Freyr - 01.12.2002, Blaðsíða 7

Frá Landsmóti á Vindheimamelum 2002. Eriingur Erlingsson á Þristi frá
Feti. (Ljósm. Nina Hjartardóttir).
velli en ílentist í netagerðinni.
„Hún gaf góðar tekjur enda greitt
eftir afköstum sem kom sér vel
fyrir handfljótan mann,“ segir
hann. Smám saman óx netagerð-
inni fiskur um hrygg og áður en
Brynjar sagði skilið við hana
hafði hann byggt stórt hús yfir
starfsemina, tæplega 800 fer-
metra á tveimur hæðum. „Mönn-
um þótti þetta ansi stórt og
spurðu hvort ég væri að byggja
yfir Netagerð Islands.“
A þessum árum sótti Brynjar
inn til Reykjavikur þegar hann
vildi létta sér upp. „Þar voru
stelpumar miklu sætari,“ segir
hann eins og til skýringar. Það
fór líka svo að hann náði í kon-
una sína þar innfrá. Kristín Torfa-
dóttir heitir hún. Þau hófu búskap
í Keflavík í einu herbergi með
aðgangi að eldhúsi og baði sem
þau deildu með öðram. Þau eign-
uðust fjögur böm og nú eru
bamabömin orðin ellefú og
bamabamabömin þrjú.
Fiskverkun og útgerð
En þegar Brynjar var á 27. ári
keypti hann útgerðarfyrirtæki í
félagi við annan mann. „Ég hafði
átt viðskipti við marga útgerðar-
menn og fylgst með starfsemi
þeirra. Ég sá að margt mátti laga
og gera betur svo ég ákvað að
skella mér í útgerð og sanna mig.
Ég gerði út tvo báta og hafði
fleiri í viðskiptum og vann úr
fiskinum sjálfur.“
Þetta gekk í tuttugu ár en þá
ákváðu stjómvöld að koma á
kvótakerfi. „Eins og ég hef áður
sagt er ég á móti öllum kerfúm
en engu þó eins og kvótakerfmu.
Þegar það varð að veruleika seldi
ég bátana og hætti í útgerð,“
segir Brynjar. Ekki hætti hann þó
öllum afskiptum af fiski því sið-
an hefúr hann stundað fisk-
vinnslu og fiskútflutning. Hann
tók þátt í að stofna Fiskmarkað
Suðumesja en hefur síðustu árin
verkað ferskan fisk sem fluttur er
út og sendur utan með flugi.
Því til sönnunar hringir síminn
í miðju viðtali og Brynjar svarar.
Heyra má að hann er að semja
um kaup og sölu á fiski, spyr
hvort ekki sé til eitthvað af smá-
ufsa og karfa sem markaður sé
fyrir í Bandaríkjunum. Dóttur-
synimir standa í þessu fyrir hann
en hann stjómar þeim í gegnum
símann.
Andrés í Kvíabekk
ÁHRIFAVALDUR
Nú eru lesendur Freys áreiðan-
lega orðnir hissa á því hvers
vegna öllu þessu púðri sé eytt í
netagerð og fiskverkun þegar
viðtalið á að snúast um hesta og
hestamennsku. Skýringin á því er
sú að Brynjar hefúr enn lifibrauð
sitt af fiski og var kominn á
fímmtugsaldur þegar hann fór að
sinna hestum af einhverju viti.
„Ég var á landsmóti árið 1978
þar sem ég hitti Andrés heitinn
frænda minn í Kvíabekk. Hann
vildi endilega að ég keypti af sér
hest sem Blakkur hét, klárhest
sem hafði lent í 12. eða 13. sæti í
B-flokki á mótinu. Ég gerði það
og kom honum fyrir hjá Hreini í
Helgadal uppi í Mosfellsbæ þar
sem hann var í nokkur ár. Þangað
vitjaði ég hans nokkram sinnum
og fann fljótt að hann var mjög
klárgengur, hlunkaðist strax í
brokk ef maður lék ekki við
hann. En undan honum kom þó
einn mesti og umtalaðasti vekr-
ingur landsins, Börkur.
Við Andrés höfðum verið mik-
ið saman enda höfðum við báðir
mikinn áhuga á fé. Hann hafði
svo til viðbótar áhuga á hestum
og keypti sér meri fyrir fyrstu
peningana sem hann eignaðist.
Svo stal hann eggjum frá
mömmu sinni til að gefa henni
og fyrir vikið hlaut merin nafnið
Eggja-Rauðka. Hann lagði alla
áherslu á að rækta skeið og gekk
það vel enda era margir góðir
vekringar komnir frá Kvíabekk,
Freyr 10/2002-7