Litli Bergþór - 20.06.1995, Síða 29

skiptið sem veðrið lék ekki alveg við okkur. Við létum
það samt ekki á okkur fá og gengum um Kaupmannahöfn
og höfðum gaman af, en engir strætisvagnar urðu á vegi
okkar.
Fólk var orðið svangt og því var ákveðið var að
bjóða öllum í pitsu og salat og máttum við borða eins og
við gátum í okkur látið. Allir borðuðu vel, eiginlega
einum of vel því þegar við komum til Kalundborgar
beið okkar matur þar og við vorum varla nógu svöng til
að njóta hans eins og skyldi.
Klukkan fjögur kom rúta að sækja okkur á hótelið
og nú var það Kalundborg sem beið. Ekki vorum við
lengi þótt við færum yfir þvert Sjáland, en hafa verður í
huga að Danmörk er lítið land miðað við Island.
Munkeskole í Kalundborg var okkar áfangastaður
og þá var bara að koma farangrinum öllum á leiðarenda
en segjast verður að það tók einna mest á í ferðinni að
rogast með töskur, svefnpoka, dýnur og kórbúninga á
milli svefnstaða. En allt hafðist það með samvinnu og
jákvæðni.
Einhverra hluta vegna þurftum við að sofa á
þremur stöðum í skólanum, þ.e. fyrst í einni stofu svo í
öðrum enda skólans í annarri stofu og svo aftur á
aðfaramótt mánudagsins í fyrstu stofunni. Þetta voru því
talsverðir flutningar með farangur sem við áttum erfitt
með að skilja, en þá var bara að brosa og tosast með
töskumar milli skólastofa og koma sér svo fyrir aftur. Já,
ég segi brosa því það var einmitt það sem við gerðum
alla ferðina. Við lögðum áherslu á að vera jákvæð taka
öllu því sem að höndum bar vel og gleðjast yfir því sem
skemmtilegt var.
Nöldri var þannig fleygt á dyr og gleðin réði
ríkjum.
Nokkrir kórar voru að koma um leið og við
mættum. Eftir kvöldmatinn var öllum boðið að taka þátt
í svolítilli kvöldskemmtun og kynntumst við nokkrum
kórum, en þeir sungu tvö þrjú lög hver fyrir annan.
Föstudagur 21. apríl.
„ Klukkan var hálfsex og ég var vöknuð í lítilli
skólastofu innan umfullt afkrökkum og mömmum. Mér
brá heldurfyrst ,en svo rann upp fyrir mér ég var með
kórnum í Danmörku. Við höfðum gist nóttina áður á
hóteli í Kaupmannahöfn en vorum nú komin til
Kalundborgar þar sem kórakeppnin fór fram. Við
fengum litla skólastofu til að gista í.
Hér var ég og vöknuð langfyrst aföllum og gat alls
ekki sofnað aftur. Þá heyri ég eitthvað þrusk og lít til
hliðar. Guðbjört er líka glaðvöknuð. Viðförum eitthvað
að tala saman og erum báðar sammála um að veðrið sé
yndislegt þó að sólin sé ekki enn komin upp. Þá dettur
okkur í hug að hlaupa út og klifra upp í stórt kastaníutré ■
sem varfyrir utan gluggann og syngja „Dagur er risinn'
um leið og sólin kœmi upp.
Við ákváðum að égfœri að dyrunum og sœkti
skóna og að svo myndum viðfara í kórpeysunni einni og
hjólabuxunum út í tré. Þá kom uppfyrsta vandamálið:
Efviðfœrum í gegnum dyrnar þyrftum við að klofa yfir
Michael, en efviðfœrum í gegn um gluggann þyrftum við
að traðka ofan á strákunum. Við ákváðum að klofa
frekar yfir Michael, þótt hitt freistaði okkar.
Þegar við vorum komnar út, hlupum við að trénu
og klifruðum upp í það, komum okkur vel fyrir ogfengum
svolítinn hláturskrampa yfir því hvað við vœrum
ruglaðar, að vakna klukkan sex að morgni, fara út í tré í
litlum sem engum fötum og syngja „Dagur er risinn".
Þegar hlátursrokunum linnti hófum við sönginn og
vorum dauðhrœddar við að vekja einhvern. Sem betur
fór kom ekki neinn til að þagga niður í okkur.
Þegar við höfðum lokið söngnum hlupum við inn
og reyndum aðfara mjög gœtilega ofan í pokana en litlu
síðar vöknuðu allir, en við reyndum að sýna ekki roðann
í kinnunum því við vissum að sumir yrðu ekki hrifnir af
þessu uppátæki okkar enda þurftum við að passa aðfá
ekki hálsbólgu eða kveffyrir kórakeppnina. En allt gekk
þetta vel og ekki fengum við kvef eða hálsbólgu, sem
beturfer".
Björt.
Það var kennt á föstudeginum í skólanum sem við
sváfum í og þessvegna vorum við drifin af stað snemma
og látin fara annað til að borða morgunmat. Sumir náðu
því að skjótast yfir götuna og fara í sturtu fyrir matinn en
aðrir kusu að kúra og fara heldur seinna á fætur.
Danskir piltar þeir Martin og Tomas voru okkar
hjálparhellur og annar þeirra tók alltaf ábyrgð á að koma
okkur á réttan stað ef við áttum að fara eitthvert eða að
gera eitthvað.
Þennan morgun var Tomas okkar fylgdarmaður og
hann gekk með okkur um Kalundborg en síðan fórum við
með strætisvagni annan skóla í morgunmat. Þangað
vorum við sótt af rútubflstjóra og farið með okkur í
Friskolen í Kalundborg. Það var mjög ánægjuleg
heimsókn. Bamakórinn söng fyrir nemendur og kennara
skólans og við sögðum þeim frá landi okkar og
heimabyggð á milli laga. Þessi skóli var í húsakynnum
gamals höfðingjaseturs en þar bjó alvöru greifi. Skólinn
var starfræktur í aflögðum útihúsum jarðarinnar, hlöðum
og fjósi, og var mjög skemmtilegur.
Allur hópurinn í hallargarði greifans
eftir söng í Friskolen.
Litli - Bergþór 29