Heimilisritið - 01.09.1951, Blaðsíða 51

Heimilisritið - 01.09.1951, Blaðsíða 51
„Já, en skilurðu ekki, að ég ætla einungis að hjálpa þér,“ sagði Donald örvæntingarfull- ur. Og svo mundi hann allt í einu eftir nokkru, sem mamma hans hafði sagt honum um mann, sem hafði bjargað dýri úr gildru. Hann fór úr storm- jakkanum sínum, og svo kraup hann á keðjunni og fleygði jakkanum yfir dýrið. Hann skreið nær og hélt um jakkann með báðum höndum, svo dýrið skyldi ekki brjótast út undan honum. Hann fann að dýrið brauzt um og beit og reif fóðr- ið í tætlur, en jakkinn var úr skinni og á því vann það ekki. Donald reyndi að halda dýrinu kyrru. Snjórinn varð rauður af blóði, og honum lá við að ör- vænta. Og svo svipti hann horni af jakkanum frá, svo að hann gæti séð gildruna og fótinn á dýrinu. Hann reyndi að losa tengurnar með annarri hendinni, og í sama bili heyrði hann rödd segja: „Má ég spyrja, hvað þetta á að þýða?“ Donald leit upp og sá Jim líta niður yfir sig. „Hvað ertu að gera?“ spurði Jim reiðilega. Donald varð að kingja tvisv- ar, áður en hann gæti komið upp nokkru orði. HEIMILISRITIÐ „Ég er að losa bísamrottuna.“ „Ekki að tala um,“ sagði Jim og greip um handlegginn á hon- um og reisti hann á fætur. „Þetta skinn er mikils virði.“ Hann fleygði frá sér gildr- unni, sem hann hélt á, og tók um stormjakka Donalds. Þegar bísamrottan tók á rás niður að vatninu, sté hann á keðjuna og stöðvaði hana. „Hvað ætlarðu að gera?“ spurði Donald og horfði kvíð- inn á bróður sinn. „Ef maður skýtur þær eða slær þær í rot með barefli, skemmir maður skinnið,“ út- skýrði hann. „Bezt er að drekkja þeim.“ „Ó, nei!“ sagði Donald með andköfum. „Það tekur aðeins andartak,“ sagði Jim og yppti öxlum. „Maður venst því, þegar mað- ur hefur gert það nokkrum sinnum." „Ó, þú mátt það ekki!“ sagði Donald biðjandi, og bætti við í örvæntingu sinni: „Ef mamma væri hér, myndir þú ekki gera það: Þú myndir ekki voga þér ...!“ Hann starði skelfdur á Jim, sem gekk niður að vatninu og hélt dýrinu í kafi með lurk. Hann sá leðjuna gruggast upp og stórar bólur stíga upp á yf- irborðið — allt vottur um ör- 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.