Freyr - 01.12.2002, Blaðsíða 9

Frá Landsmóti 2000 í Reykjavik. Fimm fulltrúar Fets á ræktunarbússýningu
landsmótsins. (Ljósm. Nína Hjartardóttir).
folöld á hverju hausti undanfarin
ár. Ég tek þau undan mæðrum
sínum fyrir jól og set þau í hús
þar sem ég bind þau og hef á
þeim þröngan múl allan veturinn.
Fyrstu tvo-þijá dagana er ég
eins mikið innan um þau og ég
get enda finnst þeim ég vera orð-
inn eins og einn af hópnum eftir
það. Þau treysta mér alveg. Að
sjálfsögðu set ég þau út öðru
hvoru en það er reynsla mín að
eftir tvær til þrjár vikur eru þau
flest farin að leita aftur í stíuna
og bíða þess að verða bundin.
Mín reynsla er sú að gott uppeldi
folalda stytti tamningatímann
verulega. Erlingur Erlingsson
sem var tamningamaður hjá mér í
mörg ár sagðist vera farinn að
ríða út hrossunum sem koma frá
Keflavik eftir tvær til íjórar vikur
og að tamningatíminn væri ailt
að þremur mánuðum styttri en
hjá öðrum hrossum.
Ég lærði það af því að vera með
sauðfé að lamb sem ekki fær góða
umönnun og gott fóður ifá byrjun
verður aldrei almennileg skepna.
Ég vona að sem flestir séu mér
sammála i því að íslenski hes-
turinn eigi það skilið að fá gott
uppeldi. Við eigum ekki öllu betri
sendiherra á erlendri grund.“
Landakaup í Rangárþingi
Smám saman óx þessi starf-
semi Brynjars i Keflavík og að
því kom að hann fór að svipast
um eftir landi til að geta haft
hrossin á þegar þau urðu stærri.
Hann leitaði fyrir sér austur í
Rangárvallasýslu og fékk að hafa
hross hér og þar. Um tíma var
hann með hross á einum átta bæj-
um á Suðurlandi. Að því kom að
hann vildi koma sér upp eigin
landi undir starfsemina. Það var
orðið dýrt að hafa þetta á svona
mörgum stöðum þótt hrossin
væru ekkert sérstaklega mörg,
skiptu nokkrum tugum.
Fetið, sem nú eru höfúðstöðvar
Brynjars í Rangárþingi, er um
200 hektarar. A ýmsu gekk í
samningaviðræðunum út af þeirri
jörð og um tíma leit út fyrir að
hann yrði að gerast kartöflu-
ræktandi til þess að fá landið en
úr því varð þó ekki. Fetið var
ákaflega blautt og ekki akfært um
það nema á fjórhjóli. Brynjar
varð því að ræsa það fram, leggja
um það vegi og byggja á því hús
því þar var ekkert nema einn
braggi sem vantaði gaflinn á og
reyndist fullur af skít.
Næst var röðin komin að Lind-
arbæ þar sem hann náði góðum
samningum um að kaupa 250
hektara af landi. Einnig þar þurfti
hann að eyða töluverðu í að ræsa
landið fram og þurrka það. „Svo
rafgirti ég það eins og allt land
sem ég hef undir höndum.“ Síð-
asta viðbótin er hluti af Syðra-
Rauðalæk sem Brynjar keypti
fyrir fímm árum. Það liggur að
Feti svo nú á hann þar 400 hekt-
ara samliggjandi, auk Lindarbæj-
ar sem er þar skammt frá. For-
sætið er hann hins vegar að losa
sig við. Þar hefúr hann verið með
tryppin þar til þau eru orðin
tveggja vetra en þá flytur hann
þau í Fetið.
FLEIRI EN 10, FÆRRI EN 250
Eins og þessi landakaup bera
með sér er hestamennska Brynj-
ars orðin æði mikil um sig.
Blaðamaður veit að það á aldrei
að spyrja hestamann hversu
marga hesta hann eigi en stenst
ekki mátið. Að sjálfsögðu verður
Brynjar eins og véfrétt í framan:
„Við skulum segja að ég eigi
fleiri en 10 en færri en 250. Mið-
að við skilgreiningu Guðna heit-
ins í Skarði á ég fá hross því
hann taldi ekki með folöld og
reyndar ekki hross fyrr en þau
voru komin á íjórða vetur. Það
eru svona 35-45 í árgangi hjá mér
en ég á enga geldinga eldri en
fímm vetra held ég. Þetta týnir
tölunni ótrúlega hratt því ég er
mjög fús að gefa hross þó að það
virðist vera einhver regla í kerf-
inu að það megi ekki gefa hross,
það sé jafnvel stjómarskrárbrot.
Ég verð þó að viðurkenna að ég
Freyr 10/2002-9