Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 36

Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 36
Eigingjarnir karlmenn og uppskafningar aka oft til öxl- unum við hvert spor, sem þeir taka. Þeir vænta aðdáunar, en hafa engan hug á að láta frelsi sitt af hendi. Konur, sem snúa til mjöðmunum hafa mikla löng- un til ásta. Við munum t. d. eft- ir Mae West og mjaðmavindingi hennar. Þeir sem bera höfuðið hátt eru tíðast stærilátir, sjálfstæðir í hugsun og hugrakkir. Hinir, sem eru niðurlútir, skortir oft fram- girni og frumleika, eru tauga- óstyrkir og auðmjúkir. Konur, sem halla undir flatt, eru venju- lega daðurdrósir og veikar af forvitni. Það geta allar konur átt von á því, að slíkar konur steli eiginmanni þeirra og bá- súni út það um fortíð þeirra, sem sízt skyldi. Loks er konan sem alltaf er að líta aftur, eins og kona Lots. Hún veit allt um alla og er eins og lifandi frétta- blað. Menn, sem hallast stífir fram á við, þegar þeir ganga, eru oft vanstilltir og vantar alla met- orðagirnd. Hinir, sem hallast aftur fyrir sig, eins og skakki turninn í Písa, eru strangir og ósveigjanlegir. Illsviti er það, að ganga með útstandanda sitj- anda, hallast fram frá mjaðm- arlið. Er ólíklegt, að fólk, sem þannig gengur, afli sér fjár eða frama í lífinu, jafnvel þótt það' gefi glæsilegar vonir í fyrstu. Getum við hugsað okkur nokk- urn konung eða sigurvegara, sem gengur með búkinn fram- beygðan? Það er ekkert smáræði, sem hægt er að fræðast um ókunn- ugt fólk með því eina móti að athuga, hvernig göngulag þess- er! Það verður gaman að vita hvernig árangurinn verður, þeg- ar við förum að athuga göngu- lag kunningjanna, — og okkar sjálfra. SKRÍTLUR RIFRILDI — Skrifstofustúlkan mín er alltaf í bölvuðu rifrildi síðustu dagana. — Er það? — Já, hún veit ekki af því að> kjóllinn hennar er rifinn að aft- an. I góðri trú ' Halli litli kom þjótandi inn til pabba síns og sýndi honum nýjan vasahníf, sem hann sagð- ist hafa fundið úti á götu. „Ertu nú viss um að honum hafi verið týnt?“ spurði faðir- inn. „Náttúrlega var hann týndur“ svaraði drengurinn. „Eg sá mann vera að leita að honum“. 34 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.