Heimilisritið - 01.08.1951, Qupperneq 42

Úti á svölunum stóð Jeff og
reykti.
„Nú, það var Indíánavælið úr
þér, sem við heyrð'um“, sagði
hann hlæjandi. „Já, mér fannst
ég þekkja lagið!“
„Ég þarf að finna Peggy“,
sagði Eddie hlæjandi um leið og
hann fór inn. „Það er ekki vert
að ég misnoti þolinmæði henn-
ar“.
Susan lagði höndina á hand-
legg Jeffs.
„Jeff, eigum við ekki að ganga
niður að sjónum, veðrið' er svo
yndislegt .. .“
„Þú þekkir þá líka rómantíska
staði!“ sagði hann brosandi.
„Jeff, ég hef hagað mér eins
og kjáni“.
„Það er laukrétt", svaraðit
hann ástúðlega, „hver hefur sagt
þér það?“
Hún nam staðar og leit fram-
an í hann.
„Þú mátt ekki vera mér reið-
ur, Jeff“, hvíslaði hún að hon-
um. Hún gat séð' bros hans, sem
var ástúðlegt og fullt af um-
hyggju.
„Ég er þá ekki lengur í ónáð?“
sagði hann glettnislega. „En ...
Susan . . . ertu að gráta?“ sagði
hann óttasleginn.
„Það lítur út fyrir það“, taut-
aði hún. „Jeff . .. Baba Clayton,
. . . þér finnst hún ekki í alvöru
talað . ..“
Hann skellti upp úr. „Mér
finnst ekkert sérstakt alvarlegt
í sambandi við hana!“ sagði
hann. „Mér er þá óhætt að hætta
núna?“
„Hvað áttu við?“
„Nú, herra guð*', sagði hann
hlæjandi. „Maður verður þó að
hafa leyfi til þess að leita sér
huggunar. A heimili mínu mætti
ég hvorki skilningi né ástríki!“
sagði hann með leikaratilburð-
um.
„Ó, Jeff .. .“
„Auðvitað geturðu skilið að
ég er lengi búinn að vera hér
sem utanveltu besefi. Maðúr
getur aldrei verið viss í sinni
sök. Það hefur átt sér stað fyrr,
að kona hafi orðið leið á manni
sínum, þegar hann nálgast fer-
tugsaldurinn“.
„Ó, Jeff!“ sagði Susan aftur.
Hann beygði sig niður og
kyssti hana.
„Ég hef þráð þig svo mikið,
Susan!“ mælti hann hljóð'lega.
„Ætli það sé ekki dansinn minn,
sem er að byrja núna?“ bætti
hann við alvörugefinn og glað-
ur.
Svo lagði hann handlegginn
utan um hana, og undir tóna-
regninu frá danssalnum, sem
barst út til þeirra, dönsuðu þau
brosandi og frá sér numin eftir
strandlengj unni.
ENDm
40
HEIMILISRITIÐ