Skólablaðið - 01.05.1992, Blaðsíða 23

SKÓLABLAÐIÐ 23
„Undir siðavöndu yfirborði þeirra býr UtiU og trylltur Frank Zappa. “
urlega skornum skammti, yfirleitt nægði ein vodkaflaska
til að friða kennarana og gera próf, sem allir svindluðu á
hvort sem var, að algjörum formsatriðum.
La Paz er nútímaleg stórborg með öllum nútímaþæg-
indum, m.a.s. stórmörkuðum og Benetton-búð. Venju-
legt fólk hefur engin efni á slíku og gerir innkaupin á indí-
ánamörkuðunum í efri hluta borgarinnar. í fyrstu ferð
minni á svoleiðis markað sá ég bara skítinn og drulluna og
sóðaskapinn, fann bara stækjuna og leið illa, kom heim og
lagðist í bælið með menningarsjokk. Eftir örfáar markaðs-
ferðir í viðbót var viðhorfið breytt. Pað rétt glitti í drullu-
sóðaskapinn en við mér blasti ævintýraleg sjón. Indíána-
konur með börnin sín í litskrúðugum burðarteppum á
bakinu seldu appelsínur, lambalæri, mjólkurduft og syk-
ursýkistöflur, sokka, skó, peysur og svitasprey, Teenage
Mutant Ninja Turtles og mikkkkkkklu fleira, allt sem eina
manneskju getur látið sig dreyma um að vanta. Stækjan
loddi alltaf við, en ég fann líka lykt af nýbökuðu brauði,
afskornum rósum, nýslátruðu kjöti og dýrindis eftirlíking-
um af dýrindis ilmvötnum. Kryddsalar gengu um með
vöru sína í litlum vögnum, atvinnulausir eiginmenn út-
bjuggu rjómatertur og kjötbökur og maísbrauð, súkku-
laðirúsínur og steiktar baunir og seldu hjá bás eigin-
kvenna sinna. Ungar stúlkur reyndu að pranga salti, visku-
stykkjum, eldspýtum og fleiru smálegu inn á vegfarendur
og litlir strákar stóðu í röðum eftir að fá að aðstoða við
burðinn á því sem keypt var. Prútt er mikið stundað
þarna, mætti kannski kalla það helsta yndisauka Bólivíu-
manna auk kyrjunar hjartnæmra ættjarðaróða og hetju-
kvæða um fallna hermenn úr frelsisstríðunum.
Undir lok ársins lagðist ég í heilmikil ferðalög um hita-
belti landsins með sænskri vinkonu minni. Hafi einhver
lesið S-Amerískar frumskógasögur getur sá hinn sami
kannski gert sér í hugarlund hvernig upplifun þetta ferða-
lag var. Hitinn var bakandi, kæfandi, lamandi, meiðandi,
svitnandi, þægilegur og allt of mikill, bannaði alla líkams-
og hugarstarfsemi og olli því að manni leið eins og litlu
blómi. Árnar í þessum hluta landsins eru allt of hættulegar
til að hægt sé að baða sig í þeim en við fundum stórt og
fallegt lón þar sem krókódílum var ekki heimilaður að-
gangur. í þessu lóni lágum við heilu dagana fljótandi í
volgu vatninu að horfa upp í himininn sem leit í raun og
sannleik út eins og ljósblámáiuð skál á hvolfi. Hann spegl-
aðist í stilltu vatninu og við víkingakonur fengum þannig
örlitla nasasjón af himnaríki.
Árið mitt í Bólivíu er án nokkurs vafa albesta ár sem ég
hef upplifað. Það er dálítið leiðinlegt að hafa misst af
skólafélögum sínum, en öll þessi lífsreynsla bætir það
margfalt upp. Peir sem upplifa svona ár munu aldrei losa
sig fyllilega við afleiðingar þess, aldrei sjá eftir því og
áreiðanlega aldrei nokkurn tíma gleyma því.
Höfundur var skiptinemi.
Fólk er ekki fellt, það fellur. - Almenn sannindi.