Freyr - 01.12.1999, Blaðsíða 11

í samvinnu við aðila á íslandi, að
halda þeirri höfn opinni en það hef-
ur ekki borið árangur og það er gíf-
urlega erfitt að sannfæra fólk um að
kaupa hross á Islandi og þurfa að
flytja þau til Luxemborgar og síðan
til Bretlands.“
Hvað með hrossarœkt þína og
framtíð hennar?
„Við reynum að horfa til framtíð-
ar og endumýja ræktunarhross okk-
ar. Upphaflega byrjuðum við með
hross sem voru fædd hér úti, en svo
hef ég flutt inn nokkra hesta og ég á
hryssu á íslandi og innfluttan ungan
stóðhest hér. Við ætlum okkur að
velja úr þessum hrossum og reyna
að rækta bæði íslenska draumagæð-
inginn og hestinn sem neytandinn
hér er að leita að.“
ísland hefur forskot
Telur þú að ræktendur erlendis
muni veita islenskum rœktendum
aukna samkeppni?
„ísland hefiir forskot vegna mik-
illa umsvifa kringum hestinn. Hér
eigum við í erfiðleikum með að fá
tamningu á hrossin okkar, járningar
sem henta og uppeldi sem líkist því
íslenska. Þetta hafið þið íslendingar
allt; ungt fólk sem er að koma út úr
skólum, reynda reiðmenn, góða
reiðvegi, sterk hagsmunafélög og
mikinn áhuga á greininni meðal al-
mennings. Ég held að íslendingar
rnuni alltaf halda forskoti sínu, þið
erað á undan í þróuninni. Auðvitað
munu ræktendur í stærstu við-
skiptalöndum ykkar skapa sam-
keppni en hún er bara af hinu góða.
Auk þess eru þeir oft stærstu við-
skiptavinir ykkar og líta til ykkar
með leiðsögn í ræktuninni. ísland
hefur forskotið og er fyrirmyndin.“
Hvað með uppeldið á lslandi,
skiptir það miklu máli?
„Persónulega tel ég að umhverfið
skipti miklu máli í mótun hrossa. En
menn þurfa lika að spyija sig þess
hvort það sé betra fyrir hest, sem
eyða á sínum fullorðins árum í út-
jaðri Lundúnaborgar, að alast upp í
Dönsk skinka skýtur
upp kollinum um
víða veröld
Ódýr dönsk jólaskinka er nú á
boðstólum í finnskum búðum. Þó
er ekki vænst annarrar eins skriðu
og á síðasta ári, þegar efhahags-
kreppan var í hámarki í Austur-
Asíu.
Dönsk svínarækt hefur lagt
áherslu að að hagnýta sér alla þá
þekkingu sem völ er á, auk þess að
vera ætíð viðbúin sveiflum á mark-
aðnum og þannig sameinað stór-
framleiðslu með sveigjanlegri
þjónustu við kaupendur.
Danir slátra árlega 23 milljónum
svína, sem nemur um 10% af
svínaframleiðslu í ESB, en um
helmingur af útflutningi ESB á
svínakjöti kemur ffá Danmörku.
Aðeins 20% af svínakjöti sem
framleitt er í Danmörku fer til inn-
anlandsneyslu, en 80% til útflutn-
ings. Þannig er svínakjöt mik-
ilvægasta útflutningsvara landsins
og nam á sl. ári 7% af heild-
arverðmæti útflutnings þess, en
danskur landbúnaður lagði til 43%
af heildarútflutningi Danmerkur.
Dönsk svínabú eru misstór.
Þannig framleiddu 16% danskra
svínabúa 64% af ffamleiðslunni.
Danskir svínabændur hafa fost tök
á slátrun og kjötvinnslu í grein
sinni, en 90% af ffamleiðslunni fer
um hendur samvinnufélaga í eigu
þeirra.
(Landsbygdens Folk nr. 47/1999).
Slæm meðferð búfjár
Öðru hverju koma upp tilfelli um
slæma meðferð á búfé þar sem
eigandinn bregst skyldum sínum.
í Svíþjóð hafa búnaðarsamtök í
Örebro léni stofnað stuðningshóp
sem hefur það verkefni að grípa inn
í með hjálp þegar í ófeni er komið
og víðar í Svíþjóð er verið að korna
upp slíkum hópum. Vinnan fer
ffam í samvinnu við dýralækna en
hugmyndin byggist á því að
bændur hjálpi bændum, búfénu til
hagsbóta, á félagslegum grunni.
(Bondebladet nr. 50-51/1999).
útjaðri Lundúna, eða ósnertur uppi á
affétt á íslandi og þurfa svo að gang-
ast í gegnum gífurlega aðlögun eftir
útflutning? Ég held að tamn-
ingaaðstaða á íslandi hafi mjög
mikil áhrif á hestana, þ.e. mögu-
leikar ykkar á að byija að temja
hrossin úti i víðáttunni, á góðum,
mjúkum reiðvegum, ekki malbiki
eins og margir útlendingar búa við.
Þetta held ég að hafi meiri áhrif en
sjálft uppeldið, því að metnaðarfullir
ræktendur geta búið vel að hrossum
sínum um allan heim.“
Að lokum lagði Clive áherslu á
það að þrátt fyrir að auðvitað
stefndu allir á að rækta gæðing
eftir íslenskum formerkjum væri
nauðsynlegt fyrir íslendinga að
taka tillit til óska markaðanna.
„Ég velti því fyrir mér hvort
þessi flugviljugi alhliða gæðingur
sem íslendingar sjá í ræktunartak-
marki sínu sé í raun eina takmark-
ið. Er ekki hægt að skoða það að
hvernig auka megi veg t.d. þeirra
stóðhesta sem gefa góða reið-
hesta, geðgóða, takthreina sem
henta hinum almenna reiðmanni
erlendis. Ég geri mér grein fyrir
því að menn eru ekki sammála um
þetta, en það er trú mín að við get-
um ekki stefnt eingöngu að því að
smíða Ferrari sportbíla og halda
að með því falli til nóg af þægi-
legum fjölskyldubilum! Ég tel
þetta mál svo mikilvægt að vert sé
að hugsa um“, sagði þessi geðugi
Skoti að lokum og þakkar blaðið
honum greið svör og óskar honum
góðs gengis í ræktun og út-
breiðslu íslenska hestsins í fram-
tíðinni.
Viðtal: Hulda G. Geirsdóttir.
FREYR 13-14/99 - 11