Heimilisritið - 01.08.1951, Side 37

ráði Winnies og sá Jeff Ainsley
koma gangandi í áttina til
þeirra.
„Hver er með honum?“ spurði
Susan.
„Það er Baba Clayton . . . þú
veizt víst . . . dóttir Monroes,
sem gii'tist gamla Edvard Clay-
ton. Hún hefur dvalið mánaðar-
tíma hjá foreldrum sínum. Mað-
urinn er í verzlunarerindum í
Evrópu. Hún er falleg, finnst
þér ekki?“
Susan hneigði höfuðið til sam-
þykkis. Baba Clayton leit alltaf
út eins og hún væri nýklippt út
úr tízkublaði.
„Er það' ekki frú Ainsley, sem
flatmagar þarna?“ sagði Jeff og
beygð'i sig yfir konu sína.
„Eg er nýkomin úr sjónum
. ..“ sagði Susan. Winnie brosti
með sjálfri sér, því Susan roðn-
aði eins og leynilegur aðdáandi
hefði ávarpað hana.
Jeff kastaði kveðju á Winnie
og kynnti Baba Clayton fyrir
konu sinni.
„O, frú Ainsley, ég verð að
segja vður, að ég hef lengi verið
ástfangin af báðum sonum yð-
ar. . . . Og nú hef ég kynnzt
manninum vðar“. Baba Clayton
hélt innilega undir handlegginn
á Jeff. „En í þetta sinn er alveg
úti um mig“, bætti hún við og
leit ástleitnum augum á Jeff.
„Yður er það' vonandi ekkert á
móti skapi, frú Ainsley?“
„Nei, ekki á meðan maðurinn
minn hefur ekkert á móti því!“
svaraði Susan þurrlega.
„Eg get sagt þér, að Baba er
mjög hættuleg kona!“ sagði Jeff
og brosti til þeirra beggja. „Hún
daðrar óstjórnlega við mig. . . .
Heyrðu, við ættum annars að
fara upp í veitingahúsið og fá
okkur hressingu“.
„Nei, ég ætla að synda meira!“
sagði Susan stuttaralega.
Jeff stóð og horfði á hana með
torráðnu augnaráði.
„Komið þá“, sagði hann við
Baba og Winnie. „Drykkurinn
bíður eftir okkur“.
Svo tók hann þær sína undir
hvorn arm, kinkaði kolli til Sus-
an og fór.
Susan lá litla stund kyrr og
horfði á eftir þeim. Svo stóð hún
á fætur og gekk heim að húsinu.
Hún hafði misst löngunina til að
fara í sjóinn aftur.
„Baba . . . Baba!“ hugsaði
hún og gretti sig, „en það bjána-
lega nafn!“
SUSAN sat úti í garðstól og
horfði á Eddie og Peggv How-
land, sem voru að leika tennis.
Hún fvlgdist með fjaðurmögn-
uðum hrevfingum Eddies, en í
dag fóru þær í taugarnar á
henni.
Þegar þau höfðu lokið leikn-
HEIMILISRITIÐ
35