Skólablaðið - 01.05.1992, Blaðsíða 42

42 SKÓLABLAÐIÐ
Rimsírams handa MR-ingum
— eftir Guðmund Andra Thorsson
Sú nýbreytni var tekin upp í síðasta tölublaði að gamalt
skólaskáld var beðið um að Ijá Blaðinu eitthvað úr smiðju
sinni. Skólablaðið fór þessa á leit við Guðmund Andra
Thorsson. Hann tók því vel en einn böggull fylgdi skamm-
rifi, Andri hefur aldrei verið í Menntaskólanum, heldur
var hann í Menntaskólanum við Tjörnina (sem sumir kalla
M.S.). Við hughreystum skáldið með því að Menntaskól-
inn við Tjörnina var útibú Menntaskólans hin fyrstu ár og
er að sumra mati enn. Nóg um það hér birtist pistilinn.
S
g veit að febrúar er grimmasti mánuða en þegar
ég vakna í fyrramálið ætla ég samt að vakna í
sólina og snjóleysið og fuglasönginn og flugna-
suðið og kyrrðina og gróskuna.
í fyrramálið verður brumið sprungið út á trjánum og ég
mun tipla berum fótum fram í eldhúsið sem verður baðað
sól - ekkert er sumarlegra en eldhús sem laugað er geislum
sólar; það er sólin sem gefur gull í mund. Berfættur mun
ég borða mitt morgunmaul. Berfættur tifa ég varlega út á
stétt þar sem ég trúi ekki mínum eigin augum, trúi ekki
minni eigin ofbirtu í augunum og bregð því lófa sem hlíf
fyrir þau en samt verður ekki um að villast; gatan er full af
krökkum að leika sto og sum þeirra klædd í þjóðbúninga
og dansa eitt par fram fyrir ekkjumann og önnur eru bara
að hlaupa á eftir skelfdum kisum. Og berfættur feta ég
varlega áfram á náttsloppnum framhjá örlitlum steinum,
örlítið oddhvösssum, á örlítið hrufóttri stéttinni, og þarna
er nágranninn sem ég kankast á við og þarna er hinn ná-
granninn sem ég kankast líka á við og síðan segi ég við þá
báða: Jæja ég verð víst að fara að slá blettinn, þessi vöxtur
er alltof mikill - og þeir segja: Jahá!Við verðum að fara að
mála hjá okkur, þetta flagnar allt í sólinni... og í svipinn
finnst okkur öllum að öll þessi sól sé dálítið vandamál, en
bara í smástund vegna þess að við vitum allir að það er
sólin sem gefur gull í mund.
Ég hef ákveðið þetta.
Þegar ég vakna í fyrramálið ætla ég að vakna inn í græn-
an vordag. Ég ætla að fara í bæinn og borða ís og horfa á
allt hitt fólkið sem er að borða ís. Á Lækjatorgi verða
fjörugar kappræður um stjórnmál. Við tjörnina verða
trúðarnir Tralli og Trulli að detta á rassinn. Á Laugaveg-
inum verða götusöngvararnir og skransalarnir og tusku-
brúðurnar og allt gangandi fólkið, út og inn, fram og
aftur, út og suður, upp og niður. í fyrramálið mun ég
hugsa: Bærinn er skrýtinn, hann er fullur af fólki.
Loksins loksins loksins...
Loksins sér maður þessa íslendinga. Allt þetta fólk sem
maður heyrir bara í þjóðarsálinni í útvarpinu og sér um
prósentutölur í skoðanakönnunum, loksins sér maður
þessa þjóð sem talast við gegnum útvarp og símsvara,
þetta fólk sem gefur hvert öðru hornauga gegnum bílrúð-
ur lífs síns, vegna þess að líf okkar er of mikið bíll og of
mikið sjónvarp og of mikil þögn og of lítið rimsírams.
Rimsírams. í fyrramálið þegar ég vakna ætla ég að
vakna við það að sólageisli bærir augnlok. Það verður
geisli sólar, alvöru sólar, sólar sem hitar, sólar sem er
jörðinni og lífinu góð. Það verður ekki þessi kalda sól sem
er bara birta og hilling. Það verður heita sólin sem gef-
ur gull í mund, það verður vorsólin - ég veit að apríl er
grimmastur mánuða en í fyrramálið þegar ég vakna ætla
ég að vakna við það að ég vakna, að ég er vaknaður, að ég
vaki og mun vaka...
Höfundur stundaði nám við Menntaskólann við Tjörnina
Úr Ljósbroti - Ljósm. Magnús Þór Ágústsson.
Þessi setning er ósönn.