Heimilisritið - 01.10.1948, Blaðsíða 38

(---------------------------— ----------------------------■—'l
Stutt lauslegapýdd saga, er jjallar um tvœr manneskjur, sem
efuðu að ástin vcen til
„Því erum við ekki dús?“ spurði hann
allt í einu.
„ÁST“, sagði Bent Ivjelström
hæstaréttarlögmaður, „er ekki
til nema í kvikmyndum, skáld-
sögum og ljóðum. Eg lifi í heimi
raunveruleikans, en þeir, sem
trúa á tilveru ástarinnar, eru í
hugarheimi“.
Hall rithöfundur mælti: „Hvað
veizt þú um ástina“.
„Meira en flestir aðrir“, svar-
aði Bent. „Við málfærslustörf
mín hef ég haft tækifæri til þess
að sjá, hve svonefnd ást er mik-
ill hégómi. Eg fæst mikið við
hjónaskilnað'armál. Og undir
flestum kringumstæðum varir
ástarvíman skamma stund. Ást-
in hefur leitt marga á glapstigu“.
Eg elska
þtg
Hall brosti, stóð á fætur og
mælti: „Þetta málefni getum við
rætt svo klukkustundum skiptir,
án þess að verða sammála. En
það er hérna ung stúlka, sem
hefur sama álit og þú á þessu
máli. Langar þig til að kvnnast
henni?“
„Eg hefði ánægju af því“,
svaraði Bent.
Þeir gengu inn í húsið, utan
af grashiallanum. Margit Moen
var þar fyrir, og hópur ungra
manna umhverfis hana.
Hún var fögur. Bent Kjel-
ström hafði góðan fegurðar-
smekk, þó að hann neitaði til-
veru ástarinnar. Margit var há
og grannvaxin og hafði rauðleitt
hár. Bent þótti það skrítið, að
þessi unga stúlka skyldi elcki
trúa á ástina. — Hún hlaut að
vera mjög eftirsótt. Það leyndi
36
HEIMILISRITIÐ