Dagblaðið Vísir - DV - 18.08.2006, Blaðsíða 27

DV Fréttir
FÖSTUDAGUR 18. ÁGÚST2006 27
Júlíus Júlíusson er framkvæmdastjóri Fiskidagsins mikla á Dalvík sem laðað hefur að hátt á annað hundrað
þúsund gesta á sjö dögum. Hann segist vera 100% Dalvíkingur, er opinskár og einlægur og segir íslendinga al-
mennt þurfa að ganga lengra í því að viðurkenna væmni sína.
Erum ölljólabörn
100% Dalvíkingur „Viö erum öll jólabörn
og Eurovision-aödáendur
DV Mynd Heiöa.is
Nígeríusúpan sem var á boðstólum á Fiskideginum mikla á Dal-
vík þangað til núna, þótti ýmist hið mesta lostæti eða viðbjóður.
Framkvæmdastjóra Fiskidagsins, Júlíusi Júlíussyni, þykir hún
góð, en Júlli er nú líka svo jákvæður maður að það yrði sjálfsagt
vandfundið það sem honum mislíkar. Sagt er um Júlíus að eng-
inn gestgjafi komist með tæmar þar sem hann hefur hælana,
enda hefur maðurinn tekið á móti hátt í tvö hundruð þúsund í
mat á sjö dögum - sem spanna sex ára tímabil. Um síðustu helgi
komu þrjátíu og fimm þúsund manns norður á Dalvík á Fiski-
daginn milda.
„Þótt ég segi sjálfur frá er ég meiri
Dalvíkingur en aðrir!" segir hann
skellihfæjandi. „Margir Dalvíkingar
hafa fæðst „inn á" sjúkrahúsi, eins og
við segjum, það er að segja á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri, en ég
er fæddur í húsinu Höfn á Dalvík,
2. febrúar, snjóaveturinn mikla árið
1966. Þann dag var ailt á kafi í snjó
og ljósmóðirin, Ása í Kálfsskinni, var
sjálf bamshafandi og komst ekki mifli
húsa. Það varð því úr að nágranni for-
eldra minna fór á gönguskíðum heim
til Ásu, sótti ljósmóðurtöskuna og góð
kona á Dalvík tók á móti mér í rúmi
foreldra minna. Þess má geta til gam-
ans að ferðamaður sem kom á Fiski-
daginn mikla fyrir tveimur árum varð
svo hrifinn af húsinu að hann keypti
þaðástaðnum! Égerhundraðprósent
Dalvíkingur og meðvitað og ómeðvit-
að hef ég viljað kynna heimabæ minn
hvenær sem færi gefst. Svo er ég trygg-
ur við þá sem reynast mér vel; kaupi til
dæmis bara vörur af þeim sem styrkja
Fislddaginn mikla. Það er ekki nóg að
þiggja heldur þarf að standa við bakið
á þeim sem styðja mann."
Móðir Júlíusar var Valgerður Þor-
bjamardóttir, œttuð úr Miðdölum í
Dalasýslu, en það segir Júlli að geri
sig að frœnda útvarpsmannsins góð-
kunna Þorgeirs Ástvaldssonar:
„Pabbi, Júlíus Eiðsson, var hins
vegar ættaður framan úr Svarfaðar-
dal sem er fallegasti dalur á landinu -
með fullri virðingu fyrir hinum fallegu
dölunum," segir hann með áherslu. „í
þessari fullyrðingu minni felst engin
móðgun, krafturinn í Svarfaðardal er
engum líkur. Mamma og pabbi kynnt-
ust á vertíð í Keflavík. Ég er yngstur
bama þeirra, á tvo eldri bræður, þá Val
og Guðmund, sem reka saman fisk-
verkun á Dalvík en Eyrún systir okkar
er þroskaþjálfi og býr á Bakkafirði. Svo
á ég eina hálfsystur, Dagnýju, sem býr
á Selfossi. Þótt ég væri yngstur var ég
hins vegar aldrei nein dekurdúkka, var
rosalega orkumikið bam og ungling-
ur og held hreinlega að það hafi aldrei
gefist tími til að dekra mig! Ég var ekki
hár í loftinu þegar ég vildi komast í
vinnu."
Sælgæti fyrir launin - og ældi
því svo!
Sem hann gerði. Átta ára var hann
mœttur óbeðinn ofan í skurð með
skóflu:
„Ég held ég hafi verið hörkudug-
legur þennan morgun, en þegar leið
að hádegi spurði ég hvenær launin
væm borguð! Þama var verið að grafa
fyrir RARIK og Kiddi heitinn Guðlaugs
verkstjóri borgaði mér fimmtíu krón-
ur fyrir morguninn. Ég fór rakleiðis í
sjoppuna sem Stína heitin Sigtýs rak,
slengdi fimmtíu kallinum á borðið og
sagðist ætla að fá eina kók, grænan ís-
pinna, tvö krembrauð og kúlur fyrir af-
ganginn. Auðvitað dugðu peningamir
ekki fyrir öllu óskasælgætinu mínu, en
Stína lét mig fá megnið af þvf. Þama
við sjoppuborðið skóflaði ég öllu í mig,
fór svo á bak við sjoppuna og ældi! Fór
svo heim og hættí að vinna á þessum
stað!"
Saknaði epla jólasveinanna
Júlli segist vera svo mikill Dalvík-
ingur að þegar hann var þrítugur hafði
hann aldrei farið frá Dalvík til lengri
dvalar en einnar viku í senn:
„Þetta hljómar kannski sveita-
mannslega, en svona var það," seg-
ir hann. „Um leið og ég er kominn frá
Dalvík vil ég drífa mig heim. Þegar ég
er kominn heim þarf ég svo að fara
eitthvert. En fyrsta búseta mín ann-
ars staðar en á Dalvíkvar sem sagt vet-
urinn 1996-1997, þegar konan mín,
Gréta Amgrímsdóttir, fór í nám við
Kennaraháskóla íslands. Þegar liðn-
ir vom ellefu dagar í Reykjavík fór ég
að fá heimþrá. Hún ágerðist þegar h'ða
fór að jólum og eitt af því sem ég sakn-
aði var að sjá ekki jólasveinana koma á
svalimar á Kaupfélaginu á Dalvík. Því
hafði ég aldrei á ævinni misst af fyrr
og mesta stemningin var og er þeg-
ar jólasveinamir gefa epli. Það er sko
extra gott bragð af eplunum sem gefin
em á aðventunni á Dalvík!" segir hann
hlæjandi.
Konu sinni kynntist Júlli fyrir 20
árum. Vissirðuþegarþúsásthanafyrst
að þetta yrði konan þín ?
„Já, ég var næstum viss," svar-
ar hann. „Sannfærðist þó þegar ég
sá hana í annað sinn, þá á tónleikum
með hljómsveitinni Europe í Laugar-
dalshöllinni. Gréta er frá Sehossi, en
fluttíst í Svarfaðardalinn, það er ekld
hægt að eiga betri konu en Grétu. Hún
lauk kennaranámi við Háskólann á
Akureyri síðastliðið vor og mun kenna
1. bekk við Dalvíkurskóla næsta vetur.
Við eigum þrjú böm, Júhu Margrétí 18
ára, Eið Mána 7 ára og Valgerði Maríu
4ára.
Guð er með í pakkanum
Fiskidaginn mikla á Dalvík þekkja
núna velflestir íslendingar, en í upphafi
voru ekíci margir sem höfðu trú á hug-
myndinni. Nema Júlli.
„Ég hafði algjörlega tröllatrú á
þessu frá upphafi," segir hann. „Um
leið og Þorsteinn Már Aðalsteinsson,
annar hugmyndasmiðanna að Fisld-
deginum, Jiringdi í mig og úthstaði fyr-
ir mér hugmyndina gerðist eitthvað
innra með mér. Mér fannst strax frá-
bær hugmynd að bjóða öllum lands-
mönnum í mat, þannig að í kring-
um þetta myndaðist lítill kjami með
mikla trú. Nokkrir góðir styrktaraðilar
gáfu sig með að styrkja okkur eftír að
við höfðum nauðað í þeim, en flest-
ir þeirra höfðu reyndar ekki trú á að
nokkur kæmi! Fyrsta árið komu tæp-
lega sex þúsund gestir, þrjátíu þúsund í
fyrra og þrjátíu og fimm þúsund núna.
Margir útlendingar sækja okkur heim
og ég hef fulla trú á að það sé hægt að
markaðssetja Fiskidaginn mikla fyrir
útlendinga meira en gert er. Þetta hef-
ur gengið svo ótrúlega vel að mér þyk-
ir alveg ljóst að Guð er með í þessum
pakka. Sem dæmi má nefiia hvað það
er alltaf ofboðslega gott veður á Fiski-
deginum mikla og ég vil fá að taka það
skýrt fram að þetta em ekki dæmi-
gerðar, norðlenskar ýkjur!" segir hann
og hlær hressilega. „I fyrra var íjög-
urra stíga hití daginn fyrir Fiskidaginn
mikla, en um leið og hann rann upp sá
ekld ský á Jiimni og kona hné niður af
liita..."
En hver er áœtlun B, efþað rígnir
nú einhvem tíma þennan dag?
„Það þarf ekld áætlun B,“ svarar
hann hressilega. „Veðrið skiptir í raun
engu máfi. Þá mæta bara þeir sem
kunna að klæða sig og hafa sólina í
hugaoghjarta."
Þruma við útför föður
Nokkrum dögum fyrir Fiskidaginn
mikla ífyrra missti Júlíus fóðursinn og
upplifði þá merkilegan og óútskýran-
legan atburð.
„Pabbi var orðinn fullorðinn mað-
ur, 86 ára, en ég held það skiptí ekki
máh hversu fuhorðnir foreldrar okk-
ar verða, við söknum þeirra þegar þau
kveðja. Hann var jarðsettur fjórum
dögum fyrir Fiskidaginn í fyrra. Það
vom skúrafeiðingar, en sól frammi í
dalnum þar sem hann hafði skottast
upp í fjöU eftir kindum og hann sagði
mér margar sögur af gönguferðum
sínum um dalinn. Síðasta lagið sem
var sungið í kirkjunni var „Svarfaðar-
dalur" og við bárum kistuna út í garð.
Þegar við vomm að leggja kistuna nið-
ur á pailinn í kirlgugarðinum gerð-
ist þetta óútskýranlega. Það drundi í
öhu og mikil þrumuhljóð heyrðust og
þetta var á þeim stað sem hann ólst
upp. Það var eins og dalurinn væri
að kveðja föður minn. Þetta var mjög
sérstök upplifun, sem mér þótti vænt
um."
Erum öll jólabörn og Eurovision-
aðdáendur
Ástœðan fyrir því að Júlíus er oft
kallaður „Júlli punktur is" er sú að
hann heldur úti öflugri vefsíðu undir
þvíheiti.
„Ég byijaði að stússast á netinu um
það leytí sem það var að byrja að ryðja
sér tíl rúms. Meginmarkmið mitt var
að koma Dalvík á kortíð. Þá vom bara
þrjú bæjarfélög með heimasíðu og
mitt fyrsta verk var að láta hanna fyr-
ir mig vefsíðu um Jóhann Svarfdæling.
Síðan byijaði ég sjálfur að bæta við,
fór að tína tíl ýmislegt varðandi Dal-
vík og þetta hlóð utan á sig. Mér fóm
að berast fyrirspumir og heimsókn-
um á síðuna fór fjölgandi. Þar sem ég
er einstaklega mikið jólabam, eins
og ég kom inn á áðan, fór ég að setja
inn fróðleik um sér-dalvíska jólasiði.
Mér finnst við öh þurfa að viðurkenna
meira hversu mikh jólaböm við erum
- það að vera jólabam er svona svipað
og að vera Eurovision-aðdáandi. Við
erum öh Eurovision-aðdáendur en
þorum bara ekki að viðurkenna það.
íslendingar eru ahtof mhdð á brems-
unni þegar kemur að tilfinningum"
Margföldun bænarinnar
Svo eru þama gullkom og ann-
að sem tengist ástinni, rómantíkinni,
bœninni...
„Já, eftir fyrstu jólin með þennan
vef fann ég gríðarlega þörf hjá mér fyr-
ir að búa th „mjúicar" síður og þá varð
Kærleiksvefurinn th. Viðbrögðin við
honum vom ótrúlega mikh. Fólk fór
að senda inn sögur og segja frá sín-
um innstu leyndarmálum. Ég svaraði
tugum bréfa og í framhaldinu bjó ég
th fleiri síður, eins og minningarsíðu
og fyrirbænasíðu. Þar er hægt að setja
inn nöfn þeirra sem biðja þarf fyrir og
kveikja á kertí fyrir viðkomandi. Nei,
fóhd reynist ekki erfitt að setja bæn-
arefni sín á síðuna," svarar hann. „Ef
fólk trúir á bænina og kraft hennar -
sem mér finnst vitlaust að gera ekki -
þá veit það að með því að varpa bæn
sinni fram fyrir aðra og biðja um fyrir-
bænir, þá efhst bænin að sama skapi.
Sjálfur hef ég margoft upplifað mátt
bænarinnar."
Eigum að vera væmin
Hvað er rómantík í þínum huga?
„Það andrúmsloft sem viðkomandi
h'ður vel í," svarar hann að bragði. „Mér
finnst rómantík vera það að koma á
óvart. Hjá mér mætir rómanthdn oft
við kertaljós og rauðvínsglas. Hún
getur líka verið einhvers staðar fjarri
mannabyggðum og er mismunandi
eftir árstíma. Maður á að ganga eins
langt og maður þorir; vera eins væm-
inn og maður þorir. Við erum oft ahtof
lokuð án þess að vhja það í rauninni."
í hverju felst hamingjan?
„Hún felst í einfaldleikanum. Hún
felst í því að horfa inn á við; skoða
sjálfan sig. Hamingjan felst í því að
vera góður. Hugsa jákvætt og þora að
gefa af sér. Hamingjan felst ekki í pen-
ingum og veraldlegum auði. Hamingj-
an er í náttúrunni, í friðnum, þar sem
maður finnur sjálfan sig."
annakristine@dv.is