Dagblaðið Vísir - DV - 18.08.2006, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 18. ÁGÚST2006
Fréttir DV

A vinnustofunni á Stokkseyri Undir áhrifum Snæfellsjökuls.
hún og það er nokkuð ljóst að engin
spurning nær að slá hana út af lag-
inu. „Ég hef ekki lifað hefðbundnu
fjölskyldulífi,verið gift einum manni
og átt börn og buru. Ég hef átt nokkra
samferðarmenn í misjafnlega lang-
an tíma. Allir þessir menn sem ég
hef verið með eru úrvalsmenn. Svo
komu upp árekstrar og samböndin
slitnuðu."
Geturðu kennt sjálfri þér um þá
árekstra?
„Já, eflaust marga þeirra," segir
hún umhugsunarlaust. „Árekstr-
amir snerust yfirleitt um að ég vildi
halda til streitu því sem ég vildi gera.
í kringum myndlistina ríkir eigin-
girni. Þú þarft að fá þinn tíma, þeg-
ar þú vilt og geta verið að eins lengi
og þér hentar. Það er ekki fyrir alla að
vera í kringum þannig persónur. Það
eru makar þeirra myndlistarmanna
sem hafa náð langt sem á að taka við-
töl við og skrifa bækur um. Það fólk
hefur afrekað hluti sem koma fram
í verkum viðkomandi listamanns,"
segir hún og klæðir sig í vinnuslopp-
inn fyrir framan Sjálfsmynd sem hún
segir ekki fala lengur.
Þannig að ef þessir menn hefðu
haft vit á að vera ekki að stjórna þér,
vceru þeir núna í viðtali en ekki þú?
„Já, nákvæmlega!" svarar hún.
„Skoðið sögu þekktustu myndlistar-
manna okkar og maka þeirra og þið
sjáið að ég hef rétt fyrir mér."
Söknuður eftir mönnunum
Sástu eftir þessum mönnum?
„Misjafnlega mikið. Það tók mig
ákveðinn tíma að vinna mig út úr
hjónaskilnaðinum. Ég saknaði sam-
verunnar, við vorum alltaf á ferð og
flugi og gerðum margt spennandi."
Hún segir kannski lýsa söknuðin-
um best að þegar aðrir hafi verið að
fara út á lífið á fóstudagskvöldum
hafl hún verið að lceyra í einveruna á
Eyrarbakka.
„Ég hefði getað haldið yndislega
sumarhúsinu sem við vorum með við
Skorradalsvatn og þar sem ég málaði
mildð, en ég er svo myrkfælin þegar
rökkva tekur að ég treysti mér ekki til
að eiga það. Þess ber þó að geta að þá
átti ég heldur elcki hann Mola minn,"
segir hún og horfir ástúðlega á litía
hundinn í fangi sér. „Moli valdi mig,
ég ekki hann," bætir hún við. „Amma
hans og afi eru vinir mínir, Steinunn
Bergsteinsdóttir listakona og Sig-
urður G. Tómasson útvarpsmaður.
Ég fylgdist með meðgöngu mömmu
hans, hafði valið mér tík, en þessi litíi
gæi sofnaði alltaf í lófanum á mér."
Rokrassgat við sjóinn
Á palli veitingahússins Við flöru-
borðið á Stokkseyri fáum við okk-
ur kaffl latte og Snickers-rjómatertu.
Þegar setið er í kyrrðinni á Stokkseyri
er auðvelt að skilja það val að flýja
hávaðann í Reykjavík, sérstaklega
þegar listamaður á í hlut.
„Þegar ég var að segja útíending-
um í galleríinu mínu við Skólavörðu-
stíginn að ég ætlaði að flytja, lýstí ég
Stoklcseyri sem „small, windy village
by the seaside and I have the Atlant-
ic ocean in my backyard"," segir hún
brosandi.
Og það er hárrétt lýsing eins og við
fengum að upplifa þegar við komum
á hlýlegt heimili hennar. Þegar hún
hefur smellt sér í „stórborgargalla-
buxurnar" frá Sand klifrar hún upp
í stiga í garðinum til að geta sest við
sitt eigið flöruborð og bendir áfegurð-
ina allt í kring. Eyjaflallajökull logar
eins og gull í síðdegissólinni.
„Hér er ég aldrei einmana," seg-
ir hún. „Hér ríkir himnesk kyrrð. Eg
er alkomin til Stolckseyrar til að und-
irbúa elliárin. Það eru líldega bestu
árin fyrir myndlistarmann til að
vinna úr því sem hann hefur safnað í
sarpinn gegnum lífið. Ég held ekki að
það hafl verið dirfska af mér að selja
allar eigur mínar í Reykjavík og setj-
ast að hér. Kannski svolítil sérviska,
en ekki dirfska. í stað þess að hægja
á mér eins og ég hafði ætíað mér, er
ég á túrbó!”
/ návist Sjafnar sér maður hana
ekkifyrirsér í einhverjum hœgagangi.
Heldurðu virkilega að það komi að
því að þú „róist“?!
„Já, ég held það hljótí að koma að
þvf! Maður er ekki langhlaupari allt
h'fið!" segir hún skellihlæjandi og nú
er komið að því að spyrja hana út í
gleðina sem skín úr augum hennar.
Kynntist manni í
brúðkaupsferðinni
Ertu komin í nýtt samband?
Þögn. Hún lítur til himins.
Orðin heittrúuð?
„Nei, reyndar ekki, ég er bara að
gá hvort það sé lítil Cessna að fljúga
hér yfir," segir hún dularfull á svip.
Svona. Út með söguna!
„Sannleikurinn er sá að ég er í
„balanseraðri" fjarbúð með manni
sem ég kynntíst á siglingu um Kar-
íbahafið - í brúðkaupsferðinni
minni...”
NEI!
„Ó, jú. Reyndar höfðum við hvor-
ugt smekk fýrir hinu þá, hann var
í hamingjusamri sambúð og ég í
brúðkaupsferð! Þessi maður heit-
ir Einar Elíasson og er átján árum
eldri en ég, „sjötugur heldrimaður",
og núna, þegar vinkonur mínar sjá
hvað ég blómstra, eru þær allar farn-
ar að leita að eldri mönnum! Einar
býr á Selfossi, hafði fylgst með mér
sem listakonu og komið á sýning-
arnar mínar. Þegar ég fréttí að hann
væri ekki lengur í sambúð ákvað ég
að koma honum og vinkonu minni á
„blind date". Hún kíkti í þjóðskrána
og fannst maðurinn of roskinn fyrir
sig... Svo ég bauð honum í hvítvíns-
glas niður á Eyrarbakka, hann þáði
það og tók sér síðan nokkurra daga
umhugsunarfrest. Bauð mér svo út
að borða og þetta hefur verið einn
samfelldur kvöldverður síðan."
Fráskilinn faðir flögurra barna,
sem Sjöjh segist eiga góð og eðlileg
samskipti við.
„Það er ekld sjálfgefið," segir hún
til skýringar. „Börnin hans Ármanns
voru alltaf ósátt við mig og þung for-
tíð hans varð hjónabandi okkar að
bana. Eina dóttír hans sem var mér
góð er Ellý, sem ritstýrir tímaritínu
Hér & nú og margir þekkja sem þulu
úr Sjónvarpinu. Eftir skilnaðinn átti
ég nokkurn tíma með Thulin Johans-
en, sem á þrjár yndislegar dætur sem
sýndu mér alltaf virðingu og eru góð-
ar vinkonur mínar enn í dag."
Hjúpur af ást
Kemur ástin alltafí sömu mynd?
„Mér finnst ástín breytast eftir
því sem ég eldist. Það verður annar
hraði á ástínni, öðruvísi dýpt. Hún
er ekki lengur í fyrsta, öðru og þriðja
sæti. Samband okkar Einars snýst
um virðingu, vináttu og traust - og ég
hefði aldrei trúað að ég ætti eftir að
hugsa svona."
Er Einar hin sanna ást?
„Ég hugsa að maður spái meira í
hvort hin eina sanna ást sé til þegar
maður er yngri og er að byggja sjálf-
an sig upp," svarar hún eftir stutta
umhugsun. „Einar er mér sannur
vinur og félagi og okkur þykir mjög
vænt hvoru um annað. Það er ákveð-
in virðing milli okkar og í henni
finnst mér vera hjúpur af ást. Einar
stendur vel við bakið á mér, strekkir
öll léreftin mín og er búinn að átta sig
á hvers vegna ég byrja að vinna síð-
degis þegar aðrir eru að hætta vinnu.
Hann er af gamla skólanum og vill að
ég sé vinnusöm. Stundum finnst mér
hann aðeins of mikill verkstjóri fýrir
mig - en veit innst inni að mér veitír
ekkert af verkstjóra! Einar er frjór og
skemmtilegur maður og spurði mig
stríðnislega þegar hann sá brúðar-
myndimar af mér hvort Hallgríms-
kirkja hefði verið sú eina sem hefði
verið nógu stór fýrir slóðann á brúð-
arkjólnum mínum."
Hressilegur hlátur Sjafnar berst út
yflr lygnan sjóinn. Hún hlýtur að lífga
mikið upp á tilveruna á Stokkseyri;
annað kemur bara ekki til greina.
„Mér er vel tekið hér af íbúum
Stokkseyrar," segir hún. „Hér finn
ég jafnvægi. Draumur minn núna
er sá að byggja íbúðarhús og gallerí
saman, hvort sem það verður hér á
torginu eða annarstaðar á Stokks-
eyri. Það mundi einfalda líf mitt enn
meira en orðið er. Kannski eignast
ég lítínn íverustað í sveitínni í Dan-
mörlcu, lítíð horn til að hverfa í þeg-
ar ævintýraþráin sækir að. Við Ein-
ar erum í sambandi að eigin ósk,
vilja og umhyggju. Auðvitað breyt-
um við ekki hvort öðru. Hann hefur
góð áhrif á mig, enda hefur hann lif-
að lengra lífi en ég; öðruvísi lífi en ég.
Hann er jarðtengingin mín."
„Ég hugsa að maður spái meira í hvort hin eina
sanna ást sé tilþegar maður er yngri og er að
byggja sjálfan sig upp, Einar ermérsannur vin-
ur og félagi og okkur þykir mjög vænt hvoru um
annað. Það er ákveðin virðing milli okkar og í
henni fínnst mér vera hjúpur afást"
Röndótt Iff „Llfmitt hefur verið ofið saman afskemmtilegum röndum í mörgum litum.“
Þrjátíu metrar af silki Fertug stúlkan Isérhönnuðum brúðarkjól eftir Magneu systursína.
Meö Danadrottningu MargrétDana-
drottning hafði um margt að ræða við Sjöfn
Har í veislu I New York.
Litríkar rendur
Saknarðu þess einhvem tíma að
eiga ekki börn?
Stutt þögn. Svo lítur hún beint í
augu mér.
„Þegar ég var gift veltí ég því fýr-
ir mér hvort mig langaði að eignast
barn og hvort ég gætí veitt því gott líf
ef tíl skilnaðar kæmi, því ekkert er ör-
uggt í þessum heimi. Niðurstaða mín
var sú að ég yrði góð mamma. Ég er
elst sjö systkina og veit hversu milda
ást og þolinmæði á að sýna börn-
um og afkvæmum. Maður hendir
þeim ekki frá sér fýrir eigin frama.
Ég reyndi að eignast barn, það tókst
ekki, en ég er sátt. Engu að síður
finnst mér svolítíð skrýtín tílfinn-
ing að eiga aldrei eftír að upplifa að
verða amma. En maður fær ekki allt
sem mann langar í."
Þitt líf hefur kannski verið svolítið
eins og bolimir þínir, röndótt?
„Já, það má sannarlega segja það,"
segir hún og hlær glaðlega. „Líf mitt
hefur verið svolítið röndótt. Það hef-
ur verið ofið saman af skemmtileg-
um röndum, misjafnlega mörgum
og misjafnlega beinum, en þær hafa
verið í mörgum litum."
annakristine@dv.is
Það tókstl The Haraldsson family fagnaði í
Perlunni þegar sú elsta hafði gift sig, enda
mætti hún hálftlma ofseint til vlgslunnar!
„Ég er á öðru tlmabelti en aðrir og mun
öruggtega mæta ofseint I eigin jarðarför!"
Sandblástur á verðlaunagrip Sjöfn Har
við störfl steinsmiðju S. Heigasonar að
sandblása höggmynd, útflutningsverðlaun
forseta Islands.