Skátablaðið - 01.12.1950, Qupperneq 9

REYKJAVIK 1950,
9.—12. TBL., XVI. ÁRG
RITSTJÓRI;
TRYGGVI KRISTJÁNSSON
SÉRÁ ÁRELÍUS NÍELSSON
félagsforingi:
Jólastjarnan
DIMMASTA SKAMMDEGI ÁRSINS eru jól á íslandi.
Myrkrin og stormarnir virðast eiga ceðstu völd um lög og
láð. Myrkrin eru djúp. Stormarnir grimmir.
Þá Ijómar jólastjarnan yfir lífvana snæbreiðum og
œðandi hafsbylgjum. Þessi stjarna er ekki ein af dem-
antskœru Ijósunum langt úti i geimnum, köldum og
fjarlœgum. Þótt pœr séu yndislegar og bros þeirra blíð,
þá þýðir ekki að leita að henni meðal þeirra.
Skin þessarar stjörnu er bjart eins og fyrstu geislar vormorguns yfir aust-
urtindum. Það er lilýtt eins og bros lítillar stúlku, sem hefur uppgötvað fyrsta
blóm vorsins i fyrsta sinn á ævinni. Þeir sem uppgötvuðu hana fyrst voru
siðlátustu spekingar Austurlanda og saklausir smalar i fallegri fjallshlið. Þeir
greindu ekki gjörla, hvort hún var himnesk eða jarðnesk ,en eitt fundu þeir,
ef þeir hlustuðu á sinn eigin hjartaslátt, hún blikaði yfir vöggu litils barns,
+■
SKÁTABLAÐIÐ
89