Heimilisritið - 01.09.1951, Blaðsíða 31

Heimilisritið - 01.09.1951, Blaðsíða 31
Lew fleygði pening á borðið og byrjaði að renna sér ofan af stólnum, en hann vissi, að það var um seinan, því stóri maðurinn kallaði nú til hans: „Er nokkuð, sem ég get gert fyrir yður, karl minn?“ Lew leit burt eins og hann hefði ekki heyrt, en sá stóri stóð upp, klappaði sefandi á öxlina á stúlkunni og gekk hægt og ógnandi í átt til hans, ofurlítið yaggandi í göngulagi. „Er yður eitthvað á hönd- um?“ sagði hann ertnislega. „Eitthvað, sem amar að yður?“ Lew hló óstyrkum hlátri. „Nei nei,“ sagði hann. „Jæja, á hvað varstu ‘að glápa?“ Maðurinn gnæfði yfir hann eins og kjötfjall. „Ég var bara — bara —“ Lew leitaði að réttum orðum. „Þér voruð bara hvað?“ Stóri maðurinn gekk fast að honum, og Lew fann, að fólk leit við til að horfa á þá. Hann renndi sér niður af stólnum, og hann sá að dauft fyrirlitningar- bros lék um varir stúlkunnar, og hann fann yínlykt fram úr manninum. Honum fannst hann ósköp lítill. „Þér voruð bara hvað?“ endurtók stóri maðurinn. „Hún var svo falleg,“ sagði Lew allt í einu, og vissi þó um leið og hann sagði það, að þetta voru ekki réttu orðin. Stóri maðurinn dró djúpt andann. „Allt í lagi, komdu þá.“ Lew færði sig hægt aftur á bak. „Áfram,“ sagði sá stóri og færði sig alveg að honum. „Bíðið andartak við,“ sagði Lew rámur. „Svona. Komdu þá!“ „Hvað er —?“ Lew ætlaði að mótmæla, en það var of seint; stóri maðurinn réðist á hann, og einhvers staðar í þögulli stof- unni heyrðist hæðnishlátur, og hann langaði að forða sér á flótta. En allt í einu varð hann grip- inn heitum, blindum ofsa, og hann barði báðum hnefum í tryllingi í þúsund fögur and- lit og ásakandi augu, og högg- in hittu manninn í kviðinn. Og þegar stóri maðurinn hraut aft- ur á bak að barnum og velti um glasi, sneri Lew sér við og gekk út, eins hægt og hann þorði og hvarf samstundis í fólksstrauminn. Hann leit ekki einu sinni við, þegar hann heyrði rödd kalla langt fyrir aftan sig, en gekk hratt að neðanjarðarbrautar- stöðinni og fór heimleiðis með lestinni. Marta sat og hlustaði á út- HEIMILISRITIÐ 29
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.