Freyr - 01.12.1999, Blaðsíða 8

mig hér heima, en það að ég hafi
tækifæri og aðstöðu til að halda
bæði hross og sauðfé, tengir mig
við bóndastarfið og minnir mig á
ísland. Sem landbúnaðarlögfræð-
ingur vinn ég mikið með bændum
og tel þess vegna gott að hafa þekk-
ingu á búskap og skilning á aðstæð-
um bænda, og þeim áhættum sem
fylgja rekstri bús.“
Stofnaði
íslandshestasamtök
Clive á nú um 35 hross. Hann
segist varla hafa trúað því sjálfur
við síðustu talningu, en svona sé nú
íslenski hesturinn, maður geti aldrei
fengið nóg af honum. „Mikið af
þessu eru unghross en við fáum um
fjögur folöld á ári. Elstu árgangarn-
ir okkar eru nú á tamningaaldri og
verður gaman að vinna með þau,
bæði með sölu í huga og endurnýj-
un í okkar stofni.“
Þú varðst fljótt áhugasamur um
félagsstarf hestamanna og tókst
m.a. þátt í stofnun íslandshesta-
samtakanna í Bretlandi?
„Já, fyrir einhverja tilviljun
komst ég í samband við konu í Suð-
ur-Englandi, Jackie Elias, sem átti
íslenska hesta. Við hittumst fyrst í
Hollandi og ákváðum siðar að
reyna að stofna samtök í Bretlandi.
Við fundum nokkrar manneskjur
sem áttu íslenska hesta sem fluttir
höfðu verið inn á sjötta áratugnum
og stofnuðum samtökin á þeim
grunni. Markmið okkar var að auka
þátttakendafjöldann og kynna hest-
inn fyrir fleira fólki, auk þess að
skiptast á upplýsingum. Upplýs-
ingatæknin var allt önnur þá og fátt
efni sem við gátum nálgast á
ensku.“
Félagsstarf Clive þróaðist hratt
frá þessum tíma. Hann var formað-
ur samtakanna í nokkur ár og hefur
tekið virkan þátt í að stofna sérstök
samtök í Skotlandi undanfarið, auk
þess sem hann hefúr unnið mikið
með FEIF, Alþjóðasamtökum eig-
enda íslenskra hesta, sl. ár. Hann
kemur til Islands reglulega og hefur
fylgst af áhuga með þeirri þróun
sem átt hefur sér stað í hrossarækt á
íslandi.
„Gríðarlegar breytingar hafa átt
sér stað í hrossaræktinni og hesta-
búskapnum á Islandi frá því að ég
byrjaði 1986. Hrossabúskapur og
það sem honum er tengt, er orðið
að „iðnaði“, ef við getum sagt sem
svo og sá iðnaður hefur þroskast
mikið undanfarin ár. Þegar ég kom
fyrst til íslands var þetta marg-
skipt, landbúnaðartengd grein, en í
dag er þetta samofin, fagleg iðnað-
ar- og atvinnugrein, þó að margar
einstakar greinar sé að finna þar
undir. Allir þessir þættir: Hrossa-
ræktin, hestaferðirnar, fjölmiðla-
umQöllun, hestavöruverslanir,
reiðskólar og margt fleira er nú að
falla saman í eitt púsluspil, ólíkt
því sem áður var. Greinin hefur þó
þróast meira í átt til þjónustugrein-
ar en til landbúnaðar, sem er
kannski eitthvað sem bændur á Is-
landi þyrftu að skoða með endur-
mat í huga.“
Hvað með hrossarœktina sjálfa?
„Ég held að ræktun á íslandi sé á
réttri leið, áherslan á töltið er gífúr-
lega mikilvæg fyrir erlendu mark-
aðina. Auðvitað er skeiðið mikil-
vægt líka, en hinn venjulegi kaup-
[ andi erlendis er fyrst og fremst að
leita að hreingengum klárhesti með
tölti. Ég held líka að fyrirhugaðar
breytingar á kynbótadómum séu til
góðs hvað erlenda kaupendur varð-
ar. Ég tel að nýja kerfið muni t.d.
auka gildi geðslagsdóma, sem eru
gífúrlega mikilvægir. Fetið er líka
mikilvægt vegna þess að erlendis er
j þetta sú gangtegund sem fólk ríður
oft mest á. Það er ekki vegna þess
að þetta fólk sé ekki nógu góðir
reiðmenn, heldur vegna þess að að-
stæður bjóða oft ekki upp á annað.
s Umferð og umhverfi spilar þar inn.
Því er mikilvægt að bjóða upp á
hesta sem feta vel.“
Stuðningur íslendinga
nauðsynlegur
Hvað með markaðssetninguna frá
Islandi, hvernig sérðu hana?
„Eins og ég sagði áðan er hesta-
iðnaðurinn að vaxa, og þar með
leita út fyrir landsteinana, á öllum
sviðum og því fylgir auðvitað ým-
is kynning. Að baki öllu þessu
! liggur markaðssetningin á hestin-
um og vissulega er Island orðið að-
gengilegra erlendum áhugamönn-
Clive og félagar; innfluttir og innfœddir: Möllers-Brúnn, Blœngur og Prestur.
8 - FREYR 13-14/99