Heimilisritið - 01.08.1951, Side 31
leiðina, og brátt stönsuðu þau
fyrir utan reisulegt, hvítt hús.
Það var svo margt, sem hann
langaði til að' segja henni, en
hvernig gat hann afhjúpað sig
sem hinn fyrirlitlega rjóma-
skeggja, Karl Marnell? Ástand-
ið var vonlaust.
Hún brosti þakksamlega til
hans ...
„Sælir“, sagði hún.
„Martina!“ hann kallaði hana
ósjálfrátt skírnamafni. „Þú
mátt ekki fara strax“.
0g áður en hann gat stillt sig,
tók hann hana í faðm sér og
kyssti hana þannig, að það hefði
alls ekki getað gengið í kvik-
mynd.
Hún leit ljómandi upp og
hvíslaði: „Ó, Karl!“
Hann áttaði sig allt í einu og
leit ásakandi á hana.
„Þú þekkir mig“, sagði hann.
„Þú hefur alltaf vitað, hver ég
var“.
„Næstum alltaf“, viðurkenndi
hún. „Allt frá því, er þú sagðir
mér frá Trumbum Lees hers-
höfðingja. Þú gleymdir, að það
er ekki farið að sýna þá mynd
ennþá“.
„En þú hefur óbeit á mér“,
hélt hann áfram. „Þú sagðir, að
ég ... að Karl Mamell væri
hræðilegur dúkkudrengur“.
Hún kinkað'i kolli. „Það er
hann líka. En nú veit ég, að
hann getur ekki gert að því
sjálfur. Það eru hlutverkin, sem
þeir neyða hann til að leika, og
hann hefur ekki bein í nefinu til
að neita. Það, sem hann vantar,
er góður viðskiptafulltrúi“.
„Elsku Martina, hvaða vit
hefur þú á slíku?“
„Ég þekki það frá pabba“, út-
skýrði hún. „Þú hlýtur að hafa
heyrt hans getið' — rithöfund-
inn Gregor Thorne. Ef ég gætti
þess ekki, myndi hann gefa út-
gefendunum handritin að bók-
um sínum og skrifa allt, sem
þeir bæðu um. En það fær hann
bara ekki“.
„Martina .. . heldurðu, að þú
gætir séð um mín málefni líka?“
Hún leit ertnislega til hans.
„Það fer eftir því, hvernig kunn-
ingskapur okkar fer, herra Mar-
nell“.
Karl velti fyrir sér lokkandi
framtíðaráformum .. . mánaðar-
orlof hér, ef til vill meira. Tennis
með Martinu, sund með Mar-
tinu, kvöldverður og dans með
Martinu.
Hann leit blíð'lega framan í
hana. „Heldurðu að þú gætir
sætt þig við að hafa dúkkudreng
á hælunum dagsdaglega?“ sagði
hann auðmjúkur.
„Já“, sagði hún brosandi, „ef
þú átt við þig“.
KNOIR
PEIMILISRITIE)
29