex ára Úé og hafa undanfarið verið
á tónleikaferð um landið. Sveitina
skipa menn úr framvarðasveit ís-
lenskra djassleikara: Ámi Egilsson
- bassi, Ámi Scheving - vibrafónn,
Jón Páll Bjamason - gítar, Pétur
östlund - trommur, Þórarirui Ól-
afsson - píanó. Sveitin hefúr nú
þegar leikið á fjórum stöðum við
góðar undirtekdr og hafa menn
verið á einu máli um að djassistam-
ir séu í feiknaformi. Útlendingaher-
sveitin verður í Vestmannaeyjum
í dag og mun síðan spila á sjöttu
og síðustu tónleikunum f sal FÍH í
Rauðagerði annað kvöld kl. 21.
Skoskogíslensk
orgelverk
Dr. Douglas
Brotchie, organ-
istiHáteigskirlqu,
leikuríDómkirkj-
unni á morgun ld.
17. Hann helgar
efnisskrána org-
eltónlistfráSkot-
landi og íslandi.
Þar sem ekki er til
neitt hefðbund-
iðtónskáldáís-
Dr. Douglas
Brotchie Leikur á
orgel I Dómkirkj-
unni á morgun.
landi ff á barokktímabilinu hefúr
Brotchie kosið að spila tónlist eftir
danskan organista, Diderich Buxt-
ehude, en hann var að sögn bæði
ff ægur og virtur í Danaveldi og
Norður-Þýskalandi. Af skoskum
verkum leikur Brotchie verk eftir
Eric Smith, sem á sínum tíma var
organisti í einni af höfuðkirkjum
Edinborgar og ennfremur fyrsti
tónlistar- og orgelkennari Brot-
chies. Að síðustu leikur organist-
inn verk eftír Hafliða Hallgrímsson
„Ummyndun Krists á fjallinu"
Sjóaramyndir
Vals I Nalvistinn Valur
| viðeittverkasinna.
Núferhver
að verða síðastur
að sjá sýningu Vals
Sveinbjömssonar
naívista í Gerðubergi,|
enhennilýkurá
morgun. Valur málar ’
einkum með akrýliitum og vatnslit-
um. Oft em þetta myndir af göml-
um félögum frá sjómannsárunum
og á bakhlið myndarinnar skráir
hann gjaman sögu eða sögubrot til
skýringar. Einnig málar hann óhlut-
bundnar myndir. Ein myndanna á
sýningunni, „Margræðir heimar"
er að sögn ekki óáþekk málverk-
um Cobra-málaranna, litríkt mál-
verk sem Valur var 3 mánuði að
fúllvinna. Aðrar sýna skipsfélaga
og skipstjóra sem hann kynntíst á
sjónum og enn aðrar spretta fram
úr hugarfluginu sem á sinn eigin
tilverurétt og raunveruleik.
Aðdáendur gamalla íslenskra dægurlaga fengu sitthvað fyrir sinn snúð í Háskólabíói
á fimmtudagskvöldið. Sinfóníuhljómsveit íslands lék, ástsælasta þula ríkisútvarps-
ins kynnti lögin og þær Eivör Pálsdóttir og Ragnheiður Gröndal sungu og heilluðu
alla upp úr skónum.
Á sérsamningi við
Yfirskrift tónleikanna var Manstu
gamla daga, bein vísun í upphafslag-
ið, sem Alfreð Clausen gerði ódauð-
legt á ámm áður. Hljómsveitin lék án
söngs og var bersýnilega í bigband-
stuði með blásturshljóðfæri í aðal-
hlutverki. Þar lék hinn breski stjóm-
andi Benjamin Pope við hvum sinn
fingur. f tónleikaskrá er sagt fr á því að
Pope þreyttí nýlega frumraun sína í
Konunglega óperuhúsinu, og til þess
er tekið að Karl Bretaprins hafi verið
viðstaddur. Pope hefirr sterka nær-
vem sem stjómandi, er brosmildur
og fjörugur, og ég er viss um að Karli
hefúr hreint ekki leiðst undir hljóm-
sveitarstjóm hans.
Röddin sem allir þekkja
Fortíðarþráin fór þó fyrst að
hríslast um mann þegar Ragnheið-
ur Ásta Pétursdóttir, uppáhaldsþula
okkar allra, steig á svið til þess að
kynna lögin og fræða gestí um upp-
runa þeirra. Með ómþýðri röddinni,
sem hvert mannsbam á íslandi þekk-
ir, kynnti hún til leiks tvístimið Eivöm
Pálsdóttur og Ragnheiði Gröndal.
Ragnheiður söng Hvers vegna, lag
Sigfúsar Halldórssonar, leikandi létt.
Ragnheiður var ögn andstutt í byrj-
un en söng fjörlega og var þaraðauld
í gullfallegum kjól sem hver einasta
kona í salnum hefði efalaust viljað
hnupla með sér heim.
Frænka Þrándar
Hinn helmingur tvístimisins, Ei-
[ ; vör Pálsdóttir frá Götu í Færeyjum
Ragnheiður Asta í
gamla daga
Areiðanlega nýbúin að
segja söguna á bakvið
eitthvað gott dægurlag.
SSiiS
(Ragnheiður Ásta sagði að hún væri
náskyld Þrándi í Götu!) steig næst
á svið. Hún var berfætt að vanda og
klædd grænni netadræsu utan yfir
svartan kjól. Óneitanlega sérstök,
en röddin... ó mæ god! Ég verð að
játa að ég heyrði ekkert í hljómsveit-
inni meðan þessi stúlka, sem hlýtur
að vera á sérsamningi við einhverja
lyldimenn í himnaríki, söng Frost-
rósir: „Þú komst til að kveðja í gær./
Þú kvaddir og allt varð svo hljótt./Á
glugganum frostrósin grær./Ég gat
ekkert sofið í nótt". í lokin tók hún
undir fagra strengina með óaðfinn-
anlegri sópranrödd.
Eivör áttí þó enn eftír að koma á
óvart, þegar hún söng Sveitín rniili
sanda eftir Magnús Blöndal Jóhanns-
son, „vókalísuna" sem Ragnheið-
ur Ásta sagði í kynningu að væri ein
hin erfiðasta sem sungin hefði verið
í íslensku dægurlagi. Þetta gerði Ei-
vör svo vel að hún hefur efalaust kall-
að fram tár hjá forhertustu togara-
jöxlum. Bem fætumir snertu sviðið
meðan hún söng og svo snertí hún
loftið með fingurgómunum - einsog
til þess að lokka til sín einhvem kraft
sem öðrum er hulinn.
Glæpur
Eftír hlé höfðu söngkonumar skipt
um kjól. Mikið er nú annars gaman
þegar listrænir hæfileikar og líkam-
leg fegurð sameinast í sömu mann-
eskjunum. Ragnheiður var komin í
annan svartan kjól, fallegan - en Ei-
vör hafði skipt netadræsunni út fyrir
hreinræktaðan dívu-kjól með háum
kraga og víðu pilsi.
Mér þóttí það glæpur gegn tón-
leikagestum að leyfa þeim ekki að
heyra texta Tómasar við Dagnýju Sig-
fúsar. Mér þóttí það beinlínis glæp-
ur gegn mannkyninu að Múlasyrpan
skyldi ekki sungin heldur bara spiluð:
Augun þín blá og Það sem ekki má.
Engu að síður lék hljómsveitin þau
lög óaðfinnanlega og fiðlumar vom
dásamlegar.
Ragnheiður söng Draum fang-
ans og Litla tónlistarmanninn ofboð
blíðlega. Besta framlag hennar þetta
kvöld voru þó að mínu mati lögin
Kata rokkar og Gettu hver hún er eft-
ir Jón Múla og Jónas. Ragnheiður var
ferlega góð og hljómsveitin lék þessi
flottu lög af miklum kraftí.
íþrótt og snilld
Það er ekki hægt annað en að
bera saman söngkonumar tvær og
því miður lýtur Ragnheiður Gröndal,
þessi færa söngkona, í lægra haldi
fyrir Eivöm. Ragnheiður hefur sæta
og elskulega samkvæmisrödd og hún
syngur af mikilli íþrótt - meðan Eivör
Manstu gamla daga
Sinfóniuhljómsveit íslands lék í
Háskólabíói 27. april undir
stjórn Benjamins Pope. Einsöng-
ur: Ragnheiður Oröndal og Eivör
Pálsdóttir. Útsetningar:
Hrafnkell Orri Egilsson. Kynnir:
Ragnheiður Ásta Pétursdóttir.
Tónlist
syngur af óáþreifanlegri snilld. Ragn-
heiður gerir vel, en kemur ekki mik-
ið á óvart, meðan Eivör fær mann til
þess að svelgjast á sinfómubrjóst-
sykrinum æ ofan í æ.
í lokalaginu - ofurblíðlegu Gling-
gló undir bjölluhljómi - vom þær þó
alveg jafn yndislegar og Ragnheiður
jafiivel ögn betri, enda ofurblíðlegur
söngur hennar aðalsmerki.
í það heila tekið vom þessir tón-
leikar æðisgengnir fyrir þá sem eru
sökkerar fyrir gömlum íslenskum
dægurlögum. Útsetningamar vom
flottar, spiliríið þétt, söngurinn góður
- og ekki má heldur gleyma konunni
sem hélt þessu öllu saman; Ragn-
heiði Ástu, sem var algert yndi.
Þórunn Hrefna Sigurjónsdóttir.