Heimilisritið - 01.10.1948, Qupperneq 16

septemberdag, að þeir „fjólu-
bláu“ frömdu þann verknað,
sem síðar varð þeim að falli.
Þrír meðlimir glæpafélags-
skapar, sem gekk undir nafninu
„litlu sjóliðarnir“, vegna þess að
þeir smygluðu spíritus á árabát-
um yfir Detroit-fljótið frá
Kanada, höfðu stefnumót við
þá „fjólubláu“ í leiguhúsi í
Collingwood Avenue í Detroit.
Þeim var fylgt þangað' af bók-
bindara einum, sem Levine
Solly hét. í íbúðinni biðu eftir-
taldir meðlimir úr félagsskap
þeirra „fjólubláu“. Ray Bern-
stein, Harry Keywell, Irving
Milberg og Harry Fleisher.
Glæpamennirnir skiptust á
kveðjum með vinsamlegum
handaböndum, en allt í einu
þrifu þeir „fjólubláu“ upp
skammbyssurnar og skutu niður
mennina frá „litlu sjóliðunum“.
Aftur á móti hlífðu þeir Levine,
en það hefndi sín.
Orlögin höguðu því þannig,
að Levine var handtekinn og við
yfirheyrsluna braut hann þá
reglu, sem fólk undirheimanna
er annars vant að halda, regl-
una um að' þegja. Þetta var í
fyrsta skipti, sem lögreglunni
tókst að fá nokkrar uppplýsing-
ar um þá „fjólubláu“, sem að
gagni mættu koma, því Levine
vis$i hvað hann söng.
Leynilögreglumenn voru send-
ir á stúfana inn í íbúð eina,
og þar tókst þeim að ná í Bern-
stein og Keywell, sem í þann
mund voru að búa sig til brott-
ferðar. Auk þess fundu þeir
þarna í íbúðinni dansmærina
Elsie Caroll, sem var með 8000
dollara í fórum sínum. Það var
ferðaféð.
Einnig var Milberg handtek-
inn. Hann fannst heima hjá
konu sinni og tveimur börnum.
Þeir voru allir dæmdir í ævi-
langt fangelsi. Levine var lát-
inn laus og hvarf brátt sjónum.
AF HINUM þrettán „fjólu-
bláu“ voru nú eftir níu. Einn
þeirra, Harry Fleisher, sem hafði
tekið þátt í morðinu á mönnun-
um úr „litla sjóliðinu“, gaf sig
fram við lögregluna, en þar sem
vitnið Levine fannst hvergi, var
hann látinn laus aftur.
Dag einn, þegar þeir „fjólu-
bláu“ unnu að því að útbúa
gerviwhisky í verksmið'ju einni,
sem glæpafélag þeirra hafði til
þeirra hluta, varð litlum negra-
strák það á að reka nefið inn í
gættina. Þeir þrifu upp skamm-
byssur sínar og skutu drenginn,
þar sem hann stóð.
Þetta óvenjulega ódæði vakti
reiði almennings og rétturinn
dæmdi þá í ævilangt fangelsi. Að
hvorki þeir né félagar þeirra
skyldu ekki hafna í rafmagns-
14
HEIMILISRITIÐ