Unga Ísland - 01.03.1944, Blaðsíða 25
uzckendina
Einn lesandi og velunnari blaðsins hefur
vakið athygli ritstj. á því, að það sé vill-
andi og ónákvæmt þar sem sagt er, að
Saga Borgarættarinnaí’ sé til í „íslenzkri
þýðingu“. En þannig er að orði komizt í
grein um Gunnar Gunnarsson í 7. tölublaði
Unga íslands frá f. á. Gunnar ritaði sögu
þessa á íslenzku.
Annar lesandi ritar mér bréf nýlega og
lætur að vísu í ljós ánægju yfir þáttunum
urn rithöfundana, en þykir sem ekki sé
byrjað á réttum stað. Nefnir hann nokkra
höfunda, t. d. Einar H. Kvaran, Jón
Trautsta o. fl., sem honum finnst, að hefðu
átt að koma fyrst. Um þetta er það að
segja, að þáttum þessum er ætlað það eitt
að vekja athygli á þeim höfundum einum,
sem nú eru uppi með þjóðinni. Hinna, sem
liðnir eru, er víðar getið. Þeir eru fremur
kynntir unglingum og börnum í blöðum,
útvarpi og skólabókum. Hitt er svo annað
mál, hve rnargir þessir þættir verða, en
eftir því hlýtur það að fara, hve margra
höfunda verður getið. En sem sagt, fyrst
nútímahöfundana.
Það má endalaust deila um það, á hvaða
höfundi skal byrja. í því efni gerir eng-
inn svo öllum líki. Þess vegna er bezt að
láta tilviljun ráða. Þættirnir um nútíma-
ljóðskáldin urðu mjög vinsælir. Okkur bár-
ust mörg og eindregin tilmæli urn að halda
þeim áfrarn. Af því varð þó ekki. Þessir
þættir Icoma nú í staðinn. Vonandi verða
þeir ekki síður vinsælir.
S. J.
hundur kemur á móti þeim. Þeir nema
staðar báðir í einu.
— Hundurinn getur komið upp um okk-
ur, því að ef pabbi, eða einhver sér hund-
inn, þá veit hann, að einhver er hjá hon-
um. Hann fer sjaldan einn frá bænum og
sízt hingað, segir Nonni.
— Við skulum lofa honum með okkur,
segir Stjáni.
— Nei, ég rek hann burt frá okkur og
það strax. Síðan tók hann ólina sína og
barði hundinn. Aumingja liundurinn vein-
aði af sársauka og hljóp heim. Svo héldu
þeir áfram niður að vatninu og komust
það óséðir, og fóru að reyna að veiða fisk.
Allt í einu er kippt í færið hjá Nonna
og hann togar í af öllum kröftum, en réði
ekki við það og steyptist áfram ofan í
tjörnina. Svo eftir dálitla stund skýtur
honum upp aftur og sýpur hann rniklar
hveljur.
Stjáni stóð á bakkanum, lafhræddur. En
allt í einu kemur guli hundurinn og stekk-
ur út í vatnið, syndir til Nonna, bítur í
peysuna hans og syndir með hann í eftir-
dragi upp að bakkanum. Svo fara þeir af
stað heim og læðast inn í eldhús til mömmu
og hefur Nonni fataskipti. Svo segir hann
mömmu sinni alla söguna. Þá segir mamma
hans:
— Eg ætla ekki að ávíta þig í þetta
sinTi, en mundu að vera ávallt góður við
dýrin.
Ingvar Breiðfjörð.
UNGA ÍSLAND
•47