Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 8

Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 8
fjögurleytið, og þau fóru þegar að gera áætlun um bygginguna. — Þetta er eins og sálkönn- un, sagði hún eftir stundarfjórð- ungs samtal. — Spyrja allir húsameistarar svona margs? — Það er eftir atvikum, svar- aði hann. — Flestir vita nokk- urn veginn, hvernig þeir vilja byggja, en það gerið þér auðsjá- anlega ekki. Það eru þá þér og dóttir yðar og tvö eða þrjú vinnuhjú. Búist þér við' að fá marga gesti? Hún hristi höfuð- ið. Svo verð ég einnig að sjá lóðina. Laugardaginn og sunnu- daginn get ég ekki komið, eigum við að segja á mánudaginn? Hún kinkaði kolli, og hann stóð upp. — Þér brosið hræði- lega, Pendleton, sagði hún. — Sáuð þér myndina af okkur í blaðinu? Hann sótroðnaði. — Já, svar- aði hann. — Þá skiljið þér víst, hvað ég á við, sagði hún, blátt áfram. Hann settist aftur. — Þér er- uð undarleg kona, sagði hann. — Hvernig á ég að geta teiknað hús handa yður? Hún stóð hreyfing- arlaus frammi fyrir honum í íburðarlausum en sjálfsagt dýr- um kjól, með perlufesti um hálsinn, vafalaust ósvikna. — Eg get ekki vitað, hvað þér viljið, þegar þér segið ekkert, hélt hann áfram. — Hve gömul eruð þér? 6 — Tuttugu og fjögra. — Þér eruð ekkert barn. Þér eruð gift og skilin. — Ekki skilin, sagði hún. — Hvers vegna haldið þér það? — Fyrirgefið, ég hélt það bara. — Maðurinn minn féll af hest- baki og dó, eftir að við höfðum verið gift í sex mánuði, sagði hún. Pendleton greip hönd hennar. — Eg sé svo mikið eftir þessu, tautaði hann. — Mér er ekki við bjargandi og ég hef aldrei getað hegðað mér kurteislega. — Mér líst vel á yður, sagði Toni brosandi, og bætti við hugsandi: Jafnvel þótt ég viti ekki, hversvegna. Hann horfði rannsakandi á hana, áður en hann sleppti hönd hennar. — Jæja, á mánudaginn þá? Klukkan tíu, eða er það of snemmt fyrir yður? — Nei, alveg mátulegt. Á mánudaginn var hið feg- ursta veður, þegar þau óku upp eftir. Scott Pendleton geðjaðist vel að landareigninni, og ekki síður að læknum og álmtrénu. — Hér ætti húsið að standa, sagði hann er þau gengu um lóðina. — Hvað segið þér um að hafa það tvískipt? Brú yfir læk- inn, innbyggð brú, og gestaher- bergin hinum megin? HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.