Bændablaðið - 09.08.2012, Blaðsíða 25

25Bændablaðið | Fimmtudagur 9. ágúst 2012
Vélabásinn
Suzuki Kizashi:
Einstaklega hljóðlátur bíll á malarvegi
Fyrir nokkru kom ég við hjá
Suzuki bílum í Skeifunni og fékk
að prófa flaggskipið þeirra, Suzuki
Kizashi. Bílinn er með 2,4 lítra
vél, sjálfskiptur og á að skila 178
hestöflum samkvæmt upplýsingum
framleiðanda. Þetta er sannkallaður
eðalvagn og mikið lagt í bílinn, sér-
staklega öryggismálin.
Sjö öryggisloftpúðar eru í bílnum,
styrkingar í hurðum, ABS bremsur
með átaksdreifingu og fjarlægðar-
skynjarar svo eitthvað sé nefnt, en
ýmislegt annað er til þæginda og
öryggis í bílnum. Kizashi er fjór-
hjóladrifinn, sem kemur sér vel bæði
á veturna og á þurrum og lausum
malarvegum. Sem kunnugt er hafa
íslenskir malarvegir verið einstaklega
þurrir með lítið veggrip í sumar vegna
þurrka. Ég tók svolítið vel á bílnum
á þurrum malarvegi og skriðvörnin
virkaði mjög vel. Það sem vakti mesta
hrifningu mína á bílnum var að ekk-
ert malarvegahljóð var inni í bíln-
um þegar ekið var á möl (sennilega
er þetta hljóðlátasti bíll sem ég hef
keyrt á möl til þessa). Við þetta má
hins vegar bæta að umhverfishljóð í
Suzuki Kizashi utan frá eru sáralítil
vegna þess hversu vel bíllinn er hljóð-
einangraður.
Mikill munur á eyðslu í innan- og
utanbæjarakstri
Suzuki eðalvagninn virkar svolítið
þungur af stað í innanbæjarumferð
og áður en ég kynnti mér uppgefna
eldsneytiseyðslu gat ég mér þess til
að sennilega væri bíllinn að eyða
helmingi meiru í innanbæjarakstri en
í langkeyrslu. Það kom á daginn að
uppgefin eyðsla í innanbæjarakstri er
11,3 lítrar á 100 km en í langkeyrslu er
uppgefin eyðsla 6,6 lítrar á hundraðið.
Þess ber að geta að ég var örugglega
að eyða mun meiru á hundraðið með
því að vera ítrekað að slá í allt 178
hrossa stóðið með hægri löpp, sem
mér fannst ekki leiðinlegt.
Fjarlægðarskynjarar
auka öryggið
Fjarlægðarskynjararnir að framan og
aftan námu vel lúpínuna sem ég ók
meðfram í reynsluakstrinum (var um
50 cm frá bílnum) og voru þeir farnir
að lesa sitt hlutverk og senda merki
um hættu inn í mælaborðið. Það þarf
heldur ekki stóran stein fyrir aftan
bílinn þegar bakkað er og skynjararnir
vinna sína vinnu. Hliðarspeglarnir
eru góðir og sést vel í þeim aftur fyrir
bílinn en þeir eru rafstýrðir og upphit-
aðir (örugglega mjög gott að vera með
upphitaða hliðarspegla á veturna).
Ég tók strax eftir góðum hljómburði
í útvarpinu og rak ég þá augun í að átta
hátalar komu hljómburðinum áleiðis. Í
stýrinu eru stjórntæki fyrir útvarpið og
hraðastillir (cruise control). Það sem
er gott við þennan útbúnað í stýrinu er
hversu nálægt stýrishringnum hann er,
þannig að maður getur stjórnað tökk-
unum auðveldlega með þumlunum
(í sumum bílum þarf að sleppa stýr-
inu til að ná til takkanna). Lokaorð:
sannkallaður eðalvagn.
Vélaprófanir
hlj@bondi.is
Hjörtur L. Jónsson
Verð: 5.880.000 kr
Lengd: 4.650 mm
Breidd (án spegla): 1.820 mm
Hæð 1.480 mm
Vél: 2,4 lítrar
Hestöfl: 178
Þyngd 1.530 kg
Uppgefin
meðaleyðsla
8,3 lítrar á hundraðið
Helstu mál og verð:
Nafn: Sigurður Eyþórsson.
Fyrirtæki og starf: Framkvæmdastjóri Landssamtaka
sauðfjárbænda.
Hvenær hófst þú störf? 1. júlí á því merka ári 2007.
Um hvað snýst starfið þitt?
Það er afar fjölbreytt og engir tveir vinnudagar eru
nákvæmlega eins, sem er mikill kostur í mínum huga.
Gróflega skiptist starf í þrennt: Í fyrsta lagi eru það verk-
efni fyrir Landssamtök sauðfjárbænda, s.s. undirbúningur
og skipulag funda, umsjón með heimasíðu, margvísleg
upplýsingagjöf og önnur þau verkefni sem stjórn sam-
takanna felur mér. Í öðru lagi eru það verkefni sem
snúa að innlendu markaðsstarfi fyrir lambakjöt, s.s.
auglýsingabirtingar, rekstur á grillvagni Markaðsráðs
kindakjöts og annað því tengt. Í þriðja lagi sinni ég ein-
stökum verkefnum fyrir Bændasamtökin, s.s. umsjón
með frumbýlingastyrkjum í sauðfjárrækt, félagatali
Bændasamtakanna og fleiri verkefnum sem hafa snert
öll svið BÍ þann tíma sem ég hef unnið hér.
1. ágúst klukkan 09:00
Ég mæti yfirleitt rétt fyrir klukkan níu. Oftast byrja ég
daginn á því að svara tölvupósti, fara yfir fréttir sem
tengjast greininni og setja inn efni á saudfe.is, en ég
reyni að setja inn eina nýja frétt hvern virkan dag. 30.
júlí gaf LS út viðmiðunarverð á lambakjöti og í dag
fjallar Morgunblaðið stuttlega um það en umfjöllunin
er ekkert í líkingu við fjölmiðlafárið sem varð þegar
gefið var út viðmiðunarverð 2011. Morguninn fer líka
í að svara símtölum um viðmiðunarverðið sem sumum
finnst of hátt en öðrum of lágt eins og gengur.
10:00
Kjartan Bragason, formaður Meistarafélags kjötiðn-
aðarmanna, kemur til að fara yfir mál tengd rekstri grill-
vagnsins. Við höfum átt frábært samstarf við félagið
um vagninn en félagsmenn hafa grillað fyrir okkur við
margvísleg tækifæri nú þriðja sumarið í röð. Að því loknu
kemur Þórarinn Pétursson, formaður LS, inn úr dyrunum
því til stendur að halda fund í Markaðsráði kindakjöts
eftir hádegið. Við notum tímann til að fara yfir nokkur
mál tengd haustfundaferð LS í næstu viku en þá höldum
við sjö opna fundi um land allt.
11:00
Ingvi Jökull Logason frá auglýsingastofunni Hér og nú
kemur til að hitta okkur Þórarin og fara yfir stöðu helstu
markaðsverkefna. Við höfum átt gott samstarf við HN
um markaðsstarfið síðustu ár og reynum að efla stöðu
lambakjöts á innanlandsmarkaði eftir því sem við höfum
tækifæri til.
12:00
Það er sumarlokun í Bændahöllinni og mötuneytið er
lokað. Við Þórarinn förum í hádegismat í Skrúð á Hótel
Sögu og reynum að borða ekki yfir okkur af hlaðborðinu
því það er lambakjöt í matinn.
Fundur hefst í Markaðsráði kindakjöts. Þórarinn er for-
maður en þar sitja líka Ágúst Andrésson fulltrúi slátur-
leyfishafa og Tjörvi Bjarnason fulltrúi BÍ, sem mætir á
fundinn sem varamaður Jóhannesar Sigfússonar. Fyrir
fundinum liggja fjölmörg erindi auk þess sem rætt er um
markaðsmálin og komandi sláturtíð.
Lok vinnudagsins fara í að fara yfir reikninga, greiða það
sem þarf að greiða um mánaðamót og fara yfir annan
hefðbundinn póst sem borist hefur.
Áður en haldið er heim tek ég síðan klukkutíma í
ræktinni í kjallaranum hér á Hótel Sögu. Ég er ekki mjög
duglegur þar, sérstaklega ekki nú yfir sumarmánuðina,
en það vill svo heppilega til að ég dreif mig þennan dag.
Reynir að borða ekki yfir sig af lambakjöti
Mynd /TB
„Ég var EKKI send í sveit“
Nafn og atvinna:
Ragnheiður Elín Árnadóttir,
oddviti Sjálfstæðisflokksins í
Suðurkjördæmi og þingflokksfor-
maður sjálfstæðismanna.
Hvar varstu í sveit og hvenær?
Ég var í sveit í Steig í Mýrdal í þrjú
sumur, 1978 til 1980.
Ábúendur og tegund bús?
Ábúendur voru heiðurshjónin
Stígur og Gísela Guðmundsson og
Ólafur sonur þeirra. Þau voru með
myndarlegt kúa- og fjárbú. Ólafur
tók við búi foreldra sinna eftir þeirra
dag, býr enn í Steig með sinni fjöl-
skyldu og rekur þar núna myndarlega
ferðaþjónustu sem ég hvet alla til að
heimsækja. Dætur Stígs og Gíselu,
Rósa og Jóhanna, voru fluttar að
heiman þegar ég var í sveitinni en
komu alltaf og tóku þátt í heyskap
og öðrum sumarverkum. Þær búa
nú báðar á Höfn í Hornafirði með
fjölskyldum sínum.
Hvað var skemmtilegast við
dvölina?
Ég vil taka það sérstaklega fram að
ég var aldrei send í sveit. Þvert á
að fá að fara í sveit og suðaði um
það út í hið óendanlega. Loks rættist
draumurinn – það fannst bóndabær
fyrir mig þegar í ljós kom að tengda-
fólk systur minnar átti ættir að rekja
til þessa heiðursfólks í Mýrdalnum
sem ég fékk að fara til í sveit. Mér
fannst allt frábært við sveitina, ég
fékk að taka þátt í öllu, vinna eins og
vinnumaður og vera drulluskítug upp
fyrir haus. Og svo fékk ég meira að
segja kaup – ég kom heim á haustin
með kartöflu- og rófupoka – og var
frekar montin með það.
Hvað var erfiðast við dvölina?
Ætli það hafi ekki verið að vera fjarri
fjölskyldu og vinum sem voru í alls-
konar skemmtilegheitum í sumarfrí-
inu sem ég missti af. En samt fannst
mér það aldrei erfitt vegna þess að
það var alltaf svo gaman hjá mér í
sveitinni.
Hvaða verk voru á þinni könnu?
Stígur bóndi gaf mér ákaflega stóran
titil sem ég tók mjög alvarlega – ég
var kúarektor! Ég hafði þá ábyrgð að
reka beljurnar á morgnana og sækja
þær á kvöldin. Til viðbótar gerði ég
svo auðvitað bara allt sem mér var
sagt að gera, ég var í girðingavinnu,
rak kindur, var í landgræðslu, hey-
skap, skúraði og bakaði með Gíselu
og gerði allt annað sem til féll. Ég
veiddi meira að segja fýl.
Geturðu nefnt eftirminnileg
atvik?
Fýlaveiðarnar eru mjög eftirminni-
legar – en nú í seinni tíð hef ég
fengið ægilegt samviskubit vegna
þeirra... eða meðferðar minnar á
aumingjans fuglinum. Þannig var
að ég (11 ára) var send út á aurana
með prik og poka á fýlaveiðar. Mér
var sagt að drepa fýlinn með því að
berja hann í hausinn og gæta mín
bara á því að láta hann ekki æla á
mig. Ég gerði þetta samviskusam-
lega og var, verð ég að segja, frekar
dugleg á fýlaveiðunum. Aumingja
fýllinn – var lúbarinn í hausinn
af kraftlausum krakkaskratta sem
þurfti að lemja ansi oft... kannski
ekki besti dauðdaginn. Ég hef á
seinni árum fengið frekar mikinn
móral yfir meðferðinni á aumingj-
ans dýrinu. En svona var þetta bara
í sveitinni.
Skildi dvöl þín í sveitinni eitt-
hvað sérstakt eftir sig?
Sveitadvölin mín er í minningunni
hulin dásemdar hamingjuhjúp. Það
var alltaf bara gaman en ég vann líka
mikið og lærði þannig til verka að
ég bý ennþá að. Ég var hjá yndis-
legu fólki, skemmtilegu og duglegu.
Mér þykir óendanlega vænt um
Mýrdalinn og fjölskylduna góðu í
Steig og lít alltaf á mig sem heima-
mann... og vona að það sé í lagi
þeirra vegna.
Árið er 1978 og ásamt Ragnheiði er
Guðrún Sigríður Sigurðardóttir úr
Reykjavík á myndinni.
Send í sveit

Vinnudagurinn minn

Myndin er tekin í ættarútilegu í túninu í Steig árið 2009. Með Ragnheiði er
Guðjón Ingi Guðjónsson eiginmaður hennar og synirnir tveir, Árni Þór og
Helgi Matthías.