Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 31

Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 31
leiðina, og brátt stönsuðu þau fyrir utan reisulegt, hvítt hús. Það var svo margt, sem hann langaði til að' segja henni, en hvernig gat hann afhjúpað sig sem hinn fyrirlitlega rjóma- skeggja, Karl Marnell? Ástand- ið var vonlaust. Hún brosti þakksamlega til hans ... „Sælir“, sagði hún. „Martina!“ hann kallaði hana ósjálfrátt skírnamafni. „Þú mátt ekki fara strax“. 0g áður en hann gat stillt sig, tók hann hana í faðm sér og kyssti hana þannig, að það hefði alls ekki getað gengið í kvik- mynd. Hún leit ljómandi upp og hvíslaði: „Ó, Karl!“ Hann áttaði sig allt í einu og leit ásakandi á hana. „Þú þekkir mig“, sagði hann. „Þú hefur alltaf vitað, hver ég var“. „Næstum alltaf“, viðurkenndi hún. „Allt frá því, er þú sagðir mér frá Trumbum Lees hers- höfðingja. Þú gleymdir, að það er ekki farið að sýna þá mynd ennþá“. „En þú hefur óbeit á mér“, hélt hann áfram. „Þú sagðir, að ég ... að Karl Mamell væri hræðilegur dúkkudrengur“. Hún kinkað'i kolli. „Það er hann líka. En nú veit ég, að hann getur ekki gert að því sjálfur. Það eru hlutverkin, sem þeir neyða hann til að leika, og hann hefur ekki bein í nefinu til að neita. Það, sem hann vantar, er góður viðskiptafulltrúi“. „Elsku Martina, hvaða vit hefur þú á slíku?“ „Ég þekki það frá pabba“, út- skýrði hún. „Þú hlýtur að hafa heyrt hans getið' — rithöfund- inn Gregor Thorne. Ef ég gætti þess ekki, myndi hann gefa út- gefendunum handritin að bók- um sínum og skrifa allt, sem þeir bæðu um. En það fær hann bara ekki“. „Martina .. . heldurðu, að þú gætir séð um mín málefni líka?“ Hún leit ertnislega til hans. „Það fer eftir því, hvernig kunn- ingskapur okkar fer, herra Mar- nell“. Karl velti fyrir sér lokkandi framtíðaráformum .. . mánaðar- orlof hér, ef til vill meira. Tennis með Martinu, sund með Mar- tinu, kvöldverður og dans með Martinu. Hann leit blíð'lega framan í hana. „Heldurðu að þú gætir sætt þig við að hafa dúkkudreng á hælunum dagsdaglega?“ sagði hann auðmjúkur. „Já“, sagði hún brosandi, „ef þú átt við þig“. KNOIR PEIMILISRITIE) 29
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.