Freyr - 01.12.2002, Blaðsíða 5

ÆUI ég sá ekld útvegsbéndl
Brynjar Vilmundarson í Feti í Rangárþingi byrjaði seint í hesta-
mennskunni en hefur náð betri árangri en margir aðrir í því að
rækta góð hross
Austur í Rangárþingi er
hcsturinn að taka völdin.
Þar hefur orðið til ný tegund af
bændabýlum, ef rétt er að kalla
þau því nafni, þar sem búið er
með hesta og aftur hesta. Það
eru bæði heimamenn og aðrir
lengra að komnir sem stunda
þessa atvinnugrein. Sumir eru
fæddir með beisli í hönd, ef svo
má segja, hafa alist upp við lif-
andi áhuga á hestum og aldrei
neitt annað komist að. Aðrir
eru seinteknari og taka ýmsa
Guðnavinka áður en hesturinn
grípur þá heljartökum.
Viðmælandi Freys tilheyrir síð-
amefnda hópnum. Brynjar Vil-
mundarson heldur heimili á tveim-
ur stöðum, í þorpinu sem risið er
við Rauðalæk, skammt vestan við
Hellu, og svo suður í Keflavík. A
báðum stöðum er hann með hross.
Þau skipa orðið mjög stóran sess í
lífí þessa fiskverkanda sem lengi
framan af ævi hafði engan áhuga á
hestum og segist aldrei fara á bak
að gamni sínu.
En þótt líf og starf Brynjars
teygi sig frá Reykjanesi austur að
Rangárbökkum þar sem hann el-
ur upp verðlaunahross á jörðinni
Feti þá hófst sagan af honum á
enn öðmm og fjarlægari stað.
„Ég er fæddur í Ólafsfirði 4.
september árið 1937 og ólst upp
við harða sveitamennsku,“ segir
hann þegar við emm búnir að
koma okkur fyrir við eldhúsborð-
ið á Rauðalæk. „Faðir minn var
Vilmundur Rögnvaldsson ffá
Kvíabekk og móðir mín Lára
Guðmundsdóttir, innfæddur
Ólafsfirðingur í marga ættliði.
Við bjuggum í þorpinu en frá sex
ára aldri var ég öll sumur í Kvía-
bekk hjá afa mínum og ömmu,
fór eins snemma á vorin og hægt
var til að losna við vorskólann og
dvaldi eins lengi og ég gat fram
haustið. Þama bjó ég hjá fólki
sem var fætt upp úr miðri nítj-
ándu öld og búskaparhættimir
voru eftir því. Ég stóð á skíta-
kvöminni frá sjö ára aldri í tvær
til þrjár vikur á hverju vori en
þurrkaður og malaður skítur var
notaður sem áburður. Eftir þrjár
vikur var skítnum svo rakað sam-
an aftur og það skildi ég aldrei,
fannt það óskaplega vitlaust. En
skíturinn var notaður til að drýgja
eldiviðinn.
Amma mín komst aldrei af
hlóðaskeiðinu þótt hún eignaðist
þessa fínu kolaeldavél. Hún sauð
graut í stómm potti og það tók
okkur tvær vikur að klára hann.
Fyrst var hann étinn sem grautur,
svo var blandað í hann skyri og
Brynjar Vilmundarson með Merkúr frá Miðsitju en segja má að hann sé sá
hestur sem ræktun Brynjars hafi hafist með. Merkúr er bróðir Kröflu frá Mið-
sitju. (Ljósm. Sigurður Sigmundsson).
Freyr 10/2002-5