Heimilisritið - 01.09.1951, Blaðsíða 47

Dýrin við vatnið
— Smásaga eftir Edward S. Fox —
„ÉG SETTI upp margár gildr-
ur í gær. Þær eru samtals ell-
efu,“ sagði Jim.
Donald bróðir hans leit upp,
hann var í þann vegihn að
stinga upp í sig skeiðinni, en
stanzaði á miðri leið. Hann tók
eftir, að faðir hans var einnig
hættur að borða.
„Hvar?“ hvíslaði hann.
„Niður við vatnið,“ sagði Jim.
Það var heitt í eldhúsinu og
lykt af steiktu fleski og heitu
kaffi, en það fór kaldur hrollur
um Donald. Hann leit bænar-
augum til föður síns, en nú hélt
faðir hans áfram að borða, og
ofurlítil hrukka milli augnanna
var hið eina, sem bar vott um,
að hann hefði heyrt það, sem
sagt var.
Donald lagði frá sér skeiðina
og stóð hljóðlega upp. Hann
heyrði föður sinn kalla að hann
ætti að koma aftur og ljúka
að borða, og hann sá sjálfum
sér bregða fyrir í speglinum
í forstofunni — andlitið var
jafn hvítt og kalkaður veggur-
inn, og það var skelfingar-
glampi í dökkum augunum.
Hann hljóp upp stigann og
tók tvö þrep í skrefi. Þegar
hann var kominn upp, stanz-
aði hann við rödd föður síns
að neðan.
„Var þetta nú líka nauðsyn-
legt, með gildrurnar, Jim?“
„Ég hef hálfsmánaðarleyfi,
og ég þarf peninga í heimavist-
arskólann,“ svaraði Jim. „Og
mér fannst þetta bezta aðferðin
til að vinna mér þá inn.“
„Ekki er ég nú sammála þér
um það,“ sagði faðirinn með
semingi, og Donald þorði varla
að draga andann. „Sjáðu nú
til, í þessi ár, sem þú hefur ver-
ið í heimavistarskólanum, hefur
vatnið að mestu verið einkaeign
Donalds og mömmu hans, og
þau gerðu það að einskonar
friðlandi fyrir dýr. Það er ekki
nema hálft ár síðan hún dó
HEIMILISRITIÐ
45