Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Síða 72

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Síða 72
54 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA Nó þæs fród leofað/gumena bearna, þat þone grund wite./ Ðeah þe hæðstapa hundum geswenced, / heorot hornum trum holtwudu sése,/feorran geflýmed, ær hé feorh seleð,/ aldor on ófre, ær hé in wille,/ hafelan (beorgan); nis þæt hé- oru stów. . . (No one of the children of men lives so wise that he k n o w the bottom. Though the heath-ranger, the hart strong in horns, pressed by hounds, seek the woods, chased from f a r, it sooner gives up its life on the brink— than going in to save its head; that is not a pleasant place). The lake is so terrifying that not even a hunted animal will go into it to save its neck. After this strong image, it is quietly remarked that “this is not a pleasant place.” In the foregoing discussion the understatement has generally been seen as an afterthought uttered by a more-or-less objective narrator. In addition to this, Old English poets sometimes put understatements into the mouths of characters who are strongly emotionally involved. Thus, in “Soul and Body” the spirit angrily speaks to the body, reminding it of the difference between the present state and the earlier condition when the body enjoyed itself: Nis nú se ende ió gód./Wære þú þé wiste wlonc ond wínes sæd,/þrymful þundedest, ond ic ofþyrsted wæs . . . (Now the end is not too good. You were proud in feast and sated with wine; you were glorious and proud, and I was thirsty). Similarly, in “The Dream of the Rood” the speaker relates his vision of the true cross which has moved him powerfully, and then remarks: Ne wæs þær húru fracodes gealga— “indeed, that was not the gallows of a criminal.” In “The Seafarer” the speaker, after describing his hard- ships at sea, remarks: Forþon mé hátran sind/Dryht- nes dréamas þonne þis déade líf/læne on londe . . . (There- fore the joys of the Lord are more desirable to me than this d e a d life, transitory in the land). Lamenting her fate, the woman speaker in “The Wife’s Lament, apparently quite alone, complains of having had “few friends”: áhte ic léofra lýt on þissum londstede,/h o I d r a fréonda. Forþon is mín hyge géomor. • • (I had few dear ones, loyal friends, in this country. There- fore my mood is sad). Later, she imagines her loved one suffering in a miserable place, the dreary landscape suggesting her mournful mood: þæt mín fréond siteð / under stánhliðe storme behrímed./ wine wérigmód, wætre beflo- wen/on dréorsele. Dréogeð se mín wine/micle módceare; he geman tó oft/wynlícran wic- (My friend sits under a stony slope, berimed with storm, nay fr'iend in weary mood, drenched with water in a sad
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.