Tónlistin - 01.06.1946, Qupperneq 44

42
TÓNLISTIN
^Qálenzlt tóniiátarií^
Hátíð kórsöngsins
Samband vestfirzkra kirkjukóra kom
saman á söngmóti á Þingeyri n. ágúst.
Voru þar mættir Kirkjukórar Flateyrar,
PatreksfjaríSar og Þingeyrar. Söngstjór-
ar voru SigríÖur Benediktsdóttir, Stein-
grímur Sigfússon og Baldur Sigurjóns-
son; undirleik önnu'ðust María Jóhanns-
dóttir, Flateyri, og söngstjórarnir til
skiptis, en Jónas Tómasson var aíSalsöng-
stjóri. Kórarnir sungu ýmist einir, tveir
saman e'Sa allir í einu lagi. Voru haldnir
tvennir hljómleikar á Þingeyri sama dag
um eftirmiðdaginn og sungin 26 lög alls.
Af íslenzkum höfundum, sem sungnir
voru, má nefna Kaldalóns, Sigur'ð Þórð-
arson, Björgvin Guðmundsson, Svein-
björnsson, Jón Laxdal, Sigfús Einars-
son, Jónas Tómasson, Jón Þórarinsson,
Steingrím Sigfússon og íslenzkt þjóðlag
Tngunnar Bjarnadóttur í Kyljarholti á
Mýrum í Austur-Skaftafellssýslu, í radd-
setningu Hallgríms Helgasonar, Amma
raular í rökkrinu. — Það er gleðiefni,
að samtök kóranna skuli koma fram á
grundvelli samvinnu og eindrægni og
hleypa þar með kappi hver í annan. Ættu
slík söngmót að verða mikilvægur liður
í döfnun kórsöngsins, sem leiða ætti til
aukins áhuga í öllum greinum tónlistar-
innar smám saman, ekki sízt þegar hljóð-
færanotkun verður almennari til stuðn-
ings og fjölbreytni við raddaðan söng.
og fremst syngja til þess að efla veg
listarinnar og bera mönnum þannig boð-
skap um aukinn þroska og bættan smekk.
Slíkir söngvarar eru uppalendur í bezta
skilningi. Einn þeirra er Einar Kristjáns-
son. Victor Urbantschitsch skipaði sæti
undirleikarans af full mikilli hlédrægni
á kostnað styrkrar samsvörunar.
Eiga allir forgöngumenn kóranna og sam-
bandsins þakkir skilið fyrir að hrinda
í framkvæmd gleðilegu tákni um gró-
andi og vaxandi kórlist.
Ólafsfjörður
Karlakórinn Kátir piltar undir stjórn
Sigursveins Kristinssonar starfaði af
kappi síðasta vetur og lét fylgja vandaða
söngskrá með söngskemmtunum sínum,
þar sem prentaðir voru allir textar lag-
anna — óvenjulega rausnarlegt fyrir-
brigði í íslenzku sönglistarlífi, sem skák-
ar erlendum hliðstæðum, og megum við
vel una þeirri rækt, sem við leggjum við
ljóð laga okkar. Á hinn bóginn mættum
við og ættum að vanda betur til söngv-
anna, bæði að vali og búningi. Okkur
hættir of mikið til að taka siði okkar hver
eftir ö'ðrum án sjálfstæðrar gagnrýni, og
of lítið hefir verið gert að því að laða
fram nýja frjókvisti, sem liklegir væru
til að bera góða ávexti og flytja nýja nær-
ingu i sönglíf okkar, sem allt of lengi
hefir hjarað á mergrýrum kosti löngu
horfinna tima. Kátir piltar hafa þó sýnt
þá ánægjulegu viðleitni að bregða dálít-
ið út af braut helsetins vana og laga sig
eftir samtíðinni með þvi að flytja nýtt
blóð i starfshring sinn. Björgvin Guð-
mundsson, Sigursveinn Kristinsson og
Áskell Snorrason áttu á söngskrá kórsins
fimm tiltölulega ný lög. Hin verkefnin
voru flest góðir og gegnir borgarar i ríki
karlakóra höfuðstaðarins. Stjórnandi kórs-
ins leggur mikla áherzlu á eflingu jaðar-
raddanna með liðlega þrjátiu manna
flokk, og er það vel farið. Forysturöddin
og grunnbassinn marka útlínur hvers lags
og halda innröddunum innan sterkra
viðja sinna. Vel skipaðan bassa mættu
blönduðu kórarnir einnig taka sér til fyr-
irmyndar, því að allur kórsöngur verður
að hvila á þróttmikilli undirstöðu: að
öðrum kosti getur þess gætt, að ónógur
stuðningur torveldi yfirröddunum óhagg-
anlega rás og fullkomna sjálfsbeitingu.
Einsöngvarar kórsins voru Tón Sigurpáls-
son, Gisli Kristinsson og Halldór Krist-
insson.