Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1952, Síða 64

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1952, Síða 64
44 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA þessa lands, var aðkoman ekki ó- svipuð því, er að ofan getur. Það var litið á þá sem gesti og þeim fengin gisting, enda fóru þeir ekki fram á meira. Þeir fluttu með sér tungu sína og trú, þó að sumir létust vera prímsigndir. Þeim sem fyrir voru fór líkt og álfinum, er hann mælti: „Furðu sterkur lás er hér fyrir tómu húsi.“ — Þeir skildu þá ekki og vissu því ekki, yfir hverju þeir bjuggu, hugsuðu sem svo, að þeir skyldu ekki lengi vera með þeim óskírðir. Gestur dvelst nú með konungi. „Er honum skipað utar frá gestum. Hann var siðsamur maður og látaður vel. Var hann og þokkasamur af flestum mönnum og virðist vel.“ Og sagan heldur áfram: „Litlu fyrir jól kom Úlfur heim hinn rauði og sveit manna með hon- um. Hann hafði verið um sumarið í konungs erendum, því að hann var settur til landgæzlu um haustið í Víkinni við áhlaupum Dana. Var hann jafnan vanur að vera með Ólafi konungi um hávetri. Úlfur hafði að færa konungi marga góða gripi, er hann hafði aflað um sumarið, og einn gullhring hafði hann aflað, er Hnituður hét. Hann var hnitaður saman í sjö stöðum, og var með sín- um lit hver hluturinn. Miklu var hann gullbetri en aðrir hringar. Heldur konungur nú jól sín ríku- lega og situr 1 Þrándheimi, en hinn átta dag jóla gefur Úlfur hinn rauði hringinn Hnituð Ólafi konungi. Kon- ungur þakkar honum gjöfina og alla sína trúlynda þjónustu, er hann hafi jafnan veitt honum. Fer þessi hringur víða um herbergi, þar er menn drukku inni, því að þá voru eigi hallir smíðaðar 1 þann tíma í Noregi. Sýnir nú hver öðrum, og þykjast menn eigi séð hafa jafngott gull sem í hringinum var og að lykt- um kemur á gestabekk og svo fyrir gest hinn ókunna. Hann lítur á og selur aftur hringinn yfir þvera hönd- ina, þá er hann hélt áður á kerinu. Finnst honum fátt til og talar ekki til þessa gripar, en hefir gamanræður sem áður við sína félaga. Einn herbergissveinn skenkti utar á bekkinn gestanna. Hann spyr: „Lízt yður vel á hringinn?“ „Allvel,“ sögðu þeir, „utan gesti hinum ný- komna, honum finnst ekki til, og það hyggjum vér, að hann kunni ekki til að sjá, að hann anzar ekki um slíka hluti.“ Herbergissveinninn gengur innar fyrir konung og segir honum þessi hin sömu orð gestanna og þessi hinn komni gestur, hversu hann anzaði lítt til þessa gripar, er honum var sýnd slík gersimi. Kon- ungur sagði þá: „Gestur hinn komni mun fleira vita en þér munuð ætla, og skal hann koma til mín í morgin og segja mér nokkura sögu.“ Nú talast þeir við gestirnir utar á bekkinn. Þeir spyrja hinn nýkomna gest, hvar hann hefir séð jafn góðan hring eður betra. Gestur svarar: „Með því að yður þykir undarlegt, að eg tala svo fátt til, þá hefi eg víst séð það gull, að engan mun er verra, nema betra sýnist.“ Nú hlæja konungsmenn mjög og segja, að þar horfist til gamans mikils, — „og muntu vilja veðja við oss, að þú hafir séð jafngott gull sem þetta, svo að þú megir það sanna. Skulum vér við setja fjórar merkur gangsilfurs,
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160
Síða 161
Síða 162

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.